Choren Armenakowicz Chaczatrian (ros. Хорен Арменакович Хачатрян, orm. Խորեն Արմենակի Խաչատրյան; ur. 16 marca 1923 w Erywaniu, zm. 10 marca 1977 tamże) – radziecki wojskowy i uczony w zakresie nauk rolniczych, major w stanie spoczynku, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Choren Chaczatrian
Խորեն Խաչատրյան
major major
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1923
Erywań

Data i miejsce śmierci

10 marca 1977
Erywań

Przebieg służby
Lata służby

1941–1946

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

390 pułk strzelecki
89 Dywizja Strzelecka

Stanowiska

dowódca plutonu

Główne wojny i bitwy

Front wschodni (II wojna światowa):

Późniejsza praca

pracownik naukowy

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za Odwagę” (ZSRR)

Życiorys edytuj

Był Ormianinem. Skończył 10 klas szkoły średniej, od lipca 1941 służył w Armii Czerwonej, w 1942 ukończył wojskową szkołę piechoty w Suchumi. Od grudnia 1942 uczestniczył w wojnie z Niemcami, w 1944 został przyjęty do WKP(b), był dowódcą plutonu 390 pułku strzeleckiego 89 Dywizji Strzeleckiej w składzie Armii Nadmorskiej 4 Frontu Ukraińskiego w stopniu porucznika. 9 maja 1944 wyróżnił się podczas walk o górę Gornaja na Krymie, gdzie jego pluton przełamał niemiecką obronę i zadał wrogowi duże straty, według oficjalnych danych zabijając 43 i biorąc do niewoli 97 żołnierzy. W kwietniu 1946 został zwolniony do rezerwy w stopniu kapitana. W 1948 ukończył Erywański Instytut Rolniczy, później pracował w nim jako asystent i adiunkt. Później został kierownikiem wydziału maszyn rolniczych Armeńskiego Instytutu Rolniczego, od 1962 do 1972 był dyrektorem Armeńskiego Naukowo-Badawczego Instytutu Mechanizacji i Elektryfikacji Gospodarki Rolnej, w 1967 został członkiem korespondentem Wszechzwiązkowej Akademii Nauk Rolniczych im. Lenina, od 1964 był doktorem nauk technicznych, a od 1966 profesorem. Napisał ok. 150 prac naukowych, w tym 5 książek. 18 kwietnia 1975 otrzymał stopień majora.

Odznaczenia edytuj

I inne.

Bibliografia edytuj