Długoskrzydlakowe
Długoskrzydlakowe (Phaneropterinae) – bardzo zróżnicowana morfologicznie podrodzina owadów prostoskrzydłych z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae), klasyfikowana też jako rodzina długoskrzydlakowate (Phaneropteridae[2]). Należą do niej największe z pasikoników. Jest najliczniejszą w gatunki podrodziną pasikonikowatych – obejmuje blisko 2200 gatunków występujących na wszystkich kontynentach, poza Antarktydą. W Europie występuje ponad 150, a w Polsce 13 gatunków[2]. Rodzajem typowym jest Phaneroptera[3].
| Phaneropterinae[1] | |||
| Burmeister, 1838 | |||
 Wątlik charłaj (Leptophyes punctatissima) – samiec | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
długoskrzydlakowe | ||
| Synonimy | |||
| |||
Charakterystyka edytuj
Roślinożerne owady o długich czułkach i ze skocznymi tylnymi nogami. U gatunków występujących w Polsce pokładełko jest krótkie, sierpowato zagięte do góry (u Phaneropterini, którego jedynym przedstawicielem w kraju jest długoskrzydlak sierposz) lub różnego kształtu. Poza długoskrzydlakiem sierposzem, u krajowych gatunków brak skrzydeł drugiej pary[2].
W Polsce występują m.in. wątlik charłaj (Leptophyes punctatissima), opaślik sosnowiec (Barbitistes constrictus) i kilka gatunków z rodzaju Isophya (zrówieńka).
Systematyka edytuj
Rodzaje należące do tej podrodziny zgrupowane są w 35 plemionach[3]:
- Acrometopini
- Amblycoryphini
- Barbitistini
- Catoptropterigini
- Ducetiini
- Dysoniini
- Ectemnini
- Elimaeini
- Holochlorini
- Insarini
- Kevaniellini
- Letanini
- Microcentrini
- Mirolliini
- Morgeniini
- Odonturini
- Otiaphysini
- Pardalotini
- Percynini
- Phaneropterini
- Phlaurocentrini
- Phyllopterini
- Plagiopleurini
- Plangiopsidini
- Poreuomenini
- Preussiini
- Pycnopalpini
- Scudderiini
- Steirodontini
- Terpnistrini
- Trachyzulphini
- Trigonocoryphini
- Tylopsidini
- Vossiini
- Zeuneriini
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Phaneropterinae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Fauna Polski - charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. II. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2007, s. 322. ISBN 978-83-881470-7-4.
- ↑ a b Eades, D.C.; D. Otte; M.M. Cigliano & H. Braun: Orthoptera Species File Online: subfamily Phaneropterinae Burmeister 1838. [dostęp 2010-08-26]. (ang.).