Wikipedia

Coventry Street

ulica w Londynie

Coventry Street – krótka ulica w centralnym Londynie, na terenie gminy City of Westminster, w obrębie West Endu, łącząca place Piccadilly Circus na zachodzie i Leicester Square na wschodzie. Ulica o charakterze rozrywkowo-handlowym, tłumnie uczęszczana przez przechodniów ze względu na położenie pośród popularnych atrakcji turystycznych[1][2].

Coventry Street
City of Westminster
Ilustracja
Widok wzdłuż Coventry Street, w tle Leicester Square
Państwo

 Wielka Brytania

Miejscowość

Londyn

Położenie na mapie City of Westminster
Mapa konturowa City of Westminster, po prawej znajduje się punkt z opisem „Coventry Street”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Coventry Street”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Coventry Street”
Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Coventry Street”
Ziemia51°30′36,8″N 0°07′58,0″W/51,510222 -0,132778
Multimedia w Wikimedia Commons

Historia edytuj

Ulica została zbudowana w 1681 roku i nazwana na cześć sekretarza stanu Henry′ego Coventry′ego(inne języki)[2]. Powstały wzdłuż niej zakłady rzemieślnicze, sklepy i magazyny, a także bary i kasyna. Zyskała niesławę ze względu na rozpowszechnioną prostytucję i obecność domów publicznych[3]. Po pożarze w 1850 roku, który strawił wiele budynków, wzniesiono wzdłuż niej gmachy z wapienia portlandzkiego, które zachowały się do dnia dzisiejszego[3]. Ulica stała się renomowanym ośrodkiem kultury i rozrywki, m.in. za sprawą powstałych na przełomie XIX i XX wieku restauracji Lyons′ Corner House(inne języki) (dla 4500 gości) i Scott′s(inne języki), teatru Prince of Wales(inne języki), kina Rialto(inne języki) oraz klubu nocnego Café de Paris(inne języki)[2]. Szczególną popularnością cieszyła się w latach 20. XX wieku, kiedy do regularnych bywalców tutejszych lokali należeli Fred Astaire, Charlie Chaplin, Rudolph Valentino, Noël Coward oraz następca tronu, książę Edward[3]. Do końca XX wieku wiele spośród wymienionych obiektów została zamknięta, ustępując lokalom nastawionym na klienta masowego[2].

W kulturze edytuj

Ulica pojawia się na brytyjskiej wersji planszy do gry Monopoly[3].

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Coventry Street. Visit London. [dostęp 2024-01-02]. (ang.).
  2. ↑ a b c d Christopher Hibbert, Ben Weinreb, John Keay, Julia Keay: The London Encyclopaedia. Wyd. 3. Macmillan, 2010, s. 215, 518. ISBN 978-1-4050-4925-2.
  3. ↑ a b c d Coventry Street: the great escape. Islington Tribune, 2020-11-20. [dostęp 2024-01-02]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Coventry_Street&oldid=72391060”