Coupé-cabrio
Coupé-cabrio, w skrócie CC – typ nadwozia samochodu osobowego lub sportowego, który łączy cechy kabrioletu z twardym składanym dachem w stylu coupé.
_Dynamic_LX_convertible_(2015-07-09)_02.jpg)
_hardtop_03.jpg)
_%E2%80%93_Heckansicht,_26._Mai_2011,_Velbert.jpg)
_Sports_convertible_(2010-07-26).jpg)
_%E2%80%93_Heckansicht,_18._Oktober_2015,_D%C3%BCsseldorf.jpg)
Spopularyzowane w latach 90. XX wieku przez Mercedesa, coupé-kabriolety swój szczyt popularności miały w pierwszej dekadzie XXI wieku, wzbogacając oferty nie tylko marek premium, ale i producentów samochodów popularnych[1]. Skomplikowanie i niszowość konstrukcji wraz z dominacją nadwozi typu crossover doprowadziły do szybkiej marginalizacji coupé-kabrioletów[2] – samochody z takim nadwoziem albo zniknęły całkowicie z ofert producentów, albo powrócili oni do stosowania klasycznych dachów materiałowych.
Historia edytuj
Początki edytuj
Prekursorem koncepcji nadwozia, w którym analogicznie do kabrioletów składa i chowa się twardy dach, był francuski Peugeot. Jako pierwszy zastosował on takie rozwiązanie wobec modelu 402 w odmianie o nazwie Éclipse Décapotable, którego premiera odbyła się w 1935 roku[3]. Kolejny raz takie rozwiązanie zastosowano nieco ponad dekadę później w Stanach Zjednoczonych przez niewielkie przedsiębiorstwo Playboy Motor Car Corporation dla modelu Playboy A48, które z racji niepowodzenia nie było jednak w stanie spopularyzować koncepcji twardego składanego dachu[4]. Trzecią i ostatnią w pierwszej połowie XX wieku próbą zastosowania koncepcji coupé-kabrioletu w seryjnej produkcji było wprowadzenie przez Forda takiego nadwozia wobec swojej flagowej limuzyny Fairlane, której odmiana o nazwie Skyliner produkowana była w latach 1957–1959[5].
Popularyzacja edytuj
Niszową i pozbawioną sukcesów komercyjnych koncepcję nadwozia otwartego z twardym składanym dachem zredefiniował po długiej, ponad 40-letniej przerwie niemiecki Mercedes-Benz przy okazji prezentacji niewielkiego roadstera SLK w 1996 roku, będąc pionierem na tym polu w czasach współczesnych[6]. Zamiast typowego dla takich nadwozi materiałowego dachu zastosowano dwuczęściowy, twardy dach chowający się w bagażniku pod otwieraną do tyłu klapą. Samochód odniósł duży rynkowy sukces, w ciągu 8 lat produkcji sprzedając się w 311 222 sztukach[7].
W międzyczasie, jako pierwsi z grona producentów samochodów popularnych taką samą koncepcję składania twardego dachu zaadaptował japoński Nissan oraz francuski Peugeot. W 2000 roku zadebiutowała limitowana Silvia Varietta[8], z kolei w 2001 roku przedstawiona została odmiana CC modelu 206, która spopularyzowała to nadwozie w Europie na początku XXI wieku i zapoczątkowała falę popularności takich odmian w ofertach obecnych tu kolejnych konkurencyjnych firm[9]. W kolejnych latach zarówno w segmencie B, jak i większym segmencie C odmiany z coupé-cabrio zaoferowały m.in. Renault, Mitsubishi, Nissan, Opel, Ford czy Volkswagen[10].
Na przełomie pierwszej i drugiej dekady XXI wieku kabriolety oraz roadstery z twardym, składanym dachem zaczęły wzbogacać oferty także marek samochodów sportowych i luksusowych takich jak Lexus, Infiniti czy Ferrari. Jeszcze dalej poszło BMW, które w latach 2006–2008 oferowane generacje modeli Z4 i Seria 3 Cabriolet zastąpiło modelami z twardym składanym dachem zamiast dotychczas stosowanego, materiałowego[11][12].
Schyłek edytuj
Coupé-kabriolety w długoterminowej perspektywie okazały się krótkotrwałym trendem, z którego większość producentów wycofała się w pierwszej połowie drugiej dekady XXI wieku. Część z nich, jak Opel, wycofała się z twardego składanego dachu na rzecz powrotu do tradycyjnego dachu miękkiego – zastępując Astrę TwinTop modelem Cascada[13]. Inni producenci samochodów popularnych, z racji niszowego charakteru, skoncentrowali się na samochodach podwyższanych z racji rosnącego popytu na bardziej konwencjonalne i wysokowolumenowe crossovery[2].
Z przełomem drugiej i trzeciej dekady XXI wieku ze stosowania twardego składanego dachu zaczęły wycofywać się także firmy produkujące samochody drogie i luksusowe: BMW prezentując w 2021 roku drugą generację modelu Seria 4 w odmianie otwartej zastąpiło twardy składany dach miękkim[14], a w tym samym roku podobnie zrobił Mercedes-Benz wycofując się z takiego rozwiązania wobec nowego modelu SL[15]. W 2022 roku, z klasy samochodów liczącej nieco ponad dekadę wcześniej kilkunastu reprezentantów, jedynym producentem klasycznego coupé-kabrioletu z twardym, dwuczęściowym składanym dachem zostało Ferrari z modelem Portofino.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Top 10: najtańsze auta coupé-cabrio na rynku!. [dostęp 2022-02-20]. (pol.).
- ↑ a b Opinion: Why the coupe cabriolet deserved its demise. [dostęp 2022-02-20]. (ang.).
- ↑ Peugeot 402 – przerwana historia. [dostęp 2022-02-20]. (pol.).
- ↑ This 1948 Playboy Convertible Features A Retractable Hardtop And Is Rarer Than Some Supercars. [dostęp 2022-02-20]. (ang.).
- ↑ 1957 Ford Fairlane 500 Skyliner Retractable. [dostęp 2022-02-20]. (ang.).
- ↑ 2009 MERCEDES-BENZ SLK FIRST IMPRESSIONS. [dostęp 2022-02-20]. (ang.).
- ↑ Mercedes-Benz SLK. [dostęp 2022-02-20]. (pol.).
- ↑ 21. Nissan Silvia S15 Varietta od Autech.. [dostęp 2022-02-21]. (pol.).
- ↑ Przegląd ofert: coupe-cabrio, czyli co kupowali modni ludzie przed przed szałem na SUV-y. [dostęp 2022-02-20]. (pol.).
- ↑ TOP5 kabriolety ze składanym sztywnym dachem za 20 tys. zł. [dostęp 2022-02-20]. (pol.).
- ↑ BMW serii 3 CC?!. [dostęp 2022-02-21]. (pol.).
- ↑ BMW Z4. [dostęp 2022-02-21]. (ang.).
- ↑ NOWY OPEL CASCADA.. [dostęp 2022-02-21]. (pol.).
- ↑ BMW Serii 4 Cabrio – wielkie nerki, ale miękki dach. [dostęp 2022-02-21]. (pol.).
- ↑ Nowy Mercedes-AMG SL (2022) – w sportowym stylu. [dostęp 2022-02-21]. (pol.).