Centrum Wyszkolenia Artylerii (II RP)

Centrum Wyszkolenia Artylerii (CWArt) - ośrodek szkolenia kadr oficerskich artylerii Wojska Polskiego II RP w latach 1927-1939.

Centrum Wyszkolenia Artylerii
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1927

Rozformowanie

1939

Patron

gen. Józef Bem

Organizacja
Dyslokacja

Toruń

W tych koszarach stacjonowało Centrum

Formowanie i zmiany organizacyjne edytuj

Na podstawie zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych L. 6312/Org. z 2 marca 1927 Obóz Szkolny Artylerii w Toruniu został przekształcony w Centrum Wyszkolenia Artylerii[1].

Centrum pod względem organizacyjnym i szkoleniowym podlegało początkowo szefowi Samodzielnego Wydziału Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych, a od 31 marca 1927 – szefowi Departamentu Artylerii MSWojsk. Miał on istotny wpływ na kształtowanie jego struktury organizacyjnej, obsadę personalną kierowniczej kadry i przydział funduszy z budżetu MSWojsk. Ponadto szef Departamentu ustalał na poszczególne lata etaty stanów zmiennych szkół i kursów oraz określał zadania szkoleniowe.

Organizacja Centrum edytuj

  • komendant Centrum Wyszkolenia Artylerii
  • drużyna komendanta
  • dyrektor nauk z zespołem wykładowców
  • pluton łączności
  • Komenda Poligonu - przemianowana w 1932 na Komendę Obozu Ćwiczebnego
  • Szkoła Strzelań Artylerii (SSA),
  • Oficerska Szkoła Artylerii (OSA) - 9 sierpnia 1928 przemianowana na Szkołę Podchorążych Artylerii,
  • Szkoła Młodszych Oficerów Artylerii (SMOA) - rozformowana w 1928,
  • Szkoła Podoficerów Zawodowych Artylerii (SPZA),
  • Kurs Instruktorów Jazdy Konnej i Zaprzęgami (utworzony w 1926).

Obsługę strzelań gwarantował utworzony na przełomie lat 1927/1928 przy pułk manewrowy artylerii w skład, którego zostały włączone: bateria obsługi i szwadron szkolny SPZA, baterie ćwiczebne SPA i SSA, a także 1 dywizjon pomiarów artylerii.

W 1929 przeprowadzono reorganizację Centrum. Zredukowano etat komendy oraz zlikwidowano istniejące na jej szczeblu stanowisko dyrektora nauk i stanowiska wykładowców.

Od tej chwili głównym zadaniem Komendy CWArt było sprawowanie ogólnego kierownictwa nad działalnością organizacyjną - szkoleniową poszczególnych szkół.

W 1932 przeprowadzono reorganizację artylerii WP. Ustanowiona wówczas organizacja CWArt nie różniła się w sposób istotny od dotychczasowej. Pewne zmiany wprowadzono w organizacji wewnętrznej poszczególnych szkół.

Wiosną 1939 ze składu CWArt zostały wyłączone jednostki liniowe: 31 pułk artylerii lekkiej i 1 dywizjon pomiarów artylerii. Zostały one zreorganizowane i przekształcone w jednostki bojowe.

Kadra centrum edytuj

Z tym tematem związana jest kategoria: Oficerowie Centrum Wyszkolenia Artylerii (II RP).
 
Komendanci obozu i centrum
Komendanci Szkoły Młodszych Oficerów Artylerii

Pokojowa obsada personalna szkoły w marcu 1939[5][a]:

Komenda Centrum

  • komendant – gen. bryg. Krzisch Otton
  • I oficer sztabu – ppłk dypl. Mączyński Stefan Mieczysław
  • II oficer sztabu – kpt. adm. (art.) Grocholski Karol Józef
  • naczelny lekarz medycyny – mjr dr Ottenbreit Henryk
  • naczelny lekarz weterynarii – ppłk Mrzygłodzki Jan
  • lekarz weterynarii – por. Szabuniewicz Michał

Szkoła Podchorążych Artylerii

  • komendant – płk Sawczyński Adam Tymoteusz
  • z-ca komendanta – ppłk Jaremski Jan Leon

Pełna obsada oficerska w artykule „Szkoła Podchorążych Artylerii

Szkoła Strzelań Artylerii

  • komendant szkoły – płk Drejman Jan
  • dyrektor nauk – ppłk Krautwald d’Annau Józef Fryderyk Henryk Ernest

Pełna obsada oficerska w artykule „Szkoła Strzelań Artylerii

Szkoła Podoficerów Zawodowych Artylerii

  • komendant – ppłk Świderski Kazimierz

Pełna obsada oficerska w artykule „Szkoła Podoficerów Zawodowych Artylerii

Kurs Instruktorów Jazdy Konnej i Zaprzęgami

  • komendant – p.o. mjr adm. (art.) Sałęga Jan
  • instruktor – kpt. mgr Przychodzeń Stanisław
  • instruktor – kpt. Trzepalkowski Aleksander
Kadra centrum

Uwagi edytuj

  1. Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[6].

Przypisy edytuj

  1. Dodatek Tajny nr 3 do Dziennika Rozkazów nr 9 z 15 marca 1927 r., poz. 17.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 130 z 9 grudnia 1925, s. 707.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 130 z 9 grudnia 1925, s. 709.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928, s. 89.
  5. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 465.
  6. Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.

Bibliografia edytuj