Delphinoidea
nadrodzina waleni
Delphinoidea – nadrodzina ssaków z parvordo zębowców (Odontoceti) w obrębie infrarzędu waleni (Cetacea).
| Delphinoidea | |||
| J.E. Gray, 1821[1] | |||
 Przedstawiciel nadrodziny – delfin zwyczajny (Delphinus delphis) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Parvordo | |||
| Nadrodzina |
Delphinoidea | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Rodziny | |||
| |||
Podział systematyczny edytuj
Do nadrodziny należą następujące występujące współcześnie rodziny[3][4][5]:
- Monodontidae J.E. Gray, 1821 – narwalowate
- Delphinidae J.E. Gray, 1821 – delfinowate
- Phocoenidae J.E. Gray, 1825 – morświnowate
Opisano również rodziny wymarłe[6]:
- Acrodelphinidae Abel, 1905
- Albireonidae Barnes, 1984
- Kentriodontidae Slijper, 1936
- Odobenocetopidae Muizon, 1993
Rodzaje wymarłe nie sklasyfikowane w żadnej z powyższych rodzin:
- Anacharsis Bogachev, 1956[7] – jedynym przedstawicielem był Anacharsis orbus Bogachev, 1956
- Delphinavus Lull, 1914[8] – jedynym przedstawicielem był Delphinavus newhalli Lull, 1914
- Lamprolithax R. Kellogg, 1931[9]
- Microphocaena Kudrin & Tatarinov, 1965[10] – jedynym przedstawicielem był Microphocaena podolica Kudrin & Tatarinov, 1965
- Miodelphis L.E. Wilson, 1935[11] – jedynym przedstawicielem był Miodelphis californicus L.E. Wilson, 1935
- Nannolithax R. Kellogg, 1931[12] – jedynym przedstawicielem był Nannolithax gracilis R. Kellogg, 1931
- Oedolithax R. Kellogg, 1931[13] – jedynym przedstawicielem był Oedolithax mira R. Kellogg, 1931
- Palaeophocaena Abel, 1905[14] – jedynym przedstawicielem był Palaeophocaena andrussowi Abel, 1905
- Platylithax R. Kellogg, 1931[15] – jedynym przedstawicielem był Platylithax robusta R. Kellogg, 1931
Przypisy edytuj
- ↑ J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 310, 1821. (ang.).
- ↑ J.F. von Brandt. Untersuchungen über die fossilen und subfossilen Cetaceen Europa’s. „Mémoires de l’Académie Impériale des Sciences de St.-Pétersbourg”. VIIE série. 20 (1), s. 243, 1873. (niem.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-01-24]. (ang.).
- ↑ C.J. Burgin: Introduction. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 23. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 27. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra, Delphinoidea Gray, 1821, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-11-24] (ang.).
- ↑ B.B. Богачев. Сарматский дельфин Anacharsis orbus из окрестностей г. Ставрополя-Кавказского. „Материалы по изучению Ставропольского края”. 8, s. 237–254, 1956. (ros.).
- ↑ R.S. Lull. Fossil dolphin from California. „The American journal of science”. Fourth series. 37 (219), s. 211, 1914. (ang.).
- ↑ Kellogg 1931 ↓, s. 381.
- ↑ Л.Н. Кудрин & К.А. Татаринов. О миоценовых дельфинах Западной Украины. „Палеонтологический журнал”. 4, s. 68–74, 1965. (ros.).
- ↑ L.E. Wilson. Miocene marine mammals from the Bakersfield region, California. „Bulletin”. 4, s. 76, 1935. (ang.).
- ↑ Kellogg 1931 ↓, s. 386.
- ↑ Kellogg 1931 ↓, s. 378.
- ↑ O. Abel. Eine Stammtype der Delphiniden aus dem Miocan der Halbinsel Taman. „Jahrbuch der Kaiserlich-Koniglichen Geologischen Reichsanstalt”. 55, s. 376, 1905. (niem.).
- ↑ Kellogg 1931 ↓, s. 388.
Bibliografia edytuj
- R. Kellogg. Pelagic mammals from the Temblor formation of the Kern River region, California. „Proceedings of the California Academy of Sciences”. Fourth series. 19 (12), s. 217–397, 1931. (ang.).