Christoph Maucher
Christoph Maucher (ur. 1642 w Schwäbisch Gmünd, zm. 1706 w Gdańsku[2][3]) – niemiecki rzeźbiarz i bursztynnik aktywny w Gdańsku od około 1670[2][4]
Ojciec Christophera specjalizował się w Schwäbisch Gmünd w rzeźbie w kości słoniowej i nauczył syna tej umiejętności[5]. Po przybyciu w 1670 r. do Gdańska, nie uzyskawszy obywatelstwa tego miasta i nie będąc członkiem cechu bursztynników w Gdańsku, a pracując tam i wykonując kosztowne i prestiżowe zlecenia z bursztynu (także z kości słoniowej,) pozostawał w długotrwałym konflikcie z cechem, który zwracał się do gdańskiej rady miejskiej o zakazanie Maucherowi tej pracy. Rada jednak nie zdecydowała się wprowadzić takiego zakazu[5][6]. Uważany za najwybitniejszego bursztynnika swoich czasów[6]. Przypisuje mu się sześć zachowanych dzieł z kości słoniowej i dziewięć (kilkanaście wg Bielaka, s. 18) z bursztynu[2]. Znajdują się one m.in. w kolekcjach Muzeum Wiktorii i Alberta w Londynie (rzeźbiona plakietka i grupa figuralna, obie są z bursztynu i pokazują Sąd Parysa)[7], w Bode-Museum w Berlinie (rzeźba Sąd Parysa i rzeźba pokazująca zwycięstwo Perseusza)[8], Muzeum Zamkowym w Malborku[9], Muzeum Bursztynu w Gdańsku[10] oraz w Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu, gdzie jest grupa figuralna z kości słoniowej przedstawiająca triumf cesarza Leopolda I Habsburga, jest to jedyne dzieło o pewnej atrybucji, gdyż sygnowane przez artystę; inne dzieła zaliczane są do dorobku Mauchera dzięki porównawczej analizie stylistycznej[11]. W tymże wiedeńskim muzeum zachowana jest bursztynowa statuetka Kleopatry, inna statuetka kobieca (obie z ostatniej dekady XVII w., przypisywane Maucherowi) oraz 10 fragmentów tronu z bursztynu, który Maucher we współpracy z innym gdańskim bursztynnikiem, Nicolausem Turauem, wykonał w 1677 r. dla cesarza Leopolda I Habsburga – sześć bursztynowych płaskorzeźb ze scenami mitologicznymi i portretami postaci historycznych przypisywanych jest Maucherowi[12]. Z pracownią Mauchera wiązane są także dwa bursztynowe pojemniki zdobione kością słoniową i bursztynowa figura Trzech Gracji w drezdeńskiej kolekcji Grünes Gewölbe[13]. W zbiorach Galleria Estense w Modenie we Włoszech są bursztynowe figurki przypuszczalnego autorstwa Mauchera[14].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Bielak, s. 38.
- ↑ a b c Ehmer.
- ↑ Sobecka.
- ↑ Grążawska J., 2009.
- ↑ a b Pawlęga s. 30.
- ↑ a b Bielak s. 18.
- ↑ Pawlęga s. 33.
- ↑ Pawlęga s. 35.
- ↑ Mierzwińska E., 2006: Malborska kolekcja bursztynu. W: Bursztyn, t. 2. Gdańsk-Warszawa 2010. ISBN 978-83-912894-7-1.
- ↑ Dwa obiekty przypisywane Ch. Maucherowi: Grążawska J., 2009: Nowożytne zabytki w kolekcji Muzeum Bursztynu w Gdańsku. W: Bursztyn, t. 2. Gdańsk-Warszawa 2010. ISBN 978-83-912894-7-1.
- ↑ Mierzwińska.
- ↑ Pawlęga s. 35–36.
- ↑ Pawlęga s. 36.
- ↑ Pawlęga s. 41.
Bibliografia edytuj
- Bielak J., 2007: Nowożytne bursztynnictwo gdańskie z perspektywy historii sztuki. W: Koperkiewicz A., Grążawska J. (red.): Muzeum Bursztynu, strony 17-18 i 38. Wyd.: Muzeum Historycznego Miasta Gdańska. ISBN 978-83-921441-6-8.
- Ehmer A., 1989: Die Maucher. Eine Kunsthandwerkerfamilie des 17. Jahrhunderts aus Schwäbisch Gmünd. Herausgegeben vom Stadtarchiv Schwäbisch Gmünd. Einhorn-Verlag Eduard Dietenberger, Schwäbisch Gmünd 1992, ISBN 3-927654-27-2 (zugl. Dissertation, Universität Freiburg i. Br. [1]).
- Pawlęga E., 2017: Nowożytne dzieła gdańskich bursztynników w światowych kolekcjach muzealnych. Mat. konf. Amberif 2017, Gdańsk.
- Sobecka A., 2018: A new interpretation of the mythological iconography of the Malbork Casket. W: INTERNATIONAL SYMPOSIUM “AMBER. SCIENCE AND ART”, Amberif [2]
