Chamar-Daban

łańcuch górski

Chamar-Daban, Chamar Daban[1] (ros. Хамар-дабан; z bur. hамар, hamarorzech, дабаан, dabaangrzbiet) – pasmo górskie w Rosji, należące do bajkalidów, ciągnące się w jej azjatyckiej części, na południowo-wschodnim brzegu Bajkału (głównie Buriacja, na północ od granicy z Mongolią) o długości ok. 420 km i szerokości 65 km[1]. Na zachodzie góry graniczą z doliną Irkutu, a na wschodzie z dolnym biegiem Selengi. Średnia wysokość szczytów waha się pomiędzy 1500 a 1800 m n.p.m. Wysokość masywów zlokalizowanych w okolicy Bajkału sięga ponad 2000 m n.p.m. – najwyższy szczyt to Subutuj znany również jako Utulikskaja Podkowa o wysokości około 2394–2396 m n.p.m.[2][3] Jedną z wyższych gór Chamar-Damanu jest również Szczyt Czerskiego.

Chamar-Daban
Chamar Daban
Ilustracja
Widok na pasmo Chamar-Daban z okolic Bajkalska (2008)
Kontynent

Azja

Państwo

 Rosja

Najwyższy szczyt

Subutuj (Utulikskaja Podkowa) (około 2396 m n.p.m.)

Długość

około 420 km

Jednostka dominująca

Bajkalidy

Sąsiednie pasma

Sajan Wschodni (zob. Sajany)

Mapa pasma górskiego
Zachodnia część pasma Chamar-Daban
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Chamar-Daban”
51,28611°N 104,32528°E/51,286111 104,325278

Pasmo zbudowane jest głównie z takich skał jak łupki krystaliczne, bazalty z intruzjami granitoidów, gnejsy oraz wapienie.

Główną formacją roślinną porastającą pasmo jest tajga, w której przeważają takie drzewa jak jodła, limba, modrzew i topola. Las kończy się na wysokości ok. 1700 m n.p.m. Powyżej góry porastają zarośla karłowatej limby, tundra górska, łąki i skaliste piargi. Zdarzają się także górskie stepy. Występują tu doliny i kaniony, wodospady i polodowcowe jeziora.

Sieć osadnicza jest słabo rozwinięta, miejscowa ludność zajmuje się głównie rolnictwem i pasterstwem. W 1969 r. w środkowej części pasma utworzono Rezerwat Bajkalski, o łącznej powierzchni równej 165,7 tys. ha[1].

Niedaleko gór znajdują się stacje Kolei Transsyberyjskiej: Sludianka i Mysowa (Babuszkin).

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Wielka Encyklopedia PWN, Warszawa 2001, t. 5, s. 318, ISBN 83-01-13357-0 t. 1–30, ISBN 83-01-13443-7 t. 5
  2. Лист1 - CQCW. International Independent CW Club. [dostęp 2018-08-06]. (ros.).
  3. Юрий Гуков: Пик Босан. 2006-12. [dostęp 2018-08-06]. (ros.).

Linki zewnętrzne edytuj