Chełmska (osiedle)

osiedle mieszkaniowe w dzielnicy Mokotów w Warszawie

Chełmska[1] lub Chełmska-Sobieskiego[2]osiedle mieszkaniowe w dzielnicy Mokotów w Warszawie.

Chełmska
Osiedle Warszawy
Ilustracja
Widok na osiedle od północnego zachodu
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miasto

Warszawa

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Chełmska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Chełmska”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Chełmska”
Ziemia52°12′05″N 21°02′11″E/52,201389 21,036389

Położenie i charakterystyka edytuj

Osiedle Chełmska położone jest na stołecznym Mokotowie, na obszarze Miejskiego Systemu Informacji Sielce[3][4], w południowo-wschodnim narożniku ulic Chełmskiej i Jana III Sobieskiego[2][3].

Osiedle wybudowano w latach 1960–1963 według projektu Zygmunta Lewańskiego i W. Witkowskiego z „Miastoprojektu Stolica Południe”[5][6][7][8]. Składa się z czterech dziewięciokondygnacyjnych bloków mieszkalnych pod adresami ul. Chełmska 25A, 27 i 31 oraz ul. Sobieskiego 114[2][3]. Mieszczą one 231 mieszkań, a kubatura budynków wynosi 38 529 m³[5]. Do wznoszenia użyto technologii cegły żerańskiej[8]. Zabudowę uzupełniają pawilony handlowe oraz szkoła[2]: CLXIV Liceum Ogólnokształcące Mistrzostwa Sportowego[9].

Inwestorem osiedla była Dyrekcja Rozbudowy Miasta Warszawa Południe, a generalnym wykonawcą PBM „Stolica”[8]. Osiedle weszło pod zarząd Spółdzielni Mieszkaniowa „Energetyka”[8].

Wzniesiony w latach 1962–1963[6] budynek mieszkalny przy ul. Sobieskiego 114 uzyskał tytuł Mistera Warszawy za 1963 rok w konkursie organizowanym przez „Życie Warszawy[8]. Mieści 45 mieszkań przewidzianych dla 170 osób[8]. Kubatura budynku to 9700 m³[8]. W uzasadnieniu przyznania nagrody stwierdzono, iż prawidłowo zaplanowano technologię i sposób konstrukcji budynku, a „architekturę cechuje powściągliwość i zdyscyplinowanie”[8]. Zwrócono także uwagę na osiągnięte wskaźniki pracochłonności i kosztów[8].

Przypisy edytuj

  1. Rada miasta stołecznego Warszawy, Uchwała nr XXV/697/2020 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 16 stycznia 2020 r. w sprawie zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, „Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego”, 30 stycznia 2020, s. 39.
  2. a b c d Lech Chmielewski: Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie. Warszawa: Agencja Omnipress i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze „Rzeczpospolita”, 1987, s. 70. ISBN 83-85028-56-0.
  3. a b c Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl. [dostęp 2023-05-06].
  4. Rada Gminy Warszawa-Centrum, Uchwała Nr 389/XXXVI/96 Rady Gminy Warszawa-Centrum z dnia 19 września 1996 r. [online]
  5. a b Barbara Opławska i inni, Warszawskie osiedla ZOR, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1968, s. 152.
  6. a b Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 196. OCLC 831027217.
  7. Barbara Petrozolin-Skowrońska (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 792, ISBN 83-01-08836-2.
  8. a b c d e f g h i Krystyna Krzyżakowa, Mister Warszawy 1963, „Stolica” (45 (831)), Warszawa, 10 listopada 1963, s. 7, ISSN 0039-1689.
  9. Kontakt. CLXIV Liceum Ogólnokształcące Mistrzostwa Sportowego [online] [dostęp 2023-05-06].