Coleopsis

wymarły rodzaj chrząszczy z podrzędu Archostemata

Coleopsis – wymarły rodzaj chrząszczy z podrzędu Archostemata, obejmujący tylko jeden znany gatunek: Coleopsis archaica.

Coleopsis
Kirejtshuk, Poschmann et Nel, 2014
Okres istnienia: asselsakmar
298.9/290.1
298.9/290.1
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

owady uskrzydlone

Rząd

chrząszcze

Podrząd

Archostemata

Infrarząd

Cupedomorpha

Nadrodzina

Tshekardocoleoidea

Rodzina

Coleopsidae
Kirejtshuk et Nel, 2016

Rodzaj

Coleopsis

Typ nomenklatoryczny

Coleopsis archaica Kirejtshuk, Poschmann et Nel, 2014

Gatunek i rodzaj zostały opisane w 2014 roku przez Aleksandra Kirejczuka, Markusa Poschmanna i André Nel na podstawie pojedynczego okazu odkrytego w formacji Meisenheim w niemieckim Grügelborn i datowanego na assel lub wczesny sakmar. Uznawany jest tym samym za najstarszego znanego przedstawiciela chrząszczy. Początkowo zaliczony został do rodziny Tshekardocoleidae[1], jednak w 2016 Kirejczuk i Nel przenieśli go do monotypowej rodziny Coleopsidae[2].

Chrząszcz ten miał dość wydłużone, grzbietowo i brzusznie przypłaszczone ciało o długości 7,8 mm, szerokości 2,8 mm i grubo rzeźbionym oskórku. Nieco szersza niż długa, prognatyczna głowa wyposażona była w owalne, wystające na boki oczy, wolną wargę górną, dość krótkie żuwaczki, głaszczki szczękowe o wydłużonych członach końcowych i poprzeczną bródkę. Przedplecze było długością zbliżone do przedpiersia i miało przypłaszczone i ku przodowi rozszerzone boki. Małą tarczkę charakteryzował trójkątny kształt z kanciastym wierzchołkiem. Episternity zatułowia stopniowo rozszerzały się ku przodowi, a metawentryt opatrzony było poprzecznym szwem. Pokrywy były szersze od przedtułowia, o umiarkowanie wyniesionych ramionach i wspólnie zaostrzonych wierzchołkach, do których prawie dochodziła żyłka subkostalna. Użyłkowanie pokryw cechowała m.in.: rozgałęziona w części odsiebnej na trzy żyłki żyłka radialna oraz zlana u nasady pokrywy z pierwszą żyłką analną tylna żyłka kubitalna. Odwłok miał 5 widocznych sternitów (wentrytów)[1].

Przypisy edytuj

  1. a b Alexander G. Kirejtshuk, Markus Poschmann, Jakub Prokop, Romain Garrouste, André Nel. Evolution of the elytral venation and structural adaptations in the oldest Palaeozoic beetles (Insecta: Coleoptera: Tshekardocoleidae). „Journal of Systematic Palaeontology”, 2013. DOI: 10.1080/14772019.2013.821530. 
  2. A. G. Kirejtshuk, A. Nel. Origin of the Coleoptera and significance of the fossil record. „Euroasian Entomological Journal”. 15, s. 66-73, 2016.