Creux du Vancyrk lodowcowy w szwajcarskiej części Jury na granicy między kantonami Neuchâtel i Vaud.

Creux du Van, zdjęcie lotnicze
Koziorożce w Creux du Van

Ma szerokość ok. 1200 m, a głębokość 500 m. Całkowita długość ścian skalnych wynosi około 4 km. Leży obok szczytu Soliat na wysokości 1200 do 1450 m n.p.m. Od 1977 r. obszar jest objęty ochroną i wciągnięty na listę Federalnego Wykazu Krajobrazów i Pomników Przyrody o Znaczeniu Narodowym (Bundesinventar der Landschaften und Naturdenkmäler von nationaler Bedeutung)[1].

Kocioł powstał prawdopodobnie w okresie zlodowacenia Würm na skutek erozji. Jego dno pokryte jest morenami i materiałem osuwiskowym, na których rośnie mieszany las jodłowo–bukowy. Na środku, pod niezalesioną częścią kotła, wypływa źródło Fontaine Froide, którego wody przez cały rok mają stałą temperaturę 4°C[2].

Na zboczach skalnych żyją koziorożce alpejskie i kozice. W 1770 r. zastrzelony został w rejonie Creux du Van ostatni niedźwiedź. W latach 1974 i 1975 zostały wypuszczone dwie pary rysi[3].

Ten geologicznie i botanicznie ciekawy obszar jest jednocześnie ulubionym celem wycieczek, który najłatwiej jest dostępny pieszo z Noiraigue. Samochodem można się tu dostać przez Couvet lub Saint-Aubin-Sauges do restauracji Ferme du Soliat znajdującej się na górnej krawędzi skalnego kotła[4].

Na niezalesionej górnej krawędzi kotła został zbudowany ok. dwukilometrowy suchy mur, który zastąpił mniej estetyczny płot z drutu kolczastego[5].


Creux du Van w sierpniu 2007 r.
Creux du Van w sierpniu 2007 r.
Panorama kotła z góry
Panorama kotła z góry

Przypisy edytuj

  1. [https://www.fedlex.admin.ch/eli/cc/2017/290/de Verordnung über das Bundesinventar der Landschaften und Naturdenkmäler]. [dostęp 2021-03-02]. (niem.).
  2. Creux du Van – spektakl przyrody. [dostęp 2021-03-02]. (pol.).
  3. Der Luchs – die grösste Wildkatze Europas. [dostęp 2021-03-02]. (niem.).
  4. [https://www.komoot.de/highlight/228565 Creux du Van Wander-Highlight (Abschnitt)]. [dostęp 2021-03-02]. (niem.).
  5. Naturspektakel «Creux du Van». [dostęp 2021-03-02]. (niem.).