Cioniniplemię chrząszczy z rodziny ryjkowcowatych. W jej obrębie zalicza się je do podrodziny Curculioninae[1].

Cionini
Schönherr, 1825
Ilustracja
Oskrobek trędownikowiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

owady uskrzydlone

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

ryjkowcowate

Podrodzina

Curculioninae

Plemię

Cionini

Synonimy
  • Cionides Schönherr, 1825
Rodzaje

Do cech synapomorficznych plemienia należą: odległość między oczami większa w części przedniej niż tylnej głowy, pierwszy człon biczyka czułków nie krótszy od drugiego, wyrostek międzybiodrowy śródpiersia (mezowentrytu) osiągający szerokość równą co najmniej połowie szerokości bioder oraz łączna długość dwóch pierwszych z widocznych sternitów (wentrytów) odwłoka co najmniej 2,5 raza większa niż łączna długość jego wentrytów trzeciego i czwartego. Ponadto u samic wszystkie odnóża mają golenie pozbawione wyrostków[2].

Takson ten wprowadzony został po raz pierwszy w 1825 roku przez Carla Johana Schönherra pod nazwą Cionides[3]. Do plemienia tego zalicza się obecnie (zgodnie z pracą autorstwa Caldara & Korotyaev z 2002) siedem rodzajów[1], między innymi rodzaj Cionus obejmujący ponad 60 gatunków palearktycznych i orientalnych[2]. Rzeczony rodzaj, jak również Cleopus, żyją na roślinach należących do rodziny trędownikowatych (Scrophulariaceae). Stereonychus i Cionellus bytują z kolei na oliwkowatych (Oleaceae) (rodzaje Phyllirea i Chionanthus) i babkowatych (Plantaginaceae) (Globularia)[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c Roberto Caldara, Enzo Colonneli, Giuseppe Osella. Curculionidae Curculioninae: relationship between Mediterranean and southern African species (Coleoptera). „Biogeographia”. XXIX, s. 134-156, 2008-12-30. (ang.). 
  2. a b Michael Košťál, Roberto Caldara. Revision of Palaearctic species of the genus Cionus Clairville (Coleoptera: Curculionidae: Cionini). „Zootaxa”. 4631 (1), s. 1–144, 2019. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4631.1.1. 
  3. C.J. Schönherr. Continuatio tabulae synopticae familiae curculionidum. „Isis, von Oken”. 1 (5), s. 581–588, 1825.