Charnia

	Charnia
	Ford, 1958
	Okres istnienia: ediakar PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q
	; skamieniałość charnii
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Nadtyp	?pierwouste
Typ	incertae sedis
Rząd	Rangeomorpha
Rodzina	Charniidae
Rodzaj	charnia; Ford, 1958
Synonimy
	Glassnerina Germs, 1973; Rangea grandis Glaessner et Wade, 1966 = Glaessnerina grandis; Rangea sibirica Sokolov, 1972 = Glaessnerina sibirica;
	Glassnerina Germs, 1973; Rangea grandis Glaessner et Wade, 1966 = Glaessnerina grandis; Rangea sibirica Sokolov, 1972 = Glaessnerina sibirica;
Gatunki
	Charnia masoni
	Charnia masoni
	Multimedia w Wikimedia Commons

Charnia (Charnia) – rodzaj prekambryjskich zwierząt należących do fauny ediakarskej, przypominających kształtem liść paproci^[1].

Wielkość edytuj

Zwierzę to, wśród innych stworzeń prekambryjskiego morza, wyróżniało się dużym rozmiarem – osiągało 2 m długości – żaden inny przedstawiciel fauny ediakarańskiej nie osiągał podobnej wielkości.

Pożywienie edytuj

Prawdopodobnie filtrowała cząstki pokarmowe z wody lub dna morskiego.

Występowanie edytuj

Najbardziej rozpowszechniona spośród fauny ediakarskiej. Duża liczba osobników, prawdopodobnie najstarszych znanych obecnie okazów z tejże fauny, znajdowana jest w rejonie południowowschodniego wybrzeża Nowej Fundlandii.

Najprawdopodobniej zaliczyć ją można do fauny bentosowej, spędzającej życie na dnie morza. Obecnie rozpowszechniła się hipoteza, iż Charnia żyła w wodach głębokich, poniżej burzliwego ruchu fal.

Opis edytuj

Ciało segmentowane, kształtu liścia. Segmenty lewe i prawe niesymetryczne.

Odkrycie edytuj

Ch. masoni odkryta została w 1957 w Bradgate Park w Leicestershire przez ucznia, przyszłego profesora petrologii, Rogera Masona. Natomiast drugi gatunek, Ch. wardi, odkryto w 1978 w Nowej Fundlandii. W 2009 roku gatunek ten został jednak zaliczony do rodzaju Trepassia (Trepassia wardae Narbonne et al., 2009)^[2].

Klasyfikacja edytuj

Trudna do ustalenia.

Przypisy edytuj

↑ T. D. Ford. Precambrian fossils from Charnwood Forest. „Yorkshire Geological Society Proceedings”. 31 (3), s. 211–217, 1958. DOI: 10.1144/pygs.31.3.211. ISSN 2041-4811. (ang.).
↑ Narbonne, G.M.; Laflamme, M., Greentree, C. ,Trusler, P.. Reconstructing a lost world: Ediacaran rangeomorphs from Spaniard’s Bay, Newfoundland. „Journal of Paleontology”. 83 (4), s. 503–523, 2009. DOI: 10.1666/08-072R1.1. ISSN 1475-4983. (ang.).

[ford-1] T. D. Ford. Precambrian fossils from Charnwood Forest. „Yorkshire Geological Society Proceedings”. 31 (3), s. 211–217, 1958. DOI: 10.1144/pygs.31.3.211. ISSN 2041-4811. (ang.).

[Narbonne-2] Narbonne, G.M.; Laflamme, M., Greentree, C. ,Trusler, P.. Reconstructing a lost world: Ediacaran rangeomorphs from Spaniard’s Bay, Newfoundland. „Journal of Paleontology”. 83 (4), s. 503–523, 2009. DOI: 10.1666/08-072R1.1. ISSN 1475-4983. (ang.).

[1]

[2]