Dębica (Elbląg)

dzielnica Elbląga

Dębica (niem. Dambitzen) – jedna ze wschodnich dzielnic Elbląga.

Dębica
Dzielnica Elbląga
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Miasto

Elbląg

W granicach Elbląga

1 maja 1987[1]

Populacja (2005)
• liczba ludności


300[potrzebny przypis]

Strefa numeracyjna

(+48) 055

Kod pocztowy

82-3xx

Tablice rejestracyjne

NE

Położenie na mapie Elbląga
Mapa konturowa Elbląga, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Dębica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Dębica”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Dębica”
Ziemia54°09′30″N 19°27′15″E/54,158333 19,454167

Dębice były wsią komornictwa zewnętrznego Elbląga w XVII i XVIII wieku[2].

Położenie edytuj

Dębica leży we wschodniej części miasta. Od zachodu graniczy z osiedlem Przy Młynie, od północy z parkiem leśnym „Bażantarnia”, od południa z dzielnicą Warszawskie Przedmieście, a od wschodu – ze Stagniewem. Na terenie Dębicy mieści się jeden z dwóch w Elblągu cmentarzy komunalnych. Nekropolia „Dębica” przy ul. Łęczyckiej powstała w 1974 roku. Do tej pory pochowano na niej około 30 tysięcy osób. Przy ulicy Łęczyckiej w 1842 roku zbudowano zajazd Gasthaus Dambitzen. Gospoda w Dębicy była bardzo starym i popularnym miejscem rozrywki podczas letnich wypadów za miasto. Odbywały się tu często koncerty, była sala taneczna, a restauracja znajdująca się w gospodzie słynęła z tortu wiśniowego własnego przepisu i pysznego ciasta hamburskiego. Wraz z pojawieniem się w pobliskiej Bażantarni etablissementu „Vogelsang” przestała być tak licznie odwiedzana przez zamożniejsze towarzystwo. Latem 1842 roku właściciel gospody o nazwisku Teetz wybudował nowy fachwerkowy budynek restauracyjny, który przetrwał kolejnych 150 lat. W latach 70. XX w. dawna gospoda służyła jeszcze funkcjom mieszkalnym, później obiekt popadł w zapomnienie i ruinę. Ostatecznie jego resztki zniknęły w okolicach 2000 r. Dziś stoi w tym miejscu prywatna willa. Przy tej samej ulicy, lecz poniżej na wysokości jednostki wojskowej mieści się tzw. młyn. Pierwotnie była to mleczarnia. Historia mleczarni Hermanna Schrötera, największej we wschodnich Niemczech, pierwszy zakład założony w 1879 r. w Stühmswalde (Stankowo), filia otwarta w 1889 r. w Elblągu przy ul. 1 Maja, przy ul. Łęczyckiej 17 w Elblągu, gdzie mleczarnia miała zakład przetwórczy (m.in. serowarnię i młyn) – dziś mieści się tam firma cateringowa.

Wykaz ulic dzielnicy edytuj

  • Braniewska
  • Łęczycka
  • Warmińska
  • Wschodnia

Komunikacja edytuj

Do Dębicy można dojechać:

Przypisy edytuj

  1. M.P. 1987 nr 12, poz. 106.
  2. Andrzej Piątkowski, Posiadłości ziemskie miasta Elbląga w XVII-XVIII wieku, 1972, s. 144.
  3. Schemat tras linii komunikacji miejskiej w Elblągu [online] [dostęp 2022-06-21] [zarchiwizowane z adresu 2022-06-21].