Daniel Josef Mayer
Daniel Josef Mayer, znany także jako Daniel Joseph Mayer Edler von Mayern (ur. 16 stycznia 1656 w Wartenbergu, zm. 10 kwietnia 1733 w Pradze) – czeski duchowny kościoła katolickiego, arcybiskup metropolita praski i prymas Czech od 1731 r.
| Arcybiskup Metropolita Praski Prymas Czech | ||
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ||
| Miejsce pochówku | ||
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
17 grudnia 1678 | |
| Nominacja biskupia |
17 kwietnia 1711 | |
| Sakra biskupia |
9 października 1712 | |
| Data konsekracji |
9 października 1712 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Życiorys edytuj
Urodził się w 1656 r. jako syn rzeźnika w Wartenbergu. Dorastał w ubóstwie. Po ukończeniu szkoły w Jičínie uczęszczał jako kleryk do Konwiktu św. Bartłomieja w Pradze, gdzie zdał baccalauréat z teologii w 1678 r. W tym samym roku otrzymał święcenia kapłańskie i został skierowany do pracy duszpasterskiej w Přebuzie, gdzie udało mu się dokonać konwersji na katolicyzm blisko 500 protestantów. W 1684 r. został proboszczem w Hroznětínie.
W 1693 r. został wybrany praskim kanonikiem katedralnym. Pełnił w katedrze św. Wita w Pradze rolę duszpasterza społeczności niemieckiej, a następnie od 1694 r. bibliotekarza. W 1701 r. awansował na proboszcza parafii katedralnej. Piastował także funkcję wikariusza generalnego archidiecezji praskiej.
W 1700 r. cesarz Karol VI Habsburg powierzył mu zarząd nad finansami krajowymi w Czechach, a później mianował jednym z członków tajnej rady cesarskiej nadając mu tytuł szlachecki. 17 kwietnia 1711 r. został mianowany biskupem tytularnym Tyberiady i biskupem pomocniczym Pragi. Jego konsekracja biskupia miała miejsce 9 października 1712 r. w Hradcu Králové, a sakrę biskupią przyjął z rąk tamtejszego ordynariusza Johanna Adama Wratislawa von Mitrowitza.
W okresie sedeswakancji w latach 1710-1712 po śmierci arcybiskupa von Kuenburga zarządzał archidiecezją praską jako wikariusz kapitulny. Następnie cesarz Karol VI mianował go nowym praskim metropolitą, na co uzyskał zgodę papieża Klemensa XII i 7 maja 1732 r. mógł odbyć uroczysty ingres do swojej stolicy biskupiej, mając wtedy 76 lat. Jego rządy trwały zaledwie siedem miesięcy. W tym czasie udało mu się dokonać wizytacji zakonów eremickich. Wiele uwagi poświęcił szerzeniu kultu czeskich patronów. Zmarł w 1733 r.
Bibliografia edytuj
- Kurt A. Huber: Erwin Gatz: Die Bischöfe des Heiligen Römischen Reiches 1648–1803. s. 302-303. ISBN 3-428-06763-0. (niem.).