Deborah Polaski
Deborah Polaski (ur. 26 września 1949 w Richland Center w stanie Wisconsin[1][2]) – amerykańska śpiewaczka operowa, sopran.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Życiorys edytuj
Studiowała w Stanach Zjednoczonych, następnie uczyła się u Irmgard Hartmann w Berlinie[2]. Zadebiutowała jako śpiewaczka w 1976 roku w Gelsenkirchen[1][2]. W kolejnych latach śpiewała w Hamburgu, Monachium, Karlsruhe, Mannheimie, Hanowerze i innych miastach niemieckich, gdzie wcielała się m.in. w role Leonory w Fideliu, Zyglindy w Walkirii, Izoldy w Tristanie i Izoldzie, Marii w Wozzecku[1][2]. Kreowała także tytułową rolę w Elektrze Richarda Straussa, którą śpiewała w Oslo (1986)[1], Zurychu (1991) i Salzburgu (1994)[2]. Do jej popisowych partii należała także Kassandra w Trojanach Hectora Berlioza[2]. W 1988 roku w roli Senty w Holendrze tułaczu wystąpiła w mediolańskiej La Scali[1]. W tym samym roku debiutowała na festiwalu w Bayreuth w roli Brunhildy, w której powróciła w 1991 i 1995 roku[1][2]. Rolą Kundry w Parsifalu debiutowała w 1992 roku w nowojorskiej Metropolitan Opera[2]. W 1996 roku występowała w Berlinie w kompletnej realizacji cyklu Pierścień Nibelunga[1].
W 1999 roku wystąpiła u boku Plácido Domingo na gali z okazji otwarcia przebudowanego gmachu Covent Garden Theatre w Londynie, gdzie śpiewała partie z Fidelia i Walkirii[1]. Dokonała licznych nagrań płytowych, m.in. w roli Ortrudy w Lohengrinie pod batutą Daniela Barenboima[2].