Czesław Kotela
Czesław Kotela (ur. 22 października 1924 w Częstochowie, zm. 30 kwietnia 2015[1]) – polski architekt i urbanista.
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Czesław Teodor Kotela |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
30 kwietnia 2015 |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość |
Polska |
| Tytuł naukowy |
Magister, inżynier |
| Edukacja |
wyższe |
| Alma Mater |
Politechnika Warszawska |
| Wyznanie |
Katolik |
| Rodzice |
Teodor i Czesława MIchalina Kluska |
| Małżeństwo |
Irena Kotela (Bieniek) |
| Dzieci |
2 synów |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Współautor planu zagospodarowania przestrzennego Warszawy i Warszawskiego Zespołu Miejskiego[2], wraz z żoną Ireną twórca pierwszego planu zagospodarowania Częstochowy (1951–1954), obejmującego m.in. poprzeczną do Alej oś komunikacyjną (tzw. oś pracy)[3], a także współtwórca dzielnicy wypoczynkowej Jaszowiec[4] w Ustroniu, za którą otrzymał nagrodę Stowarzyszenia Architektów Polskich[5]. Od 1953 roku należał do PZPR[6].
W czasie II wojny światowej, od 1942 r. żołnierz Armii Krajowej (pseud, „Wit”). W lipcu 1944 brał udział w działaniach I batalionu 2 pułku Piechoty Legionów AK w czasie Akcji „Burza”. 30 lipca ciężko ranny w Bitwie pod Pielaszowem-Wesołówką zakończonej prawie całkowitym zniszczenie Batalionu przez Niemców[7]. Aresztowany w listopadzie1945 r, przez NKWD, więziony w zamku Sandomierskim do 27 lutego 1945 r. Maturę zdał w trybie tajnego nauczania Sandomierzu[8]. Spisał wspomnienia kombatanckie z czasów II wojny światowej[9].
Studia na wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W latach 1957–1962 pracował jako główny architekt wojewódzki w Katowicach, a w latach 1965–1972 naczelny architekt Warszawy[5], główny architekt miasta Częstochowy, kierownik oddziału Pracowni Warszawskiego Miastoprojektu ZOR w Częstochowie, twórca Miejskiej Pracowni Urbanistycznej przy Wydziale Architektury MRN w Częstochowie (lipiec 1955). Nadzorował realizację osiedli Sobieskiego, Śródmieście, Raków i projektowanie Osiedla Zawady (Tysiąclecia)[10]. Przewodniczący polskiej delegacji do komitetu Mieszkalnictwa, Budownictwa i Planowania Przestrzennego Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ (1972-82). Członek SARP O. Katowice (1952-1963). Wiceprezes ZO SARP Katowice (1961-63). Wiceprezes SARP (1963-67).
Członek O. Warszawskiego SARP[11]
W 1981 r. Był jednym z negocjatorów po stronie rządowej podczas strajku na Podbeskidziu[12]
Odznaczony m.in.: Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy i Złotym Krzyżem Zasługi[6].
Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 17G-3-33).
Przypisy edytuj
- ↑ Nekrolog. nekrologi.wyborcza.pl, 2015-05-07. [dostęp 2015-05-07]. (pol.).
- ↑ Kotela Czesław. [w:] WP.pl encyklopedia [on-line]. Wirtualna Polska. [dostęp 2012-09-04]. (pol.).
- ↑ Tomasz Haładyj: Portret ulicy POW. Gazeta.pl Częstochowa, 2007-01-24. [dostęp 2012-09-04]. (pol.).
- ↑ Mirosław Barańsk: Beskid Śląski: przewodnik. Pruszków, 2008. [dostęp 2012-09-04]. (pol.).
- ↑ a b Tomasz Haładyj: Portrety ulic. Aleja Armii Krajowej. Gazeta.pl Częstochowa, 2005-04-27. [dostęp 2012-09-07]. (pol.).
- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 438. ISBN 83-223-2073-6.
- ↑ Halina Mazur, RELACJA , 0060 WSK 2002 UCZESTNICZKI WALK 0 NIEPODLEGŁOŚĆ POLSKI HALINY MAZUR [online], 14 stycznia 2002, s.4 [dostęp 2022-11-30].
- ↑ P. Matusak, Bitwy Polskie , Wesołówka 1944, Cz. Kotela, W Armii Krajowej w Sandomierzu, Cz. Kotela, Warszawa 1993: Fundacji Polskiego Państwa Podziemnego, 2016.
- ↑ http://zeszytykombatanckie.pl/category/czeslaw-kotela-wit/) „BURZA” na przyczółku
- ↑ Pamięć o ludziach techniki. [w:] Muzeum Techniki, Przemysłu i Rzemiosła [on-line]. [dostęp 2012-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (pol.).
- ↑ Stowarzyszenie Architektów Polskich, In Memoriam, Pamięci Architektów Polskich [online], 7 maja 2015 [dostęp 2022-11-30].
- ↑ Praca zbiorowa, Czas Przełomu, Solidarność 1980–1981, Wojciech Polak Przemysław Ruchlewski Jakuba Kufel (red.), wyd. 1, Gdańsk: Europejskie Centrum Solidarności, 2010, s. 363, ISBN 978-83-930472-8-4.