Claude Guéant
Claude Guéant (ur. 17 stycznia 1945 w Vimy[1]) – francuski polityk, prawnik i urzędnik państwowy, doradca prezydenta Nicolasa Sarkozy’ego, w latach 2007–2011 sekretarz generalny jego administracji prezydenckiej, następnie do 2012 minister spraw wewnętrznych.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 stycznia 1945 |
|---|---|
| Minister spraw wewnętrznych Francji | |
| Okres |
od 27 lutego 2011 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Uzyskał licencjat z zakresu prawa. Kształcił się następnie w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu oraz w École nationale d’administration. Pracę urzędniczą zaczął na początku lat 70. w ministerstwie spraw wewnętrznych. Był dyrektorem gabinetu prefekta departamentu Finistère, sekretarzem generalnym ds. gospodarczych w administracji Gwadelupy, zaś w latach 1977–1981 doradcą technicznym w gabinecie ministra spraw wewnętrznych. Później pracował na kierowniczych stanowiskach w różnych prefekturach, m.in. od 1991 do 1992 jako prefekt departamentu Alpy Wysokie. W latach 1994–1998 kierował francuską policją, sprawując urząd jej dyrektora generalnego. Następnie był prefektem w regionach Franche-Comté i Bretania[1].
W 2002 został jednym z najbliższych współpracowników Nicolasa Sarkozy’ego. Do 2007 był dyrektorem jego gabinetu jako ministra spraw wewnętrznych (dwukrotnie), ministra gospodarki, finansów i przemysłu oraz przewodniczącego rady generalnej w Hauts-de-Seine[1]. W 2007 kierował jego kampanią wyborczą w wyborach prezydenckich[2]. W maju 2007, po zwycięstwie Nicolasa Sarkozy’ego, Claude Guéant stanął na czele administracji prezydenckiej jako sekretarz generalny Pałacu Elizejskiego[1]. Uchodził za polityka szczególnie wpływowego, uzyskując w mediach przydomki „kardynała” lub „wiceprezydenta”[3].
W lutym 2011 przeszedł na stanowisko ministra spraw wewnętrznych, regionów zamorskich, wspólnot terytorialnych i imigracji w rządzie François Fillona, które zajmował do końca funkcjonowania tego gabinetu w maju 2012[4]. W tym samym roku kandydował do Zgromadzenia Narodowego z poparciem UMP[5], jednak nie uzyskał mandatu. Uzyskał następnie uprawnienia adwokata, podejmując praktykę zawodową w Paryżu[6]. Został później objęty postępowaniem karnym dotyczącym defraudacji związany z domniemanym finansowaniem w 2007 kampanii wyborczej przez libijski reżim Mu’ammara al-Kaddafiego[7].
Odznaczenia edytuj
Odznaczony Kawalerią Legii Honorowej i Komandorią Orderu Narodowego Zasługi[1] oraz ukraińskim Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy[8].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Biographie: Claude Guéant. interieur.gouv.fr, 12 maja 2011. [dostęp 2016-10-03]. (fr.).
- ↑ Soutien de Nicolas Sarkozy, Claude Guéant défend une campagne «populiste». lefigaro.fr, 1 września 2016. [dostęp 2016-10-03]. (fr.).
- ↑ Claude Guéant, l’homme le plus puissant de France. lepoint.fr, 20 września 2007. [dostęp 2016-10-03]. (fr.).
- ↑ Tous les gouvernements depuis 1958. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2016-10-03]. (fr.).
- ↑ Guéant candidat aux législatives dans les Hauts-de-Seine. liberation.fr, 30 grudnia 2011. [dostęp 2016-10-03]. (fr.).
- ↑ Guéant et Bougrab deviennent avocats. liberation.fr, 19 grudnia 2012. [dostęp 2016-10-03]. (fr.).
- ↑ Mis en examen, Claude Guéant est au cœur de l’affaire des financements libyens. mediapart.fr, 7 marca 2015. [dostęp 2016-10-03]. (fr.).
- ↑ Указ Президента України № 935/2010 Про відзначення державними нагородами України громадян Французької Республіки. rada.gov.ua, 6 października 2010. [dostęp 2021-08-25]. (ukr.).