Catagonuswymarły rodzaj ssaków z rodziny pekariowatych (Tayassuidae).

Catagonus
Ameghino, 1904[1]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

parzystokopytne

Podrząd

świniokształtne

Rodzina

pekariowate

Rodzaj

Catagonus

Typ nomenklatoryczny

Catagonus metropolitanus Ameghino, 1904

Synonimy
Gatunki

2 gatunki – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Szczątki sybfosylne zostały znalezione w plioceńskich osadach na terenie Ameryki Południowej[3][1].

Systematyka edytuj

Etymologia edytuj

  • Catagonus: gr. κατα kata ‘pochyły’; γωνια gōnia ‘kąt’[4].
  • Interchoerus: łac. inter ‘pomiędzy’[5]; χοιρος khoiros ‘świnia’[6]. Gatunek typowy: †Listriodon bonaerensis Ameghino, 1904.

Podział systematyczny edytuj

Opisano dwa gatunki[3][1]:

Niektóre ujęcia systematyczne umiyszczały w tym rodzaju żyjący współcześnie gatunek pekarczyk czakoański[7] (Parachoerus wagneri)[8][9][10], jednak analizy filogenetyczne wykazały że P. wagneri jest bliżej spokrewniony z wymarłym gatunkiem Parachoerus carlesi[11][12].

Przypisy edytuj

  1. a b c d Ameghino 1904 ↓, s. 188.
  2. C. Rusconi. Las especies fósiles argentinas de pecaríes (Tayassuidae) y sus relaciones con las de Brasil y Norteamérica. „Anales del Museo Nacional de Historia Natural de Buenos Aires”. 36, s. 168, 1930. (hiszp.). 
  3. a b c Ameghino 1904 ↓, s. 186.
  4. J.K. Braun & M.A. Mares. The mammals of Argentina: an etymology. „Mastozoología Neotropical”. 2 (2), s. 189, 1995. (ang.). 
  5. Jaeger 1959 ↓, s. 129.
  6. Jaeger 1959 ↓, s. 55.
  7. Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 168–169. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  8. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Ganus Catagonus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-10-18]. (ang.).
  9. A. Taber, M. Altrichter, H. Beck & J. Gongora: Family Tayassuidae (Peccaries). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 304–306. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
  10. C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 382. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  11. R. Parisi Dutra, D. de M. Casali, R.V. Missagia, G.M. Gasparini, F.A. Perini & M.A. Cozzuol. Phylogenetic systematics of peccaries (Tayassuidae: Artiodactyla) and a classification of South American tayassuids. „Journal of Mammalian Evolution”. 24 (3), s. 355, 2016. DOI: 10.1007/s10914-016-9347-8. (ang.). 
  12. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Parachoerus wagneri Rusconi, 1930. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-07]. (ang.).

Bibliografia edytuj