Ciąg Mayera-Vietorisa

typ ciągu dokładnego w topologii algebraicznej

W topologii algebraicznej ciąg Mayera-Vietorisaciąg dokładny wiążący ze sobą grupy homologii singularnej dwu przestrzeni, ich sumy oraz części wspólnej. Ciąg Mayera-Vietorisa jest narzędziem pozwalającym m.in. obliczać grupy homologii przestrzeni będących sumą innych przestrzeni, których grupy homologii znamy.

Twierdzenie edytuj

Niech   będzie przestrzenią topologiczną taką, że   oraz wnętrza   i   pokrywają   Można wtedy utworzyć następujący ciąg dokładny:

 

gdzie i: ABA, j: ABB, k: AX, and l: BX są włożeniami a   oznacza sumę prostą grup abelowych.

Homologia zredukowana edytuj

Analogiczne twierdzenie zachodzi dla zredukowanych grup homologii pod warunkiem że przecięcie   jest niepuste.

Podstawowe zastosowania edytuj

n-sfera edytuj

 
Przykładowy rozkład   na sumę dwu podprzestrzeni homeomorficznych z  

Niech   i niech   będą dowolnymi podzbiorami   homeomorficznymi z   takimi, że część wspólna jest homotopijnie równoważna   (np.  ), gdzie   oraz   Wtedy   oraz   mają trywialne zredukowane grupy homologii, dodatkowo przekrój   jest homotopijnie równoważny z   W takim razie nietrywialna część ciągu Meyersa-Vietorisa daje:

 

Z dokładności ciągu natychmiast otrzymujemy, że ∂* jest izomorfizmem grup przy użyciu indukcji matematycznej i znajomości zredukowanej homologii S0 pozwala obliczyć:

 

Butelka Kleina edytuj

 
Rozkład butelki Kleina na dwie wstęgi Möbiusa:   (niebieska część) oraz   (czerwona część).

Bardziej zaawansowanym przykładem zastosowania ciągu Mayeraa-Vietorisa jest wyznaczenie grup homologii butelki Kleina   Można rozbić butelkę Kleina na dwa podzbiory homeomorficzne ze wstęgą Möbiusa, a w takim razie homotopijnie równoważne okręgowi. Okazuje się, że także ich część wspólna jest homotopijnie równoważna okręgowi. W takim razie nietrywialna część ciągu Mayera-Vietorisa daje:

 

Trywialna część ciągu pokazuje trywialne homologie dla wymiarów wyższych niż 2. Mapa   (dla zwyczajnych baz pętli na wstęgach Möbiusa) wysyła 1 do (2, −2) (okrąg będący krawędzią wstęgi zawija się dwukrotnie dookoła wstęgi). W takim razie   jest iniekcją co wymusza   Finalnie, wybierając (1, 0) i (1, −1) jako bazę Z2, otrzymujemy:

 

Bukiet dwóch przestrzeni edytuj

 
Rozkład bukietu dwóch sfer  

Niech   będzie bukietem dwóch przestrzeni   oraz   oraz że punkt bazowy bukietu jest retraktem otwartych otoczeń leżących odpowiednio w   oraz   Przyjmując   oraz   (patrz rysunek) mamy   Przestrzeń   jest ściągalna.

Wówczas otrzymujemy:

 

dla wszystkich   Wynik ten jest ogólniejszą wersją twierdzenia Seiferta-van Kampena (a dla   jest abelianizacją tego twierdzenia). W szczególnym przypadku dwóch sfer, korzystając z homologii sfer, otrzymujemy:

 

Bibliografia edytuj