Dassault Super Mystère

Dassault Super Mystèrefrancuski odrzutowy myśliwiec przechwytujący i samolot myśliwsko-bombowy opracowany przez wytwórnię Dassault w latach 50. XX wieku.

Dassault Super Mystère
Ilustracja
Dassault Super Mystère
Dane podstawowe
Państwo

 Francja

Producent

Dassault

Typ

samolot myśliwsko-bombowy

Załoga

1

Historia
Data oblotu

16 grudnia 1953 (Mystère IVB)
2 marca 1955 (Super Mystère)

Lata produkcji

1957 - ?

Wycofanie ze służby

1977 (Francja)

Liczba egz.

180

Dane techniczne
Napęd

1 silnik turboodrzutowy SNECMA Atar 101G-2

Ciąg

33,3 kN (normalny)
44,1 kN (z dopaleniem)

Wymiary
Rozpiętość

10,10 m

Długość

14,00 m

Wysokość

4,60 m

Powierzchnia nośna

32,0 m²

Masa
Własna

6390 kg

Startowa

9000 kg

Paliwa

2000 kg

Osiągi
Prędkość maks.

1195 km/h

Prędkość wznoszenia

89 m/s

Pułap

17 000 m

Zasięg

1175 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 działka lotnicze DEFA kalibru 30 mm,
pociski rakietowe,
bomby
Użytkownicy
Francja, Honduras, Izrael
Rzuty
Rzuty samolotu

Super Mystère’y służyły we Francuskich Siłach Powietrznych (Armee de l’Air), Siłach Powietrznych Izraela, a także Hondurasu. Samoloty te wykorzystywano m.in. podczas wojny sześciodniowej i wojny Jom Kipur.

Historia konstrukcji edytuj

W grudniu 1952 roku rząd francuski zamówił sześć egzemplarzy przedseryjnych samolotu Mystère IVB – wersji rozwojowej Mystère’a IV wyposażonej w silniki Rolls-Royce Avon RA.7R lub Atar 101G-1 i poprawioną konstrukcją kadłuba[1].

Pierwszy lot Mystère’a IVB (z silnikiem Avon) nastąpił 16 grudnia 1953 roku[1]. 24 lutego 1954 roku Mystère IVB przekroczył prędkość dźwięku w locie poziomym jako trzeci samolot na świecie (nie licząc maszyn czysto eksperymentalnych) – po YF-100 i I-350 – wyprzedzając pod tym względem konstrukcje brytyjskie, mimo że sam korzystał z brytyjskiego silnika[2].

Kolejną wersją rozwojową był Mystère XX, różniący się przebudowanym usterzeniem (usterzenie płytowe)[3]. Marcel Dassault zmienił nazwę samolotu na Super Mystère, i postanowił wyposażyć go w silnik Avon RA.14, ale Brytyjczycy nie wyrazili zgody na eksport[4].

Pierwszy Super Mystère B.1, noszący również oznaczenie Mystère IVB1, napędzany silnikiem Avon RA.7R, został oblatany 2 marca 1955 roku przez Paula Boudiera[5].

Łącznie wyprodukowano 180 egzemplarzy z pierwotnie planowanych 220[5].

W 1958 roku oblatano dwa prototypowe egzemplarze wersji Super Mystère B.4 z silnikiem Atar 9, ale mimo ich dobrych osiągów nie skierowano tej wersji do produkcji seryjnej[5].

Służba we Francji edytuj

Pierwszą jednostką francuskich wojsk lotniczych wyposażoną w Super Mystère’y była 10e escadre de chasse z bazy lotniczej Creil; jako kolejne użytkownikami tych samolotów zostały 5e escadre de chasse z Oragne i 12e escadre de chasse z Cambrai[5]. Ze względu na brak radaru Francuzi wykorzystywali te maszyny w roli dziennych myśliwców przechwytujących[5].

Super Mystère’y pozostały w służbie w Armée de l’air do 1977 roku[5].

Służba w Izraelu edytuj

Izrael zamówił partię Super Mystère’ów B2 w 1958 roku, a pierwsze egzemplarze dostarczono w roku 1959[6]. W izraelskim lotnictwie był to nie tylko pierwszy samolot ponaddźwiękowy, ale także pierwszy wyposażony w dopalacz i spadochron hamujący[7].

Super Mystère’y rozpoczęły służbę w izraelskim lotnictwie w szeregach 105. Eskadry 11 lutego 1959 roku[7]. Izraelski Super Mystère odniósł pierwsze zwycięstwo powietrzne 28 kwietnia 1961 roku, nad egipskim MiG-iem-17, ale tylko dzięki temu, że egipski pilot popełnił błąd i wpadł w korkociąg[8].

Samoloty te wykorzystywano m.in. podczas wojny sześciodniowej i wojny Jom Kipur.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Bill Gunston: Fighters of the Fifties. Patrick Stephens Ltd., 1981, s. 38.
  2. Bill Gunston: Fighters of the Fifties. Patrick Stephens Ltd., 1981, s. 38–39.
  3. Bill Gunston: Fighters of the Fifties. Patrick Stephens Ltd., 1981, s. 39.
  4. Bill Gunston: Fighters of the Fifties. Patrick Stephens Ltd., 1981, s. 39–40.
  5. a b c d e f Bill Gunston: Fighters of the Fifties. Patrick Stephens Ltd., 1981, s. 40.
  6. Lon Nordeen: Fighters over Israel. Guild Publishing, 1991, s. 57.
  7. a b Bill Norton: Air War on the Edge. Midland, 2004, s. 176.
  8. Lon Nordeen: Fighters over Israel. Guild Publishing, 1991, s. 60.

Linki zewnętrzne edytuj