Corset fendu

rodzaj odzieży

Corset fendu – wierzchnia suknia kobieca, będąca elementem reprezentacyjnego stroju dworskiego[1][2], której zachodnio- i środkowoeuropejska moda trwała od połowy XIV w.[3]. Odmiana znanej od XIII w. szaty typu surcot[4] w wersji surcot ouvert[2].

Członkinie francuskiej rodziny królewskiej w sukniach typu corset fendu - księżna Berry Joanna II owernijska i królowa Izabela bawarska. Wykonane w roku 1881 kopie rzeźb z pałacu książęcego w Poitiers z lat 1389-1393.

Suknia typu corset fendu nie miała rękawów i charakteryzowała się głębokimi wycięciami bocznymi, przez które widoczna była obcisła szata spodnia, zwykle uszyta z tkaniny innej barwy[3][2]. Od bioder poszerzano ją klinami, które rozmieszczano w równych odstępach[2], natomiast górną część sukni często obszywano futrem, przeważnie gronostajowym[3][2].

Terminem corset fendu określa się również XIII-wieczny typ ubioru męskiego[1][3], który był szeroko wycięty po bokach[4].

Przypisy edytuj

  1. a b Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 75. ISBN 978-83-01-12365-9.
  2. a b c d e Krystyna Turska: Ubiór dworski w Polsce w dobie pierwszych Jagiellonów. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987, s. 98-99. ISBN 83-04-02623-6.
  3. a b c d Irena Turnau: Słownik ubiorów. Tkaniny, wyroby pozatkackie, skóry, broń i klejnoty oraz barwy znane w Polsce od średniowiecza do początku XIX w.. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 1999, s. 39. ISBN 83-86951-53-2.
  4. a b Maria Gutkowska-Rychlewska: Historia ubiorów. Wrocław - Warszawa - Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1968, s. 158, 863.