Wikipedia

Cristiane Santos

Cristiane Justino Venâncio, znana również jako Cris Cyborg (ur. 9 lipca 1985 w Kurytybie) – brazylijska profesjonalna zawodniczka mieszanych sztuk walki (MMA), mistrzyni organizacji Strikeforce (2009–2012), Invicta FC (2013–2017) oraz UFC (2017–2019), Bellator (2020) w wadze piórkowej. Była zawodniczka UFC.

Cristiane Justino
Ilustracja
Cristiane Justino w 2009
Pseudonim

Cyborg[1]

Data i miejsce urodzenia

9 lipca 1985[1]
Kurytyba[1]

Obywatelstwo

Brazylia

Wzrost

173[1] cm

Masa ciała

66 kg

Styl walki

boks tajski, brazylijskie jiu-jitsu

Debiut

2005

Federacja

Bellator MMA

Kategoria wagowa

piórkowa[1]

Klub

Chute Boxe Academy, The Arena MMA, Atos Jiu-Jitsu, RVCA Training Center, Kings MMA

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

27

Zwycięstwa

24

Przez nokauty

19

Przez poddania

1

Przez decyzje

4

Porażki

2

Remisy

0

Nieodbyte

1

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 2021-09-09.
Strona internetowa

Wczesne życie edytuj

Córka rozwiedzionych rodziców i ojca, który miał problemy z alkoholizmem, Cristiane Justino rozpoczęła karierę sportową w wieku dwunastu lat, grając w piłkę ręczną na poziomie narodowym w Brazylii. Dzięki swoim sukcesom sportowym, po ukończeniu szkoły średniej zdobyła liczne stypendia sportowe na prywatnych uczelniach, a ostatecznie wybrała kierunek wychowania fizycznego w stolicy stanu Parana, Kurytybie[2]. Później planowała przenieść się do miasta Cascavel, aby zostać zawodową piłkarką ręczną i tam ukończyć studia, zanim została odkryta przez Rudimara Fedrigo, trenera Akademii Chute Boxe, który był pod wrażeniem jej fizycznych rozmiarów i doradził jej wejście do świata walki[3][4].

,,Brałam udział w towarzyskim turnieju piłki ręcznej kobiet i mężczyzn i jeden z chłopców, zwany Jorginho, był przyjacielem Mestre Rafaela i Mestre Rudimara. Zobaczył mnie trenującego piłkę ręczną i zapytał, czy lubię walczyć. Odpowiedziałam, że myślę, że to jest fajne, ale nigdy tego nie robiłam. Zaprosił mnie na zajęcia Muay Thai i podobało mi się to!”

– Cris Cyborg o początkach swojej kariery zawodniczej

Kariera sportowa edytuj

Przeszłość sportowa edytuj

Mieszane sztuki walki trenuje od 2004 roku, wcześniej uprawiała piłkę ręczną. Profesjonalny debiut MMA zanotowała 17 maja 2005 roku na gali Show Fight 2 w São Paulo – przegrała przez poddanie. Wygrawszy cztery następne walki (w tym 3 przed czasem), podpisała kontrakt z amerykańską organizacją EliteXC. W USA zadebiutowała w lipcu 2008 roku, nokautując Shaynę Baszler[1].

Strikeforce edytuj

W lutym 2009 roku związała się ze Strikeforce. 15 sierpnia 2009 roku zmierzyła się w San Jose z gwiazdą amerykańskiego MMA Giną Carano w walce o pierwsze w historii mistrzostwo Strikeforce kobiet. Pokonała ją przez techniczny nokaut w czasie 4:59. Sędzia ringowy zdecydował się przerwać walkę na sekundę przed końcem pierwszej rundy, uznając, że Carano nie jest w stanie dalej bronić się przed zadawanymi przez Brazylijkę uderzeniami pięściami[5]. Następnie Santos trzykrotnie obroniła tytuł, wygrywając przed czasem z Marloes Coenen (30 stycznia 2010), Jan Finney (26 czerwca 2010) i Hiroko Yamanaką (17 grudnia 2011).

6 stycznia 2012 roku Komisja Sportowa Stanu Kalifornia ogłosiła, że wyniki badań antydopingowych, które zostały przeprowadzone na próbce moczu Santos pobranej przed walką z Yamanaką, dały wynik pozytywny. W organizmie zawodniczki wykryto steryd anaboliczny stanozolol. Zdyskwalifikowano ją na rok i ukarano grzywną, a rezultat walki z Japonką zmieniono na no contest[6]. W konsekwencji zostało jej też odebrane mistrzostwo Strikeforce.

Invicta Fighting Championships edytuj

Po odbytym zawieszeniu w kwietniu 2013 związała się z Invicta FC, organizacją, w której walczą wyłącznie kobiety, a w lipcu tego samego roku została jej mistrzynią w wadze piórkowej pokonując ponownie w rewanżowym pojedynku Marloes Coenen[7].

28 czerwca 2014 odwiedziła Polskę, by poprowadzić seminarium we Wrocławiu oraz była gościem specjalnym na gali Fight Exclusive Night 3, która odbyła się w Hali Stulecia[8].

W latach 2015–2016 trzykrotnie broniła tytułu Invicta FC, pokonując przed czasem Charmaine Tweet (27 lutego 2015)[1], Faith Van Duin (9 lipca 2015)[1] i Darię Ibragimową (16 stycznia 2016)[1]. Wcześniej, bo w marcu 2015 podpisała kontrakt z Ultimate Fighting Championship (UFC)[9].

UFC edytuj

14 maja 2016 zadebiutowała w Ultimate Fighting Championship na gali UFC 198 w Kurytybie. Justino zwyciężyła przez nokaut w 1. rundzie z Leslie Smith[10]. Pod koniec marca zwakowała tytuł Invicta FC skupiając się w pełni na pojedynkach w UFC[11].

29 lipca 2017 na UFC 214 znokautowała Tonyę Evinger w trzeciej rundzie i zdobyła odebrane wcześniej Holenderce Germaine de Randamie[12] mistrzostwo UFC wagi piórkowej[13].

30 grudnia 2017 w swojej pierwszej obronie pasa podczas UFC 219 pokonała jednogłośnie na punkty Holly Holm[14]. 3 marca 2018 w walce wieczoru na UFC 222 wygrała przez TKO z Rosjanką Janą Kunickają, broniąc tym samym drugi raz mistrzostwo UFC[15]. 29 grudnia 2018 na UFC 232 w trzeciej obronie mistrzostwa niespodziewanie przegrała z mistrzynią wagi koguciej, rodaczką Amandą Nunes przez nokaut w 51 sekundzie pojedynku, tracąc tym samym na jej rzecz pas oraz notując drugą porażkę w karierze MMA[16].

3 sierpnia 2019 została zwolniona przez prezydenta Dana White’a z federacji[17].

Bellator MMA edytuj

3 września 2019 roku ogłoszono, że Cyborg podpisała umowę z Bellator MMA[18].

Cyborg zmierzyła się z Julią Budd o mistrzostwo Bellator Women’s Featherweight Championship w sobotę, 25 stycznia 2020 roku w Inglewood, California Bellator 238. Walkę wygrała przez techniczny nokaut w czwartej rundzie[19].

Do walki z Budd, Cyborg trenowała w RPA z trenerami Richie Quan, Boyd Allen i Martin Van Staden. Celem jej i jej drużyny na obóz był trening wszechstronności i bycia gotowym na wszystko[20].

Po zdobyciu swojego czwartego mistrzostwa świata, Cyborg stwierdziła, że chciałaby spróbować swoich sił w boksie[20].

W pierwszej obronie swojego tytułu, Cyborg zmierzyła się z Arlene Blencowe na gali Bellator 249 15 października 2020 r. Wygrała walkę przez poddanie w drugiej rundzie, zdobywając pierwsze poddanie w swojej karierze MMA[21].

Cyborg po raz drugi obroniła tytuł przeciwko Leslie Smith 21 maja 2021 roku w głównym wydarzeniu gali Bellator 259. Poprzednio spotkały się na gali UFC 198, która była debiutem Cyborg w UFC, gdzie wygrała przez TKO w pierwszej rundzie. Wygrała walkę przez TKO po obaleniu Smith i wykończeniu jej ciosami pod koniec ostatniej rundy[22].

Boks tajski edytuj

Od 2006 okazjonalnie występuje również w muay thai. 28 marca 2014 zmierzyła się z Holenderką Joriną Baars o tytuł organizacji Lion Fight wagi półśredniej z którą ostatecznie przegrała jednogłośnie na punkty[23].

Życie prywatne edytuj

Cyborg była żonata z zawodnikiem MMA Evangelistą „Cyborg” Santos, i wtedy „adoptowała” swój pseudonim[24]. Para rozstała się w grudniu 2011 r[25]. Od 2016 roku jest obywatelką Stanów Zjednoczonych. Cyborg ogłosiła swoje zaręczyny z wieloletnim chłopakiem, trenerem i byłym zawodnikiem MMA Rayem Elbą w 2017 roku.

W 2018 roku Cyborg legalnie adoptowała swoją nastoletnią siostrzenicę, czyniąc ją historycznie pierwszą matką posiadającą pas mistrzowski UFC[26].

Cyborg współpracuje z Fight For The Forgotten, organizacją non-profit zorganizowaną przez Justina Wrena, która kopie studnie, aby zapewnić wodę pitną dla ugandyjskich Pigmejów[20]. Po zdobyciu swojego pierwszego zwycięstwa przez poddanie w 26-letniej walczącej karierze MMA, otrzymała swój czarny pas BJJ od Rubensa ‘Cobrinha’ Charlesa[27].

Osiągnięcia edytuj

Mieszane sztuki walki edytuj

Grappling edytuj

  • 2009: Mistrzostwa Świata ADCC w Submission Wrestlingu – 3. miejsce w kat. +60 kg
  • 2011: Mistrzostwa Świata IBJJF w Jiu-Jitsu – 1. miejsce w kat. +74 kg (purpurowe pasy)
  • 2012: Mistrzostwa Świata IBJJF w Jiu-Jitsu – 1. miejsce w kat. +74 kg (purpurowe pasy)

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i Statystyki i rekord MMA Cristiane Justino. sherdog.com. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
  2. ↑ AMDB Internet, Humildade Brutal: Cris Cyborg, maior nome do MMA atualmente, tem preocupações maiores do que manter o cinturão [online], Rolling Stone [dostęp 2021-09-09] (port. braz.).
  3. ↑ Por SporTV com Rio de Janeiro, Do handebol para o octógono, Cris ‘Cyborg’ pede mais mulheres no MMA [online], sportv.globo.com/site/combate [dostęp 2021-09-09].
  4. ↑ Cyborg, Carano on collision course [online], sports.yahoo.com [dostęp 2021-09-09] (ang.).
  5. ↑ Loretta Hunt: ‘Cyborg’ Finishes Carano in First Round. sherdog.com, 16 sierpnia 2009. [dostęp 2009-08-16]. (ang.).
  6. ↑ CSAC: Strikeforce champ Cris ‘Cyborg’ Santos tests positive for anabolic steroid. mmajunkie.com, 6 stycznia 2012. [dostęp 2012-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-10)].
  7. ↑ Invicta FC 6 results: Cris ‘Cyborg’ claims featherweight belt with TKO win. mmajunkie.com, 14 lipca 2013. [dostęp 2012-01-24].
  8. ↑ Relacja z gali Fight Exclusive Night 3. interia.pl, 28 czerwca 2014.
  9. ↑ Cris ‘Cyborg’ Justino signed to UFC; path clear to Rousey fight?. foxsports.com, 2015-03-26. [dostęp 2017-12-31].
  10. ↑ Cris Cyborg znokautowała Leslie Smith w 1 rundzie. Zapowiada obronę pasa Invicta FC i kontynuowanie kariery UFC w „catchweight”. mmanews.pl, 2016-05-15. (pol.).
  11. ↑ With ‘Cyborg’ vacating belt, Megan Anderson now undisputed Invicta FC featherweight champ. mmajunkie.pl, 2017-03-26. [dostęp 2017-07-30]. (ang.).
  12. ↑ W.Mrozowski: Germaine de Randamie pozbawiona mistrzowskiego pasa. Cyborg vs Anderson oficjalnie o tytuł na UFC 214. mmanews.pl, 2017-06-19. [dostęp 2017-06-19]. (pol.).
  13. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz: UFC 214: Cormier vs. Jones 2 – wyniki na żywo. mmarocks.pl, 2017-07-29. [dostęp 2017-07-30]. (pol.).
  14. ↑ K. Witek: Wyniki UFC 219: Cyborg wypunktowała Holm, Nurmagomedov zmasakrował Barbozę. mmanews.pl, 2017-12-30. [dostęp 2017-12-31]. (pol.).
  15. ↑ UFC 222 ‘Cyborg vs. Kunitskaya’ Play-by-Play, Results & Round-by-Round Scoring. sherdog.com, 2018-03-03. [dostęp 2018-03-04]. (ang.).
  16. ↑ Krzysztof Kordys, Amanda Nunes błyskawicznie nokautuje Cris Cyborg i zostaje podwójną mistrzynią UFC [online], mmarocks.pl, 30 grudnia 2018 [dostęp 2018-12-30] (pol.).
  17. ↑ Dana White zwalnia Cris Cyborg z UFC. Bellator już szykuje ofertę [online], MMA PL, 3 sierpnia 2019 [dostęp 2019-08-03] (pol.).
  18. ↑ Former UFC, Strikeforce champion Cris Cyborg signs with Bellator [online], MMA Junkie, 3 września 2019 [dostęp 2021-09-09] (ang.).
  19. ↑ Twitter reacts to Cris Cyborg’s title-winning TKO of Julia Budd at Bellator 238 [online], MMA Junkie, 26 stycznia 2020 [dostęp 2021-09-09] (ang.).
  20. ↑ a b c Blaine Henry, Cris Cyborg: More Than Just A Fighter [online], The Fight Library, 12 lutego 2020 [dostęp 2021-09-09] (ang.).
  21. ↑ Cris Cyborg vs. Arlene Blencowe headlines Bellator’s move to CBS Sports Network [online], MMA Junkie, 11 września 2020 [dostęp 2021-09-09] (ang.).
  22. ↑ Jay Anderson, Bellator 259: Cris Cyborg Defends Title, Stops Leslie Smith In Fifth [online], Cageside Press, 22 maja 2021 [dostęp 2021-09-09] (ang.).
  23. ↑ Jesse Holland: Cris Cyborg loses Muay Thai fight to Jorina Baars at Lion Fight 14 on March 28 in Las Vegas. mmamania.com, 2014-03-29. [dostęp 2018-12-30]. (ang.).
  24. ↑ Ladies To Take CBS-EliteXC Stage [online], web.archive.org, 10 lipca 2008 [dostęp 2021-09-09] [zarchiwizowane z adresu 2008-07-10].
  25. ↑ Cyborg No More – Cristiane Santos And Evangelista Santos Divorced | CageJunkies – UFC and MMA News First [online], web.archive.org, 29 marca 2012 [dostęp 2021-09-09] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-29].
  26. ↑ Cris Cyborg celebrates first Mother’s Day since adopting her niece [online], FanSided, 13 maja 2018 [dostęp 2021-09-09] (ang.).
  27. ↑ Cris „Cyborg” Justino Earns BJJ Black Belt [online], Jitsmagazine.com, 25 października 2020 [dostęp 2021-09-09] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cristiane_Santos&oldid=70766494”