David Bruce-Brown
David Loney Bruce-Brown (ur. 13 sierpnia 1889[1] roku w Nowym Jorku, zm. 1 października 1912 w Milwaukee) – amerykański kierowca wyścigowy.
 David Bruce-Brown (1912) | |
| Imię i nazwisko |
David Loney Bruce-Brown |
|---|---|
| Państwo | |
| Data i miejsce urodzenia |
13 sierpnia 1889 |
| Data i miejsce śmierci |
1 października 1912 |
Kariera edytuj
W wieku 18 lat rozpoczął ściganie i z miejsca okazał się bardzo utalentowanym kierowcą. W 1908 roku wygrał Daytona Speed Trials. W 1910 i 1911 wygrał wyścig American Grand Prize. Od 1911 startował w zespole Fiata. W latach 1911 i 1912 wystartował w Indianapolis 500.
W 1912 roku wystartował w Grand Prix Francji, najbardziej prestiżowym w owym czasie wyścigu na świecie. Prowadził w nim po pierwszym dniu (wyścig był rozgrywany w dwóch etapach, po 10 okrążeń każdego dnia), jednak drugiego dnia został zdyskwalifikowany za dotankowywanie samochodu poza strefą boksów.
Zginął, przygotowując się do innego z ważnych wyścigów w 1912 roku – American Grand Prize w Milwaukee. Podczas treningów jechał na mocno zużytych oponach; gdy jedna z nich pękła, a samochód wypadł poza tor i wylądował w rowie. Miał zaledwie 22 lata.
Starty w Indianapolis 500 edytuj
| Rok | Nadwozie | Silnik | Start | Wynik | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
| 1911 | Fiat | Fiat | 25 | 3 | |
| 1912 | National | National | 23 | 22 | Awaria zaworów |
Przypisy edytuj
- ↑ David Bruce-Brown. champcarstats.com. [dostęp 2015-06-16]. (ang.).