Chymomyza caudatula

gatunek muchówki z rodziny wywilżnowatych

Chymomyza caudatulagatunek muchówki z rodziny wywilżnowatych i podrodziny Drosophilinae.

Chymomyza caudatula
Oldenberg, 1914
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

muchówki

Podrząd

muchówki krótkoczułkie

Infrarząd

muchówki łękoryse

Nadrodzina

Ephydroidea

Rodzina

wywilżnowate

Podrodzina

Drosophilinae

Plemię

Drosophilini

Rodzaj

Chymomyza

Gatunek

Chymomyza caudatula

Gatunek ten opisany został w 1914 roku przez Lorenza Oldenberga[1].

Muchówka o ciele długości od 2 do 2,75 mm. Na głowie para szczecinek orbitalnych skierowanych w przód jest mniej więcej tak samo długa i gruba jak osadzona za nimi para szczecinek orbitalnych skierowanych w tył. Barwa czoła jest czarniawoszara, co najwyżej na przedniej krawędzi wąsko rudobrązowa. Arista czułka ma pierzaste owłosienie. Tułów ma matowo szare śródplecze i tarczkę oraz rude guzy barkowe i częściowo pleury, a jego chetotaksję cechują słabo rozwinięte przedtarczkowe szczecinki środkowe grzbietu. Skrzydła mają przezroczystą komórkę kostalną i żółtą żyłkę kostalną, natomiast pozbawione są białego obrzeżenia u szczytu. Ich użyłkowanie odznacza się żyłką subkostalną bez sierpowatego zakrzywienia za żyłką barkową oraz tylną komórką bazalną zlaną z komórką dyskoidalną. Przednia para odnóży jest głównie czarna, ale człony stóp od drugiego do piątego są białe. Odwłok jest słabo błyszczący, ciemnoszaro porośnięty, u samca z długimi edytami i przysadkami odwłokowymi[2].

Owad znany z Belgii, Holandii, Niemiec, Finlandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, europejskiej części Rosji, wschodniej Palearktyki i Nearktyki[1].

Przypisy edytuj

  1. a b Chymomyza caudatula. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-07-01].
  2. A.A. Shtakelberg: Family Drosophilidae. W: Keys to The Insects of The European Part of The USSR vol. V Diptera and Siphonaptera part II. G.J. Bei-Bienko, George C. Steyskal (red.). Leiden, New York, København, Koln: E.J. Brill, 1989.