Catherine Burns
Catherine Burns (ur. 25 września 1945 w Nowym Jorku, zm. 2 lutego 2019 w Lynden) – amerykańska aktorka teatralna, filmowa, radiowa i telewizyjna.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód |
aktorka, scenarzystka |
| Współmałżonek |
Kenneth Shire |
| Lata aktywności |
1967–1989 |
Za rolę Rhody w dramacie Ostatnie lato (1969) została nominowana do Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej[1] i Nagrody Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych.
Życiorys edytuj
Wczesne lata edytuj
Urodziła się w Nowym Jorku w rodzinie pochodzenia irlandzkiego i polskiego[2]. Wychowała się na Manhattanie i uczęszczała do Hunter College High School[2] w Carnegie Hill, Hunter College[3] i American Academy of Dramatic Arts[4][2].
Kariera edytuj
Debiutowała na małym ekranie w roli Mary Warren w telewizyjnej wersji sztuki CBS Czarownice z Salem (1967) u boku George’a C. Scotta i Colleen Dewhurst[5]. W 1968 występowała na Broadwayu jako Monica w sztuce Muriel Spark Pełnia życia panny Brodie[6]. W 1969 grała na scenie off-Broadwayu w spektaklu Sen o aktorze z czarnej listy[7] z udziałem Ripa Torna. Wystąpiła na ekranie w komediodramacie Ja, Natalia (Me, Natalie, 1969) jako Hester z Alem Pacino i dramacie wojennym Jamesa Goldstone’a Red Sky at Morning (1971) w roli Marcia Davidson u boku Richarda Thomasa, a także w serialach – Guiding Light (1969) jako Cathy Craig, The Waltons (1973) jako Panna Pollard i Sierżant Anderson (1976) jako Sheila Sumner. W telewizyjnym dramacie biograficznym NBC Ostatni lot (Amelia Earhart, 1976) z Johnem Forsythe’em zagrała postać Pidge Earhart, młodsza siostra lotnika Amelii Earhart.
W 1971 wydała książkę dla dzieci pt. The Winter Bird. Pisała także scenariusze i sztuki teatralne oraz sprzedawała scenariusze do opery mydlanej CBS Guiding Light w 1989[2].
Życie prywatne edytuj
W czerwcu 1989 zawarła związek małżeński z Kennethem Shire[8].
Zmarła 2 lutego 2020 w swoim domu w Lynden w Waszyngtonie w wieku 73 lat w wyniku komplikacji po upadku, którego doznała w domu, z marskością wymienioną jako czynnik przyczyniający się[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Catherine Burns Awards. AllMovie. [dostęp 2023-07-28]. (ang.).
- ↑ a b c d e Scott Feinberg, Scott Johnson: Catherine Burns: The Vanishing of an Oscar-Nominated Actress. „The Hollywood Reporter”, 2020-02-03. [dostęp 2023-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-03)]. (ang.).
- ↑ Judy Klemesrud: A Second Career: Children’s Books. „The New York Times”, 1970-04-27. [dostęp 2023-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-03)]. (ang.).
- ↑ Catherine Burns Biography (1945–2019). AllMovie. [dostęp 2023-07-28]. (ang.).
- ↑ Catherine Burns. Rotten Tomatoes. [dostęp 2023-07-28]. (ang.).
- ↑ Catherine Burns. Internet Broadway Database. [dostęp 2023-07-28]. (ang.).
- ↑ Catherine Burns. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2023-07-28]. (ang.).
- ↑ Mary Helen Berg: In Search of... Catherine Burns. „Los Angeles Times”, 1989-11-26. [dostęp 2023-07-28]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Catherine Burns w bazie IMDb (ang.)
- Catherine Burns w bazie Filmweb
- Catherine Burns w bazie Notable Names Database (ang.)