Wikipedia

Costus (grupa artystyczna)

Costus – hiszpański duet malarski związany z ruchem la movida madrileña. Należeli do niego malarze Enrique Naya oraz Juan Carrero. Grupa zawiązała się w 1979 roku (choć artyści poznali się 5 lat wcześniej na studiach w Esquela de Artes y Oficios w Kadyksie), jej nazwa jest skrótem od słowa costureras – krawcowe, gdyż przyjaciele malarzy przyrównywali ich współpracę do zgodnej pracy dwóch krawcowych[1].

Ich wspólne mieszkanie Casa Costus, mieszczące się w Madrycie przy ulicy Palma 14[2], było jednym z najważniejszych miejsc ówczesnej madryckiej kultury alternatywnej, bywali w nim najważniejsi przedstawiciele movidy, m.in. reżyser Pedro Almodóvar, wokalistka Maria Olvido Gara (Alaska), performer Fabio McNamara, malarz Miguel Ángel Arenas (Capi), Bernardo Bonezzi, Tesa (wokalistka zespołu Zombies)[3]. Stanowiło też część scenografii do filmu Almodóvara Pepi, Luci, Bom i inne dziewczyny z dzielnicy; w filmie tym pojawili się też sami malarze oraz ich pies Lala[2].

Costus stworzyli m.in. projekt El Chochonismo Ilustrado (pl. „Bezwstyd Oświecony’), inspirowany pismami kobiecymi i ikonami hiszpańskiej wyobraźni masowej (m.in. Carmen Polo, wdową po generale Franco), na który składały się cykle: La marina te llama (zainspirowana kiczem tradycyjnych andaluzyjskich laleczek, nazywanych „cygankami z Marín”), Paso transcendental: del „Diez minutos” a „Hola”, Chulos oraz Los seried de agua[1]. Oprócz twórczości Costus do projektu włączono także twórczość innych artystów, m.in. twórczość literacką i fotograficzną Alaski, Carlosa Berlangi i Pedro Almodovara[3]. Po tej wystawie Costus udali się do Meksyku, skąd do Hiszpanii przywieźli dzieła składające się na serię Pinturas mejicanas i Bichos.

Do ich prac należał także El Valle de dos Caídos – cykl 25 wielkoformatowych obrazów, powstających w latach 1980-1987, namalowanych w estetyce pop, zamierzonego kiczu i we fluorescencyjnych barwach. Elementy cyklu nawiązywały zarówno do estetyki religijnej czasów frankizmu, jak i do monumentalnych rzeźb, zbudowanych w czasach Franco, upamiętniających ofiary wojny domowej i znajdujących się w górach Guadarrama, w Dolnie Poległych. Na obrazach tych jako postacie religijne występują znajomi Costus, m.in. Tino Casal i Bibi Andersen[4].

Zajmowali się także projektowaniem okładek płyt i tworzeniem murali[1].

W latach 80. twórcy opuścili Madryt i udali się kolejno do Kadyksu, Barcelony i Sitges[5].

Działalność Costus zakończyła się wraz ze śmiercią twórców – Enrique zmarł na AIDS w 1989 roku, Juan popełnił samobójstwo w kilka miesięcy później[1][6].

W 1992 roku retrospektywną wystawę Costus zorganizowano w Kadyksie[7].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Weronika Bryl: Madrycka „movida” jako ruch kulturowy. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2008, s. 151. ISBN 978-83-7177-526-0.
  2. ↑ a b Weronika Bryl: Madrycka „movida” jako ruch kulturowy. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2008, s. 150. ISBN 978-83-7177-526-0.
  3. ↑ a b Weronika Bryl: Madrycka „movida” jako ruch kulturowy. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2008, s. 152. ISBN 978-83-7177-526-0.
  4. ↑ Weronika Bryl: Madrycka „movida” jako ruch kulturowy. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2008, s. 153. ISBN 978-83-7177-526-0.
  5. ↑ Weronika Bryl: Madrycka „movida” jako ruch kulturowy. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2008, s. 155. ISBN 978-83-7177-526-0.
  6. ↑ Ewa Mazierska: Słoneczne kino Pedra Almodóvara. Słowo Obraz Terytoria, 2007, s. 203. ISBN 978-83-7453-732-2.
  7. ↑ Weronika Bryl: Madrycka „movida” jako ruch kulturowy. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2008, s. 156. ISBN 978-83-7177-526-0.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Costus_(grupa_artystyczna)&oldid=69459671”