Wikipedia

Colton Ford

Colton Ford (ur. 12 października 1962 w Pasadenie) – były aktor erotyczny, model i piosenkarz[4][5].

Colton Ford
Ilustracja
Colton Ford (2009)
Prawdziwe imię i nazwisko

Glenn Soukesian[1]

Data i miejsce urodzenia

12 października 1962
Pasadena

Używane pseudonimy

Greg[2]

Lata aktywności

2001–2003[3]

Narodowość

amerykańska

Liczba filmów

19[3]

Wzrost

183 cm

Masa ciała

92 kg[3]

Kolor włosów

brąz

Kolor oczu

ciemny brąz

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Wczesne lata edytuj

Urodził się w Pasadenie w rodzinie pochodzenia ormiańskiego[3] jako syn Donny Mears i Kena Soukesiana[6]. Ma dwoje rodzeństwa[7]. Fascynował się teatrem i muzyką[8]. Grał na skrzypcach i gitarze, a następnie zaczął śpiewać w chórach[9]. W latach studiów pracował w klubach jazzowych i estradach[9], a następnie w firmie korporacyjnej[9].

Kariera w branży porno edytuj

W październiku 2001 zaczął występować w gejowskich filmach pornograficznych[10]. Był na okładkach magazynów takich jak „Men” (w grudniu 2002, listopadzie 2003, styczniu i wrześniu 2004), „Unzipped” (w maju 2002 i maju 2003), „Honcho” (w maju 2003), „Inches” (w grudniu 2002) i „Indulge” (nr 072)[2]. Wkrótce zanim odnalazł swoją pasję i rozpoczął karierę muzyczną[11].

W lipcu 2015 zwyciężył w rankingu „Najseksowniejsza gejowska gwiazda porno” (Los actores porno gay mas sexys listado 8), ogłoszonym przez hiszpański portal 20minutos.es[12].

Kariera muzyczna edytuj

Po spotkaniu z pracownikiem wytwórni płytowej i portorykańskim gejem z Nowego Jorku A&R Michaelem Alago[13], 27 kwietnia 2004 zrealizował wersję dance przeboju Steviego Wondera „Signed, Sealed, Delivered I'm Yours”, który osiągnął szczyt dziewiątej pozycji na liście Hot Dance Club w USA[7].

Jako piosenkarz wydał albumy studyjne: Tug of War (2008)[14], Under The Covers (2009)[15], The Way I Am (2013)[16] i Next Chapter (2014)[17].

Nagrał też promujące je single, w tym „That’s Me” (2008) (z gościnnym udziałem Cazwella), „The Way You Love Me” (2008), „No One” (2009), „With Every Heartbeat” (2011)[18], „Let Me Live Again” (2011), „Music Always Gets You Back” (2011)[19] i cover grupy Level 42 „Something About You” (2014)[20].

W 2019 rozpoczął współpracę z Ronem Schraderem i Spin Sistą jako Woop Woop Productions nagrywając EP-kę Unity[21], którą promują dwa utwory - „Stronger” (2020)[22] i „Stay” (2021)[23].

Działalność poza przemysłem porno edytuj

Przez dwa sezony wcielał się w postać szeryfa Trouta w serialu LGBT The Lair (2007-2008)[24][25]. Ponadto pojawił się w niewielkiej roli w komedii Another Gay Sequel: Gays Gone Wild (2008).

Wspólnie z Arim Goldem wystąpił w roli cameo w teledysku Cyndi Lauper do utworu „Into the Nightlife” (2008)[26].

W 2011 zadebiutował na off-Broadwayu w spektaklu muz[26][26]ycznym Little House on the Ferry, współczesnej gejowskiej historii miłosnej osadzonej w legendarnym letnim kurorcie Fire Island w Nowym Jorku. Przedstawienie zawierało jedenaście oryginalnych piosenek, wydanych również jako album oryginalnej obsady (Colton Ford, Seph Stanek, Chris Van Kirk, Matt Rodriguez, Kit Balcuns i Sean Luftus). Piosenka „After Hours” została wydana jako singiel z wokalem Forda. Przedstawienie odbyło się w Nowym Jorku w dniach 3-20 listopada 2011.

Od 2 maja do 6 czerwca 2014 w Los Angeles grał postać Alvina w scenicznej produkcji And All The Dead, Lie Down[27][28].

Życie prywatne edytuj

Od 2001 jego partnerem życiowym był kanadyjski aktor porno Blake Harper (właściwie Peter Tiefenbach)[29], laureat branżowej nagrody FICEB HeatGay 2003 w kategorii „najlepszy aktor” w filmie Ya sé quien te la chupó el último verano[30]. Razem wystąpili w produkcji Chi Chi LaRue Aftershock 2: Mustang Pac 68 (2002). Związek z Harperem został przedstawiony w filmie dokumentalnym Naga sława (Naked Fame, 2004)[31] i piosence Forda „Love Has Find a Way” (2010)[32]. Po rozstaniu z Fordem, Harper powrócił do powrócił do Kanady, z dala od pornografii, i swojej misji życiowej jako pielęgniarz w lokalnym szpitalu w Windsor w Ontario[33].

Nagrody i nominacje edytuj

Rok Nagroda Kategoria Film Inni wykonawcy Rezultat
2002 Grabby Award Najlepsza scena seksu grupowego[34] Conquered (2001) Nino Bacci, Blake Harper, Billy Herrington i Jay Ross Wygrana
2003 Grabby Award Najlepszy wykonawca roku[34] – – Nominacja
GayVN Award Gejowski wykonawca roku[34] – – Wygrana
Najlepsza scena seksu Prowl 3: Genuine Leather (2002) Blake Harper Nominacja
2004 GayVN Award Najlepsza scena seksu grupowego Aftershock: Part 2 (2003) Joe Foster, Chad Hunt, Chris Steele, Bret Wolfe, Weter Raeg, Matthew Rush, Blake Harper, Cody Wolf, Jake Marshall, Jim Slade i Antonio Majors Nominacja
2012 Raven’s Eden Award Żywa legenda gejowska[35] – – Wygrana

Dyskografia edytuj

Wybrana filmografia edytuj

Rok Tytuł Rola Reżyser
2000 Układ prawie idealny (The Next Best Thing) Glen John Schlesinger
2001 Circuit (Okrążenie) mężczyzna na wideo Dirk Shafer
2004 Naked Fame w roli samego siebie Christopher Long
Hellbent członek zespołu Paul Etheredge
2008 Another Gay Sequel: Gays Gone Wild przystojniak Todd Stephens
„Into the Nightlife” tancerz w klubie Cyndi Lauper
2007–2009 The Lair szeryf Trout Fred Olen Ray

Przypisy edytuj

  1. ↑ Colton Ford w bazie IMDb (ang.)
  2. ↑ a b Colton Ford, model, performer. SmutJunkies. [dostęp 2020-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-16)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d Colton Ford w serwisie IAFD
  4. ↑ Colton Ford Songs. AllMusic. [dostęp 2021-04-16]. (ang.).
  5. ↑ Colton Ford Biography. Last.fm. [dostęp 2021-04-16]. (ang.).
  6. ↑ Colton Ford in Documentary. AdultFYI, 16 maja 2016. [dostęp 2021-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-16)]. (ang.).
  7. ↑ a b Colton Ford – Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 2017-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)]. (ang.).
  8. ↑ Entertain Me: Colton Ford, This Time It's Personal. Michael Shinafelt. [dostęp 2016-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-17)]. (ang.).
  9. ↑ a b c Icon: An Interview With Colton Ford. The Lush Life, 10 grudnia 2011. [dostęp 2021-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-16)]. (ang.).
  10. ↑ Thom: Colton Ford: L’ex-porn star n’est que louanges pour Blake Harper, l’homme qu’il a profondément aimé!. Pink TV, 2022-02-02. [dostęp 2022-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-09)]. (fr.).
  11. ↑ The Many Success Stories of Gay Men After They've Left the Adult Industry. Instinct Magazine. [dostęp 2017-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-07)]. (ang.).
  12. ↑ Ranking: Los actores porno gay mas sexys listado 8. listas.20minutos.es. [dostęp 2015-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-14)]. (hiszp.).
  13. ↑ Gary M. Kramer (2013-04-25): Former Gay Porn Actor and Singer Colton Ford: Not Just a Pretty Voice. SouthFloridaGayNews.com. [dostęp 2013-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-24)]. (ang.).
  14. ↑ Tug of War. Interia.pl. [dostęp 2017-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)]. (pol.).
  15. ↑ Under The Covers. Interia.pl. [dostęp 2017-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)]. (pol.).
  16. ↑ Discography. AllMusic. [dostęp 2017-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)]. (ang.).
  17. ↑ Ryan Shea (2016-04-25): Catching Up with Red Hot Music Star Colton Ford. Manhattan Digest. [dostęp 2017-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)]. (ang.).
  18. ↑ Listen To Colton Ford’s Version Of Robyn’s “With Every Heartbeat”. QueerMeUp. [dostęp 2018-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-17)]. (ang.).
  19. ↑ Colton Ford Releases New Double Single, “Let Me Live Again” And “Music Always Gets You Back”. queermeup.com. [dostęp 2018-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-17)]. (ang.).
  20. ↑ Scott Alexander Hess (2013-06-11): Colton Ford Lives Again!. „Huffington Post”. [dostęp 2017-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)]. (ang.).
  21. ↑ With New Music and Photos, Colton Ford Proves He's Here to 'Stay'. „The Advocate”, 12 marca 2021. [dostęp 2021-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-16)]. (ang.).
  22. ↑ Ryan Shea: Colton Ford on His New Single, Dating Life & What’s Ahead For Him. „Instinct”, 22 października 2020. [dostęp 2021-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-16)]. (ang.).
  23. ↑ Michael Cook: Colton Ford Makes Vulnerability Sexy With His New Single ‘Stay’. „Instinct”, 11 marca 2021. [dostęp 2021-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-16)]. (ang.).
  24. ↑ Colton Ford Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2018-06-18]. (ang.).
  25. ↑ Colton Ford. Listal. [dostęp 2017-04-11]. (ang.).
  26. ↑ a b c Michael Cook (2019-05-12): Glenn Soukesian-The Artist Formerly Known As Colton Ford Talks Keeping It Real, Career Evolution, & The Next Step In His Dance Music Career. Instinct Magazine. [dostęp 2020-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-16)]. (ang.).
  27. ↑ And All The Dead, Lie Down. allthedead.com. [dostęp 2018-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-17)]. (ang.).
  28. ↑ Colton Ford's Next Chapter. Entertain Me By Michael Shinafelt. [dostęp 2018-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-17)]. (ang.).
  29. ↑ Photos for Eight Gay-Porn Couples Who Found True Love Off-Screen—And A Few Who Didn't. Queerty. [dostęp 2015-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-10-14)]. (ang.).
  30. ↑ International erotic film festiva of Barcelona. FICEB. [dostęp 2015-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-10-14)]. (ang.).
  31. ↑ Colton Ford (12 de Outubro de 1962). Filmow. [dostęp 2019-08-19]. (port.).
  32. ↑ Blake Harper Interview. Jumpon Mark's List. [dostęp 2015-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  33. ↑ Ned Martel (2005-03-25): Finding Love Outside the Skin Trade. „The New York Times”. [dostęp 2018-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-17)]. (ang.).
  34. ↑ a b c Colton Ford » Awards. FamousFix. [dostęp 2017-04-11]. (ang.).
  35. ↑ Past Award Winners. Raven’s Eden Award. [dostęp 2020-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-21)]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Colton_Ford&oldid=66611243”