Casino Marino
Casino Marino – neoklasycystyczny budynek typu folly w Dublinie (Irlandia), którego projektantem był William Chambers. Został zbudowany w latach 1758–1776 dla Jamesa Caulfeilda, hrabiego Charlemont.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1758 |
| Ukończenie budowy |
1776 |
Położenie na mapie Dublina  | |
Położenie na mapie Irlandii  | |
 53°22′17″N 6°13′37″W/53,371389 -6,226944
| |
| Strona internetowa | |
Nazwa edytuj
Budynek nigdy nie był kasynem, jak mogłaby sugerować nazwa – jest ona bowiem zdrobnieniem włoskiego casa i oznacza domek[1].
Historia edytuj
Budynek powstał w latach 1758–1776, będąc jednym z najważniejszych dzieł Szkota Williama Chambersa, wybudowany na zlecenie hrabiów Charlemont. W 1876 majątek Charlemonta został sprzedany, a dom, z którym Casino Marino było połączone tunelem, został zburzony w latach dwudziestych XX wieku[2]. Budynek Casino Marino niszczał do 1930, gdy parlament podjął uchwałę o przejęciu go na własność państwa[2]. Renowację rozpoczęto w 1972[3]. W 1984 budynek Casino Marino został otwarty dla publiczności[3]. Zarządza nim Office of Public Works[2].
Budynek edytuj
Jest to miniaturowy trzykondygnacyjny pałacyk przypominający z zewnątrz grecką świątynię. Prawdopodobnie nigdy nie był zamieszkany, a służył do spotkań hrabiego z przyjaciółmi. Budynek jest symetryczny, to znaczy wszystkie strony są takie same. Każdego rogu pilnują lwy[4]. Mimo że budynek robi wrażenie małego, wewnątrz na trzech piętrach znajduje się 16 pomieszczeń[5].
W piwnicy umieszczono kuchnię, spiżarnię, inne pomieszczenia pomocnicze[4] i wejścia do tuneli[4]. Na parterze z przedsionka wchodzi się do salonu, który jest głównym pomieszczeniem w budynku[4]. Z niego ukrytymi w ścianach drzwiami można wejść do dwóch pomieszczeń: Zodiac Room i China Closet[4]. Na pierwszym piętrze znajdowały się sypialnie[5]. Sufity w budynku są stiukowane, natomiast podłogi intarsjowane. Szyby w oknach działają jak lustro weneckie[6].
Wokół budynku jest dwanaście kolumn doryckich, które wyglądają na identyczne, ale cztery z nich są puste i służą jako rynny do odprowadzania wody deszczowej z dachu[4]. Zewnętrzna część budynku jest bogato zdobiona. Nad portalami umieszczono cztery posągi: na przodzie stoją Ceres i Bachus, a z tyłu są Apollo i Wenus. Symbolizują one przyjemność i obfitość[4]. Urny na dachu skrywają kominy[5], ponieważ budynek ogrzewają nie tylko kominki, ale zainstalowano tu też centralne ogrzewanie na wzór rzymski[5]. Lwy, które strzegą każdego rogu, mają styl egipski. Duże drzwi wejściowe wykonano z dębu irlandzkiego[4]. Chambers polecił, aby z zewnątrz zostały naturalne, bo w ten sposób z czasem miały się zlać z otaczającym je wapieniem portlandzkim[4].
Zwiedzanie edytuj
Budynkiem opiekuje się Office of Public Works[7]. W połowie czerwca 2017 budynek został zamknięty (do odwołania) z powodu prac konserwatorskich[8].
Casino Marino jest uznawane za jedną z osobliwości stolicy Irlandii[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Casino Marino [online], www.dublincity.ie [dostęp 2018-03-19] (ang.).
- ↑ a b c M. Rendell, Casino Marino, Dublin, „Our Irish Heritage” [dostęp 2018-03-20] (ang.).
- ↑ a b Timeline and bibliography Casino Marino. [dostęp 2018-03-20]
- ↑ a b c d e f g h i Online Tour. Casino Marino. [dostęp 2018-03-19]
- ↑ a b c d The Casino. An Ambitious Project. Casino Marino. [dostęp 2018-03-19]
- ↑ a b Christopher Sommerville: Irlandia. Warszawa: National Geographic, s. 86. ISBN 978-83-7596-446-2.
- ↑ Tunnel Vision: Going Underground at Casino Marino. OPW. [dostęp 2018-03-20]
- ↑ Dublin Attractions Closures & Notices – The Dublin Pass [online], www.dublinpass.com [dostęp 2018-03-20] (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Casino Marino. [w:] Heritage Ireland [on-line]. (ang.).