Chraboły (powiat bielski)

wieś w województwie podlaskim, powiecie bielskim

Chraboływieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Bielsk Podlaski[6][7]. Leży przy trasie BiałystokLublin (droga krajowa nr 19), nad rzeką Orlanką.

Chraboły
wieś
Ilustracja
Kaplica prawosławna pw. św. Jana Teologa
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

bielski

Gmina

Bielsk Podlaski

Sołectwo

Chraboły[2]

Liczba ludności (2011)

110[3][4]

Strefa numeracyjna

85

Kod pocztowy

17-100[5]

Tablice rejestracyjne

BBI

SIMC

0023290[6]

Położenie na mapie gminy wiejskiej Bielsk Podlaski
Mapa konturowa gminy wiejskiej Bielsk Podlaski, u góry znajduje się punkt z opisem „Chraboły”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Chraboły”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Chraboły”
Położenie na mapie powiatu bielskiego
Mapa konturowa powiatu bielskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Chraboły”
Ziemia52°51′33″N 23°11′41″E/52,859167 23,194722[1]

Historia edytuj

W 1529 r. trzech bartników z Chraboł osiedliło się pod Knyszynem, dając początek miejscowości o tej samej nazwie, która istnieje po dzień dzisiejszy[8].

W 1795 roku była to wieś królewska położona w starostwie bielskim w ziemi bielskiej województwa podlaskiego Wielkiego Księstwa Litewskiego[9].

Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności, przeprowadzonego w 1921 roku, wieś Chraboły zamieszkiwana była przez 54 osoby (28 kobiet i 26 mężczyzn) w 7 domach. Wszyscy mieszkańcy miejscowości zadeklarowali wówczas białoruską przynależność narodową oraz wyznanie prawosławne. W owym czasie miejscowość znajdowała się w gminie Wyszki[10].

W latach 1952–1954 i 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Chraboły. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chraboły. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa białostockiego.

O wsi edytuj

We wsi znajduje się szkoła podstawowa, niepubliczny zespół opieki zdrowotnej oraz apteka.

Niedaleko miejscowości, w uroczysku Hołowkowo znajduje się prawosławna czasownia pod wezwaniem św. Jana Teologa, należąca do parafii w Rajsku.

Inne edytuj

W latach 1956–1975 w Chrabołach prowadzane były badania dialektologiczne przez zespół językoznawców pod kierownictwem Władysława Kuraszkiewicza. Na podstawie tych badań stwierdzono, że gwara mieszkańców wsi Chraboły w rzeczywistości jest gwarą języka ukraińskiego. Stanowiło to swoisty fenomen, ze względu na fakt, że mieszkańcy nigdy nie wykształcili ukraińskiej odrębności narodowej i określali się jako Tutejsi, natomiast w spisach powszechnych podawali narodowość białoruską. Współcześnie gwarę tę określa się jako ukraińską gwarę podlaską[11]. Jednakże aktualnie używa ją jedynie starsze pokolenie mieszkańców miejscowości, w związku z czym przewiduje się jej całkowite wyginięcie w najbliższej przyszłości.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej z Góry Karmel w Bielsku Podlaskim[12].

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 16431
  2. Wykaz sołectw i sołtysów w gminie Bielsk Podlaski. Urząd Gminy Bielsk Podlaski. [dostęp 2013-04-28].
  3. Wieś Chraboły w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-11-25], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  4. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  5. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 158 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  6. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  7. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  8. KNYSZYN (Przemienienia Pańskiego). W: Grzegorz Sosna, Antonina Troc-Sosna: Zapomniane dziedzictwo. Nie istniejące już cerkwie w dorzeczu Biebrzy i Narwi. Białystok: Wydawnictwo Orthdruk, 2002. ISBN 83-85368-94-9.
  9. Karol de Perthées , Mappa Szczegulna Woiewodztwa Podlaskiego, 1795
  10. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 39 (30).
  11. Jerzy Hawryluk. Chto my je? Jakaja nasza mowa?. „Над Бугом і Нарвою”. 3, 2005. Związek Ukraińców Podlasia. [dostęp 2016-10-07]. (pol.). 
  12. Opis parafii na stronie diecezji

Linki zewnętrzne edytuj