Chlorytoid
Chlorytoid – minerał z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych regionach Ziemi.
 Chlorytoid z prowincji Nuristan, Afganistan (6,3 x 3,5 x 3,0 cm) | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
zasadowy krzemian glinu i żelaza |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
6,5 |
| Przełam |
niewidoczny |
| Łupliwość |
doskonała |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny (niekiedy trójskośny) |
| Gęstość minerału |
3,51-3,61 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
od ciemnozielonej do czarnej |
| Rysa |
zielona |
| Połysk |
szklisty, perłowy |
Nazwa nawiązuje do powierzchownego podobieństwa tego minerału do chlorytów, lecz bardzo różniący się od strukturalnie, w 1837 roku został zidentyfikowany jako oddzielny minerał.
Charakterystyka edytuj
Właściwości edytuj
Tworzy kryształy o pokroju blaszkowym, płytkowym, tabliczkowym o pseudoheksagonalnym pokroju. Występuje w skupieniach zbitych, łuseczkowatych, płytkowych, włóknistych. Cienkie płytki minerału charakteryzują się wyraźnym pleochroizmem. Tworzy odmiany zasobne w magnez – (sismondyt) i mangan – (ottrelit).
Występowanie edytuj
Występuje w skałach przeobrażonych metamorficznych w strefie epi. Powstał pod wpływem temperatury i ciśnienia. Znany z niektórych zieleńców, łupków glaukofanowych, marmurów, hornfelsów. Współwystępuje z chlorytem, kwarcem, miką, staurolitem, granatem, korundem.
Miejsca występowania:
- Na świecie: Norwegia, Szwajcaria, Austria, Niemcy, Wielka Brytania, Turcja, Quebec, Deep River w Kanadzie, stany Karolina Północna i Rhode Island w USA.
- W Polsce: występuje w łupkach łyszczykowych w Górach Izerskich i okolicach Szklarskiej Poręby.
Zastosowanie edytuj
- ma znaczenie naukowe (służy do określania warunków i charakteru metamorfizmu),
- interesuje kolekcjonerów.
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
- A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
- A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geologiczne W-wa 1965