Catahoula Leopard Dog
Catahoula Leopard Dog – rasa psa, należąca do grupy psów użytkowych. Jest zarówno psem gończym, pasterskim jak i obronnym.
 Catahoula Leopard Dog, Catahoula Hog Dog | |
| Inne nazwy |
Catahoula Hog Dog |
|---|---|
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość | |
| Masa |
18-23 kg |
| Klasyfikacja | |
| UKC |
Herding Dog |
| Wzorce rasy | |
Rys historyczny edytuj
W 1539 r. Hiszpanie przywieźli swe dogi i charty do obecnej Luizjany. Indianie przygarnęli te pozostawione przez Hiszpanów psy. Prawdopodobnie wymieszały się one z płowymi wilkami wałęsającymi się wokół obozowisk. Gdy w roku 1700 przybyli tam Francuzi, zastali osobliwe łaciate psy o jasnych oczach. Sami natomiast przywieźli beaucerony, które służyły wtedy do polowania na dziki. Miały też chronić osadników przed Indianami. Z pewnością wymieszały się one z rodzimymi psami. To one wniosły czynnik marmurkowatości oraz niebieskie, plamiste oczy. Francuzi nazwali pewne plemię indiańskie catahoula. Słowo to jednoznacznie z psem używane było jako przekleństwo.
Wygląd edytuj
Budowa edytuj
Catahoula jest psem mocno zbudowanym, ale bardzo lekkim. Jego sylwetka jest kwadratowa. Ma grube, mocne i bardzo silne łapy. Ma średnio suchą głowę. Ma budowę bardzo podobną do Beaucerona, ale większą od niego głowę. Niektóre osobniki przypominają nieco labradory.
Szata edytuj
Sierść tych psów jest krótka, gruba i gęsta.
Umaszczenie edytuj
Umaszczenie plamiste (marmurkowe), preferowane niebieskie, szare, czarne, wątrobiane, czerwone, białe i w łaty; jednolite, preferowane czarne, pręgowane, czerwone, czekoladowe i żółte.
Zachowanie i charakter edytuj
Catahoula Leopard Dog, to pies bardzo odważny, czujny i wesoły. Uwielbia bawić się z właścicielem, a niektóre suki są bardzo dobrymi opiekunkami dzieci. Psy te mają bardzo dobrą pamięć. Niezwykle rzadko zdarza się u nich poważna dysplazja.
Użytkowość edytuj
Pies bardzo wszechstronnie użytkowy: poluje, zagania, ochrania, pilnuje i uczestniczy w psich sportach.
Popularność edytuj
Poza swoją ojczyzną prawie nieznana. Po jednym lub kilku osobnikach znajduje się Holandii, Czechach, Irlandii i Włoszech. Wg stanu na 2019 r. w Polsce występuje mniej niż 10 osobników tej rasy.
Bibliografia edytuj
- David Alderton "Psy", Wiedza i życie, Warszawa 2006
- Eva-Maria Krämer "Rasy psów", Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003