Chlorek tlenek bizmutu(III)

Chlorek tlenek bizmutu(III)
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	chlorek tlenek bizmutu(3+), chlorek(1−) tlenek(2−) bizmutu(3+), chlorek tlenek bizmutu(III)
	Inne nazwy i oznaczenia
Stocka	chlorek tlenek bizmutu(III)
farm.	łac. bismuthum oxychloratum
inne	chlorek bizmutylu, tlenochlorek bizmutu, oksychlorek bizmutu, dawniej: tlenochlorek bizmutawy
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	BiCl(O)
Inne wzory	Bi(O)Cl, BiOCl
Masa molowa	261,44 g/mol
Wygląd	biały lub prawie biały, bezpostaciowy albo drobnokrystaliczny proszek bez smaku i zapachu
	Identyfikacja
Numer CAS	7787-59-9
PubChem	9859996
InChI
	InChI=1S/Bi.ClH.O/h;1H;/q+3;;-2/p-1
	InChIKey
	AJIJZUZDGXQMMN-UHFFFAOYSA-M
Właściwości
	Gęstość
	7,72 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	nierozpuszczalny
	w innych rozpuszczalnikach
	rozpuszczalny w rozcieńczonym kwasie solnym i gorącym kwasie azotowym
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2024-03-09]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS.
Numer RTECS	EB2700000
Dawka śmiertelna	LD50 22 g/kg (szczur, drogą pokarmową)
	Podobne związki
Podobne związki	chlorek bizmutu(III)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Chlorek tlenek bizmutu(III), chlorek bizmutylu (łac. bismuthum oxychloratum) – nieorganiczny związek chemiczny, zasadowa sól bizmutu(III) zawierająca ugrupowanie bizmutylowe, Bi=O. Nierozpuszczalny w wodzie i tłuszczach, krystalizuje w układzie tetragonalnym.

Zastosowanie edytuj

Wykazuje – tak jak inne związki bizmutu (np. dermatol) – aktywność przeciwbakteryjną. Dlatego był dawniej stosowany jako zawiesina olejowa w leczeniu zakażeń krętkiem bladym (kiły). Obecnie nie wykorzystuje się tego działania w lecznictwie, ze względu na wprowadzenie antybiotyków, które charakteryzują się większą skutecznością.

W diagnostyce używa się chlorku bizmutylu w badaniach rentgenowskich i we fluoroskopii do kontrastowania cewników, ponieważ silnie pochłania promieniowanie rentgenowskie. Może być łączony z siarczanem baru, co poszerza zakres możliwości jego wykorzystania.

Powszechnie stosowany jest również w kosmetyce jako pigment przy wyrobie sztyftów do ust, szminek, lakierów do paznokci, pudrów, cieni do powiek i innych środków kosmetycznych. Nadaje jedwabisty perłowy połysk. Wykazuje dobre zdolności kryjące i bardzo duże powinowactwo do skóry, a ponadto jest delikatny w dotyku.

Jest niestabilny na świetle. W preparatach kosmetycznych zawierających chlorek bizmutylu wykorzystuje się filtry UV, by nie dopuścić do jego rozkładu.

Nazwy handlowe edytuj

Biron B-50
Biron ESQ
Biron Fines
Biron MTU
Biron LF-2000
Bi-LITE 20
Bital (z talkiem)
Mibiron N-50 (z miką)
Pearl Glo
Pearl I
Pearl II
Satin B UVS

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b Farmakopea Polska III, Ministerstwo Zdrowia, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1954, s. 950, OCLC 690288474 .
↑ ^a ^b ^c ^d Tlenochlorek bizmutu(III), karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, 16 kwietnia 2023, numer katalogowy: 307610 [dostęp 2024-03-09] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[FP3-1] Farmakopea Polska III, Ministerstwo Zdrowia, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1954, s. 950, OCLC 690288474 .

[SA-2] Tlenochlorek bizmutu(III), karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, 16 kwietnia 2023, numer katalogowy: 307610 [dostęp 2024-03-09] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

[1]

[2]