Wikipedia

Commandos: Za linią wroga

gra wideo

Commandos: Za linią wroga (Commandos: Behind Enemy Lines) – komputerowa strategiczna gra czasu rzeczywistego w realiach II wojny światowej, wyprodukowana przez hiszpańskie studio Pyro Studios i wydana w 1998 roku przez Eidos Interactive. Jest to pierwsza część serii gier komputerowych Commandos.

Commandos: Za linią wroga
Commandos: Behind Enemy Lines
Producent

Pyro Studios

Wydawca

Eidos Interactive
Kalypso Media Digital (wersja elektroniczna)[1]

Dystrybutor

Świat: Valve Corporation (Steam)[1]
POL: Mirage Media[2]

Seria gier

Commandos

Projektant

Gonzalo Suárez

Artysta

Jorge Blanco

Główny programista

Jon Beltrán De Heredia Olazábal

Kompozytor

David Garcia Morales

Data wydania
Gatunek

RTS

Tryby gry

jedno- i wieloosobowa

Kategorie wiekowe

ESRB: Teen[9]
USK: 16[10]
OFLC: M[11]

Wymagania sprzętowe
Platforma

Windows

Nośniki

CD (1)

Wymagania

Procesor Pentium 100 MHz, 16 MB RAM, 16-bitowa karta graficzna 1 MB[4]

Kontrolery

klawiatura, mysz

Gracz przejmuje w niej kontrolę nad oddziałem brytyjskich komandosów, sabotujących niemieckie obiekty i instalacje. Mają oni typowe wyłącznie dla nich umiejętności, a ukończenie misji wymaga ścisłej współpracy między nimi. Commandos posiada grafikę dwuwymiarową w rzucie izometrycznym[12], która została użyta w następnych grach strategicznych z serii.

Gra została pozytywnie przyjęta przez krytyków. Chwalono oprawę audiowizualną i nowatorski sposób rozgrywki, natomiast krytykowano zbyt wysoki poziom trudności.

Fabuła edytuj

Bohaterowie edytuj

W grze gracz przejmuje kontrolę nad sześcioma żołnierzami brytyjskich sił specjalnych, którzy uczestniczą w akcjach dywersyjnych przeciwko III Rzeszy podczas II wojny światowej. Każdy z nich ma odrębną charakterystykę.

Streszczenie edytuj

Akcja gry rozpoczyna się 20 lutego 1941 roku, kiedy brytyjscy komandosi przybywają do Norwegii z zadaniem sabotażu kluczowych obiektów przemysłowych należących do Niemców. Misja ta trwa do lutego 1942 roku, a w trakcie niej żołnierze brytyjscy niszczą między innymi obiekty radiostacji, tamę, sztab niemiecki oraz okręty podwodne U-Boot.

W październiku 1942 roku komandosi zostają wysłani do Afryki Północnej. Wykonują tam takie zadania, jak detonacja cystern z paliwem, zniszczenie zaopatrzenia w niemieckiej bazie wojsk pancernych oraz uwolnienie przetrzymywanych przez Afrika Korps więźniów. Ich misja kończy się w marcu 1943 roku.

W maju 1944 roku komandosi zostają oddelegowani do Francji, gdzie również dokonują akcji sabotażowych, na przykład zniszczenia pancernika w Hawrze, detonacji dział przybrzeżnych na plaży Juno oraz zabójstwa niemieckiego generała. Ostatnia kampania wojenna komandosów ma miejsce na terenach Belgii, Holandii i Niemiec. Żołnierze Commando między innymi uwalniają wówczas przywódcę francuskiego ruchu oporu, a ich działania wojenne kończy detonacja rakiet V2 w lutym 1945 roku.

Rozgrywka edytuj

Misje w grze Commandos: Za linią wroga rozgrywane są na mapie taktycznej. Gracz kieruje niewielką, liczącą do sześciu osób liczbą ludzi o specjalnych umiejętnościach (pełną kontrolę nad wszystkimi żołnierzami można przejąć dopiero w ostatniej misji[19][20]). Utrata któregokolwiek z nich uniemożliwia wykonanie kolejnych misji, a do sukcesu wymagana jest ścisła współpraca komandosów[21].

Kierowani komandosi mają ściśle określony zakres umiejętności. Zielony Beret może zabijać Niemców za pomocą noża, przenosić ciała oraz ukrywać się w śniegu lub piasku przed wrogimi strażnikami[13]. Kierowca jest wprawiony w użytkowaniu pistoletów maszynowych, pojazdów wroga oraz stanowisk ciężkich karabinów maszynowych[14]. Płetwonurek ma możliwość pływania pod wodą, transportowania innych żołnierzy za pomocą pontonu oraz obsługiwania łodzi[15]. Saper potrafi ciąć drut kolczasty, zastawiać pułapki na wrogich strażników i obsługiwać ładunki wybuchowe oraz granaty[16]. Snajper może zabijać wrogów za pomocą karabinu wyborowego[17]. Natomiast Szpieg potrafi przebierać się za oficera, dzięki czemu może zwrócić na siebie uwagę wrogich żołnierzy[18]. Wszyscy komandosi posiadają pistolet do obrony przed wrogami[20].

Wrogowie posiadają sztuczną inteligencję. Niektórzy patrolują okolicę, poruszając się po stałym torze, inni zaś stoją jako straż. Mają określone pole widzenia, dzielące się na dwa rodzaje[22]. Dalsze pole obrazuje, z jak dużej odległości Niemcy mogą zobaczyć komandosa znajdującego się w pozycji stojącej. Bliższe pokazuje, z jakiej odległości mogą dostrzec żołnierza kierowanego przez gracza, będącego w pozycji leżącej[23]. Jeżeli wrogowie dostrzegą komandosów w swoim polu widzenia, podbiegają do nich, ostrzeliwują ich i alarmują pozostałych Niemców[23]. Tak samo dzieje się, gdy usłyszą strzał w małej odległości bądź wybuch, a także gdy zauważą zwłoki własnych żołnierzy[23]. Niemcy mogą nakazać komandosowi zatrzymanie się (wtedy zabierają go do więzienia) lub zabić go na miejscu[24].

Komandosi kierowani przez gracza reagują tylko na jego rozkaz – nie mogą samodzielnie bronić się przed atakującymi ich Niemcami[25]. Zadaniem gracza jest zatem omijanie bądź cicha eliminacja przeciwników w celu wykonania wytycznych misji[12][26]. Możliwe jest dodatkowo podzielenie ekranu w celu śledzenia ruchu pojedynczego strażnika niemieckiego[12].

Kampania zawiera 20 misji rozgrywanych w Norwegii, Afryce Północnej, Francji i Niemczech[21]. Celem misji jest najczęściej destrukcja wrogich obiektów przemysłowych lub wojskowych[19][20]. Niekiedy trzeba wykonywać zadania związane z ratowaniem żołnierzy oraz działaczy podziemia[20].

Oprócz kampanii występuje w grze tryb gry wieloosobowej. W rozgrywce wieloosobowej może wziąć udział do 6 osób połączonych przez protokół TCP/IP lub przez Internet[27]. Polega ona na rozgrywaniu misji z kampanii w trybie współpracy – każdy gracz dostaje określoną liczbę komandosów, którymi może kierować, a zależy ona od liczby grających osób[21]. Rozgrywaną misję można zapisać w dowolnym momencie[21].

Odbiór gry edytuj

Recenzje
Publikacja Ocena
„GamePro”  [28]
GameSpot 8.4/10[12]
IGN 8.2/10[23]
„PC Gamer UK” 80%[26]
„PC Zone” 8.7/10[29]
„Computer Games Magazine”  [30]
„Computer Gaming World”  [31]
MeriStation 8.5/10[32]
„PC Player” 85/100[21]
Oceny z agregatorów
Agregator Ocena
GameRankings

81%[33]

Nagrody
Organizacja Nagroda
„PC Player” Gold Player[34]
VUD Złota i Platynowa Nagroda[35][36]

Gra spotkała się głównie z pozytywnym przyjęciem przez recenzentów. Według agregatora GameRankings średnia ocen gry z anglojęzycznych czasopism i stron internetowych wynosi 81%[33]. Według niemieckiej PC Games Database średnia ocen wystawionych przez niemieckie czasopisma wyniosła 87,5%[37].

Trent C. Ward z portalu IGN pisał, że gra stanowi dla strategii nowość taką jak Rainbow Six wśród strzelanek pierwszoosobowych[23]. Chwalił sztuczną inteligencję Niemców[23]. Z kolei Greg Kasavin z portalu GameSpot zachwycał się izometryczną grafiką, projektem poziomów i wybuchami obiektów na mapie[12]. Podobnie pozytywnie ocenił oprawę graficzną Greg Ingram z pisma „Computer Games Magazine”[30]. Steve Owen z pisma „PC Gamer” pisał: „Nie można zaprzeczyć, że Commandos jest grą oryginalną i bardzo wymagającą”[26].

Wśród wad najczęściej wymieniano wysoki poziom trudności[12][23][29][31]. Recenzent z pisma „PC Zone” nazwał ją „idealną grą dla cierpiących na bezsenność”[29]. Rafael Stark z hiszpańskiego portalu MeriStation skrytykował też ubogie udźwiękowienie oraz powtarzalną muzykę[32]. Porównując rodzimą produkcję z turową grą taktyczną Jagged Alliance, stwierdził: „Commandos jest lepszy we wszystkim, z wyjątkiem dźwięku”[38]. Z rozczarowaniem przyjęto także tryb gry wieloosobowej[26][30]. Ponadto Peter Olafson z pisma „GamePro” zwrócił uwagę na zbyt niski zakres umiejętności komandosów, z których tylko jeden potrafi rzucać granatami czy też płynąć łódką[28]. Ponadto Steve Owen zwrócił uwagę na to, że żołnierze strzelają jedynie w pozycji stojącej, co wystawia ich na widok nieprzyjaciela[26].

W Niemczech gra Commandos: Za linią wroga ze względu na występowanie symbolu swastyki trafiła 24 czerwca 1999 na indeks BPjM i w wersji niemieckiej została ocenzurowana[39]. Otrzymała zarazem w 1999 roku dwie nagrody: Złotą i Platynową, przyznane przez organizację VUD (Verband der Unterhaltungssoftware Deutschland) za sprzedaż powyżej 200 tysięcy egzemplarzy w Niemczech, Austrii i Szwajcarii[35][36]. Na całym świecie, do końca 2000 gra Commandos została sprzedana w liczbie miliona egzemplarzy[40].

Rozszerzenie edytuj

Osobny artykuł: Commandos: Zadania specjalne.

W roku 1999[41] ukazało się rozszerzenie gry nazwane Commandos: Beyond the Call of Duty (w Polsce Commandos: Zadania specjalne[42]), które zawierało pakiet nowych misji[42].

Uwagi edytuj

  1. ↑ Nazwa Zielonego Bereta pochodzi z wersji na rynek europejski (patrz recenzja w piśmie „PC Player”). W wersji amerykańskiej istniał jako Jerry McHale (Adams & Wilkinson 1999, s. 19-20).
  2. ↑ Nazwa Kierowcy pochodzi z wersji na rynek europejski (patrz recenzja w piśmie „PC Player”). W wersji amerykańskiej istniał jako Sid Perkins (Adams & Wilkinson 1999, s. 20).

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Commandos: Behind Enemy Lines. Steam. [dostęp 2012-07-28]. (pol.).
  2. ↑ Commandos: Behind Enemy Lines. „Gry Komputerowe”. 8/1998, s. 32-33. CGS Computer Studio. 
  3. ↑ a b Commandos: Behind Enemy Lines – PC. GameSpy. [dostęp 2012-07-28]. (ang.).
  4. ↑ a b Rafael H Stark: Commandos – Análisis PC – Página 4. MeriStation, 1998-06-20. [dostęp 2012-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-30)]. (hiszp.).
  5. ↑ Commandos: Za linią wroga, Commandos: Behind Enemy Lines ( PC ) – Encyklopedia Gier. GRY-OnLine. [dostęp 2012-07-28]. (pol.).
  6. ↑ Greg Kasavin: WWII Strategy Title Released. GameSpot, 1998-08-27. [dostęp 2012-07-28]. (ang.).
  7. ↑ Commandos: Hinter feindlichen Linien. GameStar. [dostęp 2012-07-28]. (niem.).
  8. ↑ Eidos Launching With Steam. Steam. [dostęp 2012-07-28]. (pol.).
  9. ↑ Search Ratings – Commandos. ESRB. [dostęp 2012-07-28]. (ang.).
  10. ↑ Commandos – Hinter feindlichen Linien. Zavatar.de. [dostęp 2012-07-28]. (niem.).
  11. ↑ Classification Database – COMMANDOS BEHIND ENEMY LINES (M). OFLC. [dostęp 2012-07-28]. (ang.).
  12. ↑ a b c d e f Greg Kasavin: Commandos: Behind Enemy Lines Review for PC. GameSpot, 1998-09-10. [dostęp 2010-07-28]. (ang.).
  13. ↑ a b Adams & Wilkinson 1998, s. 19-20.
  14. ↑ a b Adams & Wilkinson 1998, s. 20-21.
  15. ↑ a b Adams & Wilkinson 1998, s. 21-22.
  16. ↑ a b Adams & Wilkinson 1998, s. 23-24.
  17. ↑ a b Adams & Wilkinson 1998, s. 24-25
  18. ↑ a b Adams & Wilkinson 1998, s. 25-27.
  19. ↑ a b Commandos: Behind Enemy Lines – Prima FastTrack Guide. IGN, 1999-12-09. [dostęp 2012-07-28]. (ang.).
  20. ↑ a b c d Commandos: Behind Enemy Lines – Prima FastTrack Guide – Page 2. IGN, 1999-12-09. [dostęp 2012-07-28]. (ang.).
  21. ↑ a b c d e Manfred Duy. Spiele-Test – Commandos – Behind Enemy Lines. „PC Player”. 7/1998, s. 84-87, 1998. Kod kreskowy: 4-398039-607007. 
  22. ↑ Adams & Wilkinson 1998, s. 15.
  23. ↑ a b c d e f g Trent C. Ward: Commandos: Behind Enemy Lines – PC Review. IGN, 1998-09-01. [dostęp 2012-07-28]. (ang.).
  24. ↑ Adams & Wilkinson 1998, s. 17-18
  25. ↑ Greg Kasavin: Commandos: Behind Enemy Lines Preview. GameSpot, 1998-08-06. [dostęp 2012-07-28]. (ang.).
  26. ↑ a b c d e Steve Owen, Commandos: Behind Enemy Lines Review, [w:] PC Gamer [online] [zarchiwizowane] (ang.).
  27. ↑ Rafael H Stark: Commandos – Análisis PC – Página 2. MeriStation, 1998-06-20. [dostęp 2012-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-02)]. (hiszp.).
  28. ↑ a b Peter Olafson: Commandos: Behind Enemy Lines. GamePro, 2000-01-01. [dostęp 2011-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-25)]. (ang.).
  29. ↑ a b c PC Review: Commandos: Behind Enemy Lines Review. Computer and Video Games – PC Zone, 2001-08-13. [dostęp 2012-07-28]. (ang.).
  30. ↑ a b c Greg Ingram, Commandos: Behind Enemy Lines – European Release Review, [w:] Computer Games Magazine [online], 27 sierpnia 1998 [zarchiwizowane] (ang.).
  31. ↑ a b Tim Carter, GameSpot presents GCW's Commandos: Behind Enemy Lines Review, [w:] GameSpot [online], 1 grudnia 1998 [zarchiwizowane] (ang.).
  32. ↑ a b Rafael H Stark: Commandos – Análisis PC – Página 1. MeriStation, 1998-06-20. [dostęp 2012-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-23)]. (hiszp.).
  33. ↑ a b Commandos: Behind Enemy Lines Reviews and Articles for PC. GameRankings. [dostęp 2012-07-28]. (ang.).
  34. ↑ Es stand in PC Player 7/1998. PC Player Forever. [dostęp 2012-07-28]. (niem.).
  35. ↑ a b GOLD-Award: PC CD-ROM, [w:] Verband der Unterhaltungssoftware Deutschland [online] [zarchiwizowane] (niem.).
  36. ↑ a b PLATIN-Award: PC CD-ROM, [w:] Verband der Unterhaltungssoftware Deutschland [online] [zarchiwizowane] (niem.).
  37. ↑ Commandos: Hinter feindlichen Linien – Wertungen & Citate. PC Games Database. [dostęp 2012-07-28]. (niem.).
  38. ↑ Rafael H Stark: Commandos – Análisis PC – Página 3. MeriStation, 1998-06-20. [dostęp 2012-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-02)]. (hiszp.).
  39. ↑ Indizierte Trägermedien. BPJM.com. [dostęp 2010-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 maja 2011)]. (niem.).
  40. ↑ Incoming, Eidos Interactive, 27 października 2000 [zarchiwizowane] (ang.).
  41. ↑ Commandos: Beyond the Call of Duty Tech Info. GameSpot. [dostęp 2012-07-28]. (ang.).
  42. ↑ a b Commandos: Zadania Specjalne, Commandos: Beyond the Call of Duty ( PC ) – Encyklopedia Gier. GRY-OnLine. [dostęp 2012-07-28].

Bibliografia edytuj

  • Adams Eric, Wilkinson Lee, Commandos: Behind Enemy Lines Manual. 1998.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Commandos:_Za_linią_wroga&oldid=71059968”