Curtiss SB2C Helldiver

Curtiss SB2C Helldiver – bombowiec nurkujący produkowany dla US Navy w czasie II wojny światowej, działający głównie z pokładów lotniskowców.

Curtiss SB2C Helldiver

Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Curtiss-Wright Corporation
Typ	pokładowy bombowiec nurkujący
Konstrukcja	dolnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie – chowane w locie
Załoga	2 (pilot, radiotelegrafista/strzelec pokładowy)
Historia
Data oblotu	grudzień 1940
Lata produkcji	1943 –?
Wycofanie ze służby	1959 (Włochy)
Dane techniczne
Napęd	1 silnik Wright R-2600 Cyclone
Moc	1400 kW
Wymiary
Rozpiętość	15,20 m
Długość	11,20 m
Wysokość	4,50 m
Powierzchnia nośna	39,20 m²
Masa
Własna	4,588 kg
Startowa	6202 kg (normalna) 7600 kg (maksymalna)
Osiągi
Prędkość maks.	473 km/h
Prędkość wznoszenia	9,0 m/s
Pułap	7600 m
Zasięg	1900 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 działka kal. 20 mm (w skrzydłach) 2 sprzężone karabiny maszynowy kal. 7,62 mm (z tyłu kabiny) do 900 kg bomb (dwie bomby pod skrzydłami lub dwie rakiety pod skrzydłami lub 1 torpeda w wewnętrznej komorze bombowej)
Użytkownicy
Stany Zjednoczone, Francja, Wielka Brytania, Włochy, Portugalia, Tajlandia, Grecja, Australia
Rzuty

Historia

Pierwsze loty prototypu odbyły się 18 grudnia 1940, ale po pierwszych testach okazało się, że należy wprowadzić do oryginalnego projektu wiele zmian i poprawek. Samolot wszedł do służby dopiero w 1943. Jego pierwszą akcją bojową był atak na Rabaul 11 grudnia tego roku.

Jako następca SBD Dauntless był początkowo bardzo nielubiany przez swoje załogi, gdyż był większy, cięższy i miał krótszy zasięg niż jego poprzednik, był również mniej niezawodny od SBD. Po pierwszych, bardzo pozytywnych doświadczeniach bojowych, załogi szybko zmieniły zdanie i w czasie wojny na Pacyfiku samoloty SB2C zatopiły więcej japońskich statków i okrętów niż jakikolwiek inny typ samolotu. Mimo rozmiarów, prędkość maksymalna SB2C była porównywalna do prędkości myśliwców i tylko Vought F4U Corsair miał nad nim znaczną przewagę.

Załogi nazwały go „Big-Tailed Beast” lub krócej „Beast” (ang. – „bestia z wielkim ogonem”, „bestia”), znany był także jako „Son-of-a-Bitch 2nd Class”.

Angielska Royal Navy zamówiła 450 egzemplarzy tego samolotu, ale dostarczono tylko 26 sztuk, w służbie angielskiej znany był jako Curtiss Helldiver I. Po wojnie niepotrzebne samoloty zostały sprzedane do Francji, Włoch, Grecji, Portugalii i Tajlandii.

Galeria

• 
  Dwa samoloty Curtiss SB2C w locie, 1943
• 
  Curtissy SB2C na pokładzie lotniskowca USS Shangri-La w 1947 r.
• 
  SB2C-1 Helldiver z roztrzaskanym ogonem po wylądowaniu na lotniskowcu USS Bunker Hill, 1943 r.
• 
  SB2C odpalający rakietę Tiny Tim
• 
  Silnik Wright Cyclone R-2600 eksponowany w MLP w Krakowie

Bibliografia

• Samoloty niezapomniane modele. Warszawa: Grupa Wydawn. Foksal, 2013. ISBN 978-83-280-0077-3. OCLC 881384238.