Czeczelnik
Czeczelnik (ukr. Чечельник, Czeczelnyk) – stolica rejonu, osiedle typu miejskiego nad Sawranką, na Ukrainie, w obwodzie winnickim.
 Ruiny synagogi | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Powierzchnia |
7,94 km² | ||
| Populacja (2018) • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
+380 4351 | ||
| Kod pocztowy |
24800 | ||
Położenie na mapie obwodu winnickiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
 48°12′59″N 29°20′54″E/48,216389 29,348333
| |||
Historia edytuj
Czaczumłyk, nazwano Czeczelnikiem. Przez uchwałę sejmu z roku 1635 była to kantora win. Kto z Wołoch, Multan chciał mieć wino, nie mógł go inną drogą sprowadzać tylko przez Czeczelnik. Te nad Dniestrem okolice były dziedzictwem Lubomirskich. Dobra, tak zwane Pobereskie, w których się skupiło kilkanaście wielkich kluczów, były tylko jedną czwartą częścią majątku księcia Lubomirskiego, wojewody Kijowskiego, który umiérając synów przepraszał, że tak mało dorobił im fortuny. Z tak olbrzymiego bogactwa, w bardzo krótkim czasie nad Dnieprem i nad Dniestrem piędzi ziemi Lubomirscy już nie mają.[2]
Prywatne miasto szlacheckie położone w województwie bracławskim było w 1789 własnością Józefa Lubomirskiego[3]. W 1789 stacjonował tu 5 Pułk Koronny Przedniej Straży, a w 1792 2 Pułk Przedniej Straży Buławy Wielkiej Koronnej armii koronnej.
W zaborze rosyjskim siedziba gminy Czeczelnik w powiecie olhopolskim guberni podolskiej. W latach 1795-1812 Czeczelnik był przemianiowany na Olhopol.
W 1931 roku zaczęto tu wydawać gazetę[4]
W 1989 miejscowość liczyła 6084 mieszkańców[5].
W 2013 liczyła 5166 mieszkańców[6].
Zabytki edytuj
- Synagoga
Urodzeni edytuj
- Zygmunt Dobrowolski – podpułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego
- Józef Kamiński – generał w powstaniu listopadowym
- Clarice Lispector – brazylijska pisarka
- Zygmunt Postolko - prawnik i kawalerzysta, ofiara zbrodni katyńskiej
Przypisy edytuj
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.15
- ↑ Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, na str. 542
- ↑ Микола Крикун, Воєводства Правобережної України у XVI-XVIII століттях: Статті і матеріали, Lwów 2012, s. 524.
- ↑ Летопись периодических и продолжающихся изданий СССР 1986 - 1990. Часть 2. Газеты. М., «Книжная палата», 1994. стр.343
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Marek Koprowski, W Czeczelniku są jeszcze Polacy, kresy.pl
- Czeczelnik, 1.) mko powiat olhopolski, nad Sawranką, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 781.
- Czeczelnik, mstko, powiat olhopolski, gm. Czeczelnicka Werbka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 358.
- Czeczelnik na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
