Chalifa Bilkasim Haftar (arab. خليفة بالقاسم حفتر; ur. 7 listopada 1943 w Adżdabiji[1]) – libijski wojskowy, dowódca armii podczas wojny czadyjsko-libijskiej. Powrócił do ojczyzny w 2011 roku, aby wesprzeć powstanie przeciw Muammarowi Kaddafiemu[2].

Chalifa Haftar
Ilustracja
marszałek marszałek
Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1943
Adżdabija

Przebieg służby
Lata służby

1966–1987, od 2011

Siły zbrojne

Libijskie Siły Zbrojne
Narodowa Armia Wyzwoleńcza

Główne wojny i bitwy

wojna czadyjsko-libijska,
wojna domowa w Libii

Życiorys edytuj

Niektóre źródła donoszą o powiązaniach wojskowego z CIA[3]. Według nich w 1987 roku Chalifa Haftar jako libijski oficer trafił w ręce nieprzyjaciela, a następnie zaoferował swoje usługi władzom Czadu i USA. W celu obalenia rządów Muammara Kaddafiego założył własną formację paramilitarną, finansowaną przez CIA. Kiedy w 1990 roku upadł reżim Hissène Habré Haftar przeniósł się do Stanów Zjednoczonych i zamieszkał w pobliżu miejscowości Langley w stanie Wirginia.

W marcu 2011 roku rzecznik rebeliantów poinformował, że Haftar dołączył do rewolucji i został mianowany głównodowodzącym wojskowym, ale Narodowa Rada Tymczasowa zaprzeczyła tej nominacji[4]. W kwietniu 2011 roku, Abd al-Fattah Junus został głównodowodzącym Sił Zbrojnych, Umar al-Hariri szefem sztabu, a Haftar zajął trzecie miejsce w hierarchii najwyższych dowódców rebelii[5].

Po zakończeniu wojny domowej, w czasach transformacyjnych, Haftar negatywnie wypowiadał się o libijskim rządzie, snuł również plany zamachu stanu, ogłaszając 14 lutego 2014 zawieszenie Powszechnego Kongresu Narodowego i rządu oraz powołanie "ruchu nowej mapy drogowej dla ocalenia kraju". Jego wystąpienie zostało opisane jako próba zamachu stanu, sam generał wystąpienie nazywał "korektą do rewolucji"[6].

W państwie, w którym nie udało zapanować nad chaosem, nierozbrojone pozostały bojówki, które walczyły w trakcie wojny domowej, a także notowano wzrost roli islamskich ekstremistów, Haftar zdobył silną pozycję. Zapewniał, że zrobi porządek w kraju i przyniesie stabilizację. Bunt podniósł w maju 2014, kiedy wierne mu oddziały zaatakowały islamistów w Bengazi w dniu 16 maja 2014. W trakcie operacji samoloty i śmigłowce oddziałów podległych Haftarowi zbombardowały pozycje islamistów, w wyniku czego zginęło 79 osób. 18 maja 2014 podległe mu bojówki zaatakowały parlament w celu "aresztowania islamistycznych deputowanych". Dzień później do buntowników przyłączyły się siły specjalne oraz baza lotnicza pod Tobrukiem[7].

Przypisy edytuj

  1. Corriere dela Sera
  2. Live Blog. [w:] Al Dżazira [on-line]. 14 marca 2011.
  3. Is General Khalifa Hifter The CIA’s Man In Libya?. [w:] businessinsider.com [on-line]. 22 kwietnia 2011.
  4. Libyan rebel efforts frustrated by internal disputes over leadership. [w:] The Guardian [on-line]. 3 kwietnia 2011.
  5. The colonel feels the squeeze. [w:] The Economist [on-line]. 19 maja 2011.
  6. The Libyan Bedlam: General Hifter, the CIA and the Unfinished Coup. [dostęp 2014-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 maja 2014)].
  7. Zbuntowany generał opanowuje kraj. Ma po swojej stronie siły specjalne. [dostęp 2014-05-20].