Charles Willoughby Moke Norrie, 1. baron Norrie (ur. 26 września 1893 w Brompton, Londyn, zm. 25 maja 1977 w Wantage, Oxfordshire) – brytyjski generał i polityk, w latach 1952–1957 gubernator generalny Nowej Zelandii.

Charles Norrie, 1. baron Norrie
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 września 1893
Londyn

Data i miejsce śmierci

25 maja 1977
Wantage

Gubernator generalny Nowej Zelandii
Okres

od 2 grudnia 1952
do 25 lipca 1957

Poprzednik

lord Freyberg

Następca

lord Cobham

Gubernator Australii Południowej
Okres

od 19 grudnia 1944
do 19 czerwca 1952

Poprzednik

Malcolm Barclay-Harvey

Następca

Robert George

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Krzyż Komandorski Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Kawaler Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego (MVO)

Życiorys edytuj

Ukończył Eton College oraz Królewską Akademię Wojskową Sandhurst. Od 1913 służył jako zawodowy żołnierz. Brał udział w obu wojnach światowych. Podczas pierwszej został czterokrotnie ranny. W trakcie drugiej doszedł do stopnia generalskiego i brał udział m.in. w walkach o Tobruk. W 1942 powrócił do Wielkiej Brytanii, a wkrótce potem przeszedł w stan spoczynku.

W 1944 rozpoczął karierę polityczną jako gubernator Australii Południowej. Sześć lat później przeniósł się do Nowej Zelandii, gdzie objął formalnie najwyższe w państwie stanowisko gubernatora generalnego. Pod koniec swojej kadencji, 22 sierpnia 1957 został kreowany parem jako baron Norrie z Wellington[1].

 
Herb lorda Lorrie

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj