Cmentarz prawosławny w Berlinie

Cmentarz prawosławny w Berlinie (Russischer Friedhof Berlin Tegel, Русское кладбище Берлин-Тегель) został założony w 1893 w okręgu Reinickendorf. Zajmuje powierzchnię 2 hektarów.

Cmentarz prawosławny w Berlinie
Russischer Friedhof Berlin Tegel
Русское кладбище Берлин-Тегель
Ilustracja
Brama cmentarza
Państwo

 Niemcy

Kraj związkowy

 Berlin

Miejscowość

Berlin

Adres

Wittestraße 37

Wyznanie

Rosyjski Kościół Prawosławny

Powierzchnia cmentarza

2 ha

Data otwarcia

1893

Położenie na mapie Berlina
Mapa konturowa Berlina, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Berlinie”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Berlinie”
Ziemia52°34′40″N 13°18′02″E/52,577778 13,300556
Strona internetowa
Widok ogólny

Grunt pod przyszły cmentarz zakupiła podlegająca Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu parafia w Berlinie w 1892 za 30 tys. marek. Na nabytej działce planowano wznieść także cerkiew. 3 czerwca 1893 został położony kamień węgielny pod niewielką cerkiew Świętych Konstantyna i Heleny zaprojektowaną przez Alberta Bohma.

Na obszarze przeznaczonym na cmentarz rozrzucono warstwę specjalnie przywiezionej ziemi z Rosji. 2 czerwca 1894 odbył się pierwszy pochówek. Cmentarz szybko stał się miejscem pogrzebów najbardziej znacznych rodów rosyjskiej arystokracji: Kropotkinów, Golicynów, Daszkowów, chowano na nim oficerów i urzędników carskich, a także emigracyjnych artystów i intelektualistów. Pod północnym murem cmentarza wzniesiono pomnik kompozytora Michaiła Glinki (pochowanego w Petersburgu).

W czasie II wojny światowej cmentarz został zdewastowany. Pamiątką po powojennej restauracji jest dziewięć zabytkowych dzwonów wywiezionych z ZSRR przez wojska hitlerowskie i odnalezionych w Berlinie zdobytym przez Armię Czerwoną. Dzwony te ustawione zostały w pobliżu bramy wejściowej na cmentarz. Prace remontowe, ratujące wiele zaniedbanych nagrobków przed zupełnym zniszczeniem, zostały ponownie podjęte w latach 90. XX wieku i zakończone w 2005, głównie za pieniądze prywatnych ofiarodawców.

Linki zewnętrzne edytuj