Comitativus

Comitativus – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych; występowanie danego desygnatu w parze z innym. Występuje w językach ugrofińskich (w większości w liczbie pojedynczej)^[1]. Należy do przypadków ginących – coraz częściej zastępują go konstrukcje omowne. Jego odwrotnością jest abessivus^[2].

Język fiński edytuj

Budowa i użycie edytuj

Końcówką komitatiwu w języku fińskim jest -en. Przypadek pojawia się wyłącznie w liczbie mnogiej (mimo że może przybrać znaczenie liczby pojedynczej i zawsze towarzyszą mu sufiksy dzierżawcze^[1].)

vaimo (żona) – vaimoineen (żony – z żoną, z żonami)

W zdaniu Han tuli vaimoineen (przyszedł z żoną) słowo w komitatiwie rozumiemy w liczbie pojedynczej, mimo że formalnie ma postać liczby mnogiej.

Konstrukcje omowne edytuj

W miejsce komitatiwu najczęściej używa się konstrukcji poimkowej kanssa (wraz, z) + rzeczownik w bierniku: Olen tullut vaimoni kanssa (przyszedłem z żoną)^[3].

Zobacz też edytuj

lista przypadków

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b § 81 Sijat ja sijapäätteet. [w:] Iso Suomen kielioppi [on-line]. [dostęp 2017-12-09].
↑ Bańczerowski, Pogonowski i Zgółka 1982 ↓.
↑ 3.2.8 Vähäkäyttöiset sijat abessiivi, komitatiivi ja instruktiivi. [dostęp 2017-12-09].

Bibliografia edytuj

Jerzy Bańczerowski, Jerzy Pogonowski, Tadeusz Zgółka: Wstęp do językoznawstwa. Poznań: Wydawnictwa Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 1982.

[sija-1] § 81 Sijat ja sijapäätteet. [w:] Iso Suomen kielioppi [on-line]. [dostęp 2017-12-09].

[CITEREFBańczerowskiPogonowskiZgółka1982-2] Bańczerowski, Pogonowski i Zgółka 1982 ↓.

[3] 3.2.8 Vähäkäyttöiset sijat abessiivi, komitatiivi ja instruktiivi. [dostęp 2017-12-09].

[1]

[2]

[3]