Czesław Chludziński
Czesław Chludziński (ur. 22 czerwca[1][2] 1905 w Pniewach, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podporucznik piechoty rezerwy Wojska Polskiego, aspirant Straży Granicznej[3][4].
 podporucznik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 czerwca 1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca schronu „Wąwóz” |
| Główne wojny i bitwy | |
Życiorys edytuj
Urodził się w Pniewie, w rodzinie Aleksandra i Marii z Kozłowskich[5].
Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 1018. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[6]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnowskie Góry. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas grupie oficerów „pełniących służbę w Straży Granicznej”[7].
W pierwszych dniach kampanii wrześniowej 1939 brał udział w bitwie pod Węgierską Górką, dowodząc schronem „Wąwóz” 151 kompanii fortecznej „Węgierska Górka”[4].
Był więziony w radzieckim obozie jenieckim w Starobielsku, padł ofiarą zbrodni katyńskiej[4].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Przypisy edytuj
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 67, 916.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 60, tu 9 czerwca.
- ↑ Istnieją rozbieżności co do imienia, przynależności do formacji oraz stopnia. Dane za źródłami wskazanymi w przypisach.
- ↑ a b c A. K. Kunert, Z. Walkowski, Kronika kampanii wrześniowej 1939, Wydawnictwo Edipresse Polska, Warszawa 2005, ISBN 83-60160-99-6, s. 16.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 67.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 916.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Bibliografia edytuj
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.