Christoph Ananda Probst (ur. 6 listopada 1919 w Murnau am Staffelsee, zm. 22 lutego 1943 w Monachium) – niemiecki student, członek organizacji Biała Róża, ofiara represji nazistowskich[1].

Christoph Probst
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 listopada 1919
Murnau am Staffelsee

Data i miejsce śmierci

22 lutego 1943
Monachium

Przyczyna śmierci

ścięcie na gilotynie

Zawód, zajęcie

student

Narodowość

niemiecka

Małżeństwo

Herta Dohrn (1940-1943, jego śmierć)

Życiorys edytuj

Był synem chemika Hermanna Probsta (1886–1936), zaś jego matką była druga żona Hermanna, żydówka Elise Jaffée[2]. Uczęszczał do gimnazjum w Norymberdze w latach 1930–1932, a od 1932 roku do szkoły z internatem w Marquartstein. Od 1934 do 1937 roku przynależał do Hitlerjugend, ale nie był aktywnym członkiem[3]. W 1935 roku wraz z Alexandrem Schmorellem uczęszczał do Realgymnasium w Monachium. Po samobójstwie ojca w maju 1936 roku przeniósł się do szkoły w Schondorf, gdzie zaprzyjaźnił się z nauczycielem Bernhardem Knoopem, który później został jego szwagrem, i ukończył szkołę średnią w 1937 roku, w wieku 17 lat. Po odbyciu służby wojskowej w Luftwaffe w Oberschleissheim latem 1939 roku rozpoczął studia medyczne na uniwersytetach w Monachium, Strasburgu i Innsbrucku. Podczas II wojny światowej pełnił służbę wojskową na froncie wschodnim. W wieku 21 lat ożenił się z Hertą Dohrn (1914-2016)[3][4].

Probst, który poznał Sophie Scholl podczas studiów medycznych w Monachium, dołączył do Białej Róży dopiero w styczniu 1943 roku. Pomimo członkostwa, sam nie napisał żadnej z ulotek rozpowszechnianych przez Białą Różę, a jedynie niedokończony szkic jednej z ulotek, który znaleziono przy Scholl. Kiedy aresztowano Scholl i jej rodzeństwo, Gestapo miało więc dowód przeciwko Probstowi. Podczas przesłuchań i procesu poprosił o litość z powodu posiadania trojga dzieci oraz chorej żony. Rodzeństwo Schollów również bezskutecznie próbowało chronić Probsta i wziąć na siebie jak najwięcej winy, aby uchronić go przed skazaniem na śmierć[3].

Sąd wydał wobec niego wyrok śmierci za działalność antynazistowską. Krótko przed egzekucją Probst został ochrzczony przez księdza katolickiego. 22 lutego 1943 roku Christoph Probst został stracony za pomocą gilotyny w Więzieniu Stadelheim w Monachium[3].

W dniu 21 lutego 2019 roku został zrehabilitowany w ramach uroczystości upamiętniających studentów, które stały się ofiarami reżimu nazistowskiego[5].

Przypisy edytuj

  1. Digitale Bibliothek - Münchener Digitalisierungszentrum [online], daten.digitale-sammlungen.de [dostęp 2020-06-03].
  2. Wayback Machine [online], web.archive.org, 29 listopada 2006 [dostęp 2020-06-03] [zarchiwizowane z adresu 2006-11-29].
  3. a b c d Bundeszentrale für politische Bildung, Christoph Probst | bpb [online], bpb.de [dostęp 2020-06-03] (niem.).
  4. Ulli Stang, Sophie und Hans Scholl: 22. Febr. 1943 von Nazis ermordet. Hrsg. von DKP Marburg, Stadtteilgruppe Nord Am Grün 9, 1983.
  5. derStandard.at [online], DER STANDARD [dostęp 2020-06-03] (niem.).