Daniel Johan Goldhagen (ur. 30 czerwca 1959 w Bostonie) – amerykański historyk i pisarz żydowskiego pochodzenia. Specjalizuje się w badaniach nad Holocaustem.

Daniel Johan Goldhagen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 czerwca 1959
Boston

Zawód, zajęcie

pisarz

Alma Mater

Uniwersytet Harvarda

Życiorys edytuj

Jest absolwentem Uniwersytetu Harvarda. Zasłynął książkami Hitler’s Willing Executioners: Ordinary Germans and The Holocaust (Gorliwi kaci Hitlera: zwyczajni Niemcy i Holocaust) - 1996[1] i A Moral Reckoning: The Role of the Catholic Church in the Holocaust and Its Unfulfilled Duty of Repair (Niedokończony rozrachunek: rola Kościoła katolickiego w Holocauście i niedopełniony obowiązek zadośćuczynienia) - 2002[2].

Wybrane publikacje edytuj

  • 1989: False Witness, The New Republic, April 17, 1989, Volume 200, No. 16, no 3, p. 39–44.
  • 1996: Hitler’s Willing Executioners: Ordinary Germans and The Holocaust, Alfred A. Knopf, New York, ISBN 978-0-679-44695-8.
  • 2002: A Moral Reckoning: The Role of the Catholic Church in the Holocaust and Its Unfulfilled Duty of Repair, Alfred A. Knopf, New York, ISBN 978-0-375-41434-3.
  • 2009: Worse Than War: Genocide, Eliminationism, and the Ongoing Assault On Humanity, PublicAffairs, New York, ISBN 978-1-58648-769-0.
  • 2013: The Devil That Never Dies: The Rise and Threat of Global Antisemitism

Publikacje w języku polskim edytuj

  • Gorliwi kaci Hitlera: zwyczajni Niemcy i Holocaust, przeł. Wiesław Horabik, Warszawa: Prószyński i S-ka 1999.
  • Niedokończony rozrachunek: rola Kościoła katolickiego w Holocauście i niedopełniony obowiązek zadośćuczynienia, przeł. Hanna Jankowska, Warszawa: „Sic!” 2005.
  • Nierozliczona wina Kościoła, „Gazeta Wyborcza” 2005, nr 94, s. 29.
  • Morderczy manifest Hamasu, tł. Kosit, „Gazeta Wyborcza” 14 lutego 2006, nr 38, s. 10–11.
  • Benedykt zamazuje historię, tł. Sergiusz Kowalski, „Gazeta Wyborcza” 5 czerwca 2006, nr 129, s. 19.
  • Grzech zaniechania: papież w Auschwitz, „Forum” 5 czerwca 2006, nr 23/24, s. 5–6.
  • Bo to byli Niemcy: dajcie ofiarom twarze, rozmowę przeprowadzili Martin Doerry, Klaus Brinkbäumer, „Forum” 2009, nr 43, s. 56–61.
  • Wiek ludobójstwa, przekł. Michał Romanek, Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak 2012.

Przypisy edytuj

  1. Irena Grudzińska-Gross, Goldhagen i zwykli Niemcy, „Gazeta Wyborcza” 1997, nr 110, dodatek s. 12–13; Jacek Poznański, Gorliwi kaci führera, „Rzeczpospolita” 1996, nr 162, s. 16–17; Dariusz Magier, „Radzyński Rocznik Humanistyczny” 1 (2001), s. 228–230; Sławomir Buryła, „Więź” 2001, nr 1, s. 186–193; Marian Wojciechowski, „Kwartalnik Historyczny” 1997, nr 1, s. 127–129; Jerzy Lewiński, „Pamięć i Sprawiedliwość” 39 (1996), s. 250–253; Joanna Miksa, „Rocznik Łódzki” 44 (1997), s. 285–289; Feliks Tych, „Biuletyn Żydowskiego Instytutu Historycznego” 1996, nr 4, s. 49–57; Wojciech Pięciak, Każdy Niemiec był oprawcą?, „Przegląd Polityczny” 1999, nr 40/41, s. 111–130; Maciej Jan Mazurkiewicz, Koncepcja zakazu ludobójstwa Rafała Lemkina a eliminacjonizm Daniela Jonaha Goldhagena: próba redefinicji teorii masowych mordów, „Studia Iuridica Toruniensia” 16 (2015), s. 197–215; Wojciech Pięciak, Zwyczajni Niemcy i Holocaust, „Gazeta Wyborcza” 1997, nr 120, s. 22–23, nr 125, s. 18–20; O czym myśleli mordercy?, oprac. A. Most, „Wiadomości Kulturalne” 1996, nr 36, s. 8; Adam Krzemiński, „Polityka” 1996, nr 21, s. 72–74; Krystyna Grzybowska, „Rzeczpospolita” 1996, nr 127, dodatek s. V; Teresa Kuczyńska, „Tygodnik Solidarność” 1996, nr 32, s. 8–9; Helmut Zajonc, „Wiadomości Kulturalne” 1996, nr 22, s. 8.
  2. Joachim Trenkner, Anioł zemsty z manią wielkości: korespondencja z Berlina, tł. Wojciech Pięciak, „Tygodnik Powszechny” 2002, nr 44, s. 6; Zygmunt Zieliński, „Dzieje Najnowsze” 2003, nr 3, s. 180–189; Stanisław Obirek, Zbyt wiele racji: uwagi na marginesie książek Normana G. Finkelsteina i Daniela J. Goldhagena, „Zagłada Żydów. Studia i materiały” 2 (2006), s. 417–425; Viktoria Pollmann, „Kwartalnik Historii Żydów” 2002, nr 4, s. 521–526; Eugeniusz Guz, „Res Humana” 2003, nr 4, s. 20–22; Wojciech Guzewicz, „Ełckie Studia Teologiczne” 4 (2003), s. 291–294; Arkadiusz Stempin, „Znak” 2003, nr 1, s. 107–113.

Bibliografia edytuj