Deutschland sucht den Superstar

Deutschland sucht den Superstar – niemiecki program telewizyjny (nazywany w skrócie DSDS) emitowany przez telewizję RTL. W Polsce program znany jako Idol.

Edycja 1 edytuj

Pierwsza edycja rozpoczęła się bez większego rozgłosu w październiku 2002. Program prowadzili Michelle Hunziker oraz były aktor Carsten Spengemann, w jury zasiedli zaś producent, kompozytor i tekściarz znany m.in. z Modern Talking – Dieter Bohlen, radiowiec Thomas Bug, dziennikarka muzyczna Shona Fraser, i były prezydent BMG Germany, Thomas Stein. Show szybko zyskał na popularności tak dzięki uczestnikom, jak i ostrym oraz zabawnym komentarzom w wykonaniu członków jury (zdecydowanie przodował w tym Bohlen). Finałowe odcinki programu oglądało nawet 12 milionów telewidzów.

Zwycięzcą został Alexander Klaws, który w nagrodę otrzymał kontrakt płytowy w wytwórni BMG. Już 9 dni po finale, Klaws wydał swój pierwszy singel „Take Me Tonight”, który zadebiutował na 1 miejscu niemieckiej listy bestsellerów, a w rocznym zestawieniu przegrał jedynie z „We Have A Dream”, utworem wykonywanym przez całą dziesiątkę finalistów. Utwór w wykonaniu Klawsa oraz Juliette Schoppmann został nagrany jeszcze przed finałem, dzięki czemu stacje radiowe puszczały go już kilka dni po zakończeniu programu. Intensywnej promocji dopełniały liczne programy oraz częsta emisja teledysków w stacjach muzycznych MTV oraz VIVA. Alexander Klaws nagrał dotąd cztery albumy i osiem singli, największy sukces odnosząc z początkowymi. Płyty Take Your Chance oraz Here I Am, wyprodukowane przez Bohlena, dotarły do pierwszego miejsca niemieckiej listy przebojów, jednak kolejne – Attention i niemieckojęzyczna Was Willst Du Noch?! – nagrane bez udziału Bohlena, sprzedawały się już bardzo słabo.

Finaliści edytuj

Finalista	Data odpadnięcia
1. Alexander Klaws	Zwycięzca
2. Juliete Schoppmann	8 marca
3. Daniel Küblböck	1 marca
4. Vanessa Struhler	8 lutego
5. Gracia Baur	1 lutego
6. Nicole Süßmilch	18 stycznia
7. Daniel Lopes	11 stycznia
8. Nektarios Bamiatzis	4 stycznia
9. Judith Lefeber	Na własną prośbę
10. Andrea Josten	28 grudnia
11. Stephanie Brauckmeyer	21 grudnia

Edycja 2 edytuj

W drugiej edycji prowadzący oraz jury nie zmienili się. W przeciwieństwie do pierwszej, od początku programowi towarzyszyło duże zainteresowanie podsycane przez intensywne działania promocyjne. Przyniosło to jednak efekt odwrotny od zamierzonego, gdyż ludzie znudzeni wszechobecnością DSDS mniej chętnie oglądali koncerty finałowe oraz oddawali mniej telefonicznych głosów.

Tym razem program wygrała Elli Erl. W przeciwieństwie do Alexandra Klawsa, nagrała z Bohlenem tylko finałowy utwór „This Is My Life” oraz zażyczyła sobie nakręcenia teledysku do wersji akustycznej, nie zaś oryginalnej. Odmówiła dalszej współpracy z powodu osobistych i artystycznych konflików z Bohlenem. Elli nad swoim kolejnym singlem „In My Dreams” pracowała samodzielnie, jednak nie odniósł on większego sukcesu (#40 w Niemczech). Także debiutancki album Shout It Out oraz kolejne single go promujące sprzedawały się słabo.

W przeciwieństwie do pierwszej edycji, tym razem niewielu finalistom udało się wydać własne płyty. Zdobywca trzeciego miejsca Phillipe Bühler wydał dwa single, „Warum?” und „Ich Kann Dich Lieben”, obydwa weszły do niemieckiej listy 40 najchętniej kupowanych. Anke Wagner (szósta) wydała płytę z niezależną wytwórnią Perleberg, jednak ani singel ani album nie weszły na listy przebojów. Benjamin Martell (czwarty) podpisał kontrakt z BMG, jednak stracił go domagając się możliwości samodzielnego opracowania materiału.

Finaliści edytuj

Finalista	Data odpadnięcia
1. Elli Erl	Zwyciężczyni
2. Denise Tillmanns	13 marca
3. Phillipe Bühler	21 lutego
4. Benjamin Martell	14 lutego
5. Gunther Göbbel	7 lutego
6. Anke Wagner	31 stycznia
7. Aida Ilijasevic	17 stycznia
8. Judith Burmeister	10 stycznia
10. Kemi Awosogba	20 grudnia
11. Lorenzo Woodard	13 grudnia
12. Steffen Frommberger	29 listopada
13. Jessica Houston	22 listopada
14. Ricky Ord	22 listopada

Edycja 3 edytuj

Po dwuletniej przerwie RTL wznowił produkcję programu. Dotychczasowych prowadzących zastąpili Marco Schreyl oraz Tooske Ragas. W jury pozostał jedynie Dieter Bohlen, dołączyli do niego menedżerka muzyczna Sylvia Kollek oraz dziennikarz Heinz Henn.

Program wygrał Tobias Regner.

Finaliści edytuj

Finalista	Data odpadnięcia
1. Tobias Regner	Zwycięzca
2. Mike Leon Grosch	18 marca
3. Vanessa Jean Dedmon	11 marca
4. Nevio Passaro	25 lutego
5. Didi Knoblauch	18 lutego
6. Anna-Maria Zimmermann	11 lutego
7. Daniel Muñoz	4 lutego
8. Lena Hanenberg	21 stycznia
9. Stephan Darnstaedt	Na własną prośbę
10. Dascha Semcov	14 stycznia
11. Carolina Escolano	7 stycznia

Edycja 4 edytuj

Czwarta edycja przypadła na rok 2006. Skład prowadzących nie zmienił się, choć Tooske Ragas z uwagi na narodziny dziecka opuściła kilka odcinków.

Na dwa koncerty przed finałem programu, producenci zdyskwalifikowali Maxa Buskohla. Powodem było niewywiązywanie się z obowiązków promocyjnych oraz rozbieżności w kwestii kontraktu płytowego. Buskohl żądał umowy dla całego swojego zespołu Empty Trash, RTL oraz wytwórnia Sony BMG zgadzały się wyłącznie na wydanie jego solowej płyty. Zwolnione przez Buskohla miejsce w programie zajął wyeliminowany po ostatnim koncercie Martin Stosch, otrzymując w ten sposób swoją drugą szansę.

Zwycięzca Mark Medlock zdobył w finale 78% głosów. Od tej pory współpracuje z Bohlenem, a na swoim koncie ma już 4 albumy, które zdobyły ogromną popularność w krajach niemieckojęzycznych.

Finaliści edytuj

Finalista	Data odpadnięcia
1. Mark Medlock	Zwycięzca
2. Martin Stosch	5 maja + powrót do programu po dyskwalifikacji Maxa Buskohla
3. Lisa Bund	28 kwietnia
4. Max Buskohl	22 kwietnia zdyskwalifikowany
5. Lauren Talbot	14 kwietnia
6. Thomas Enns	7 kwietnia
7. Francisca Urio	31 marca
8. Julia Falke	17 marca
9. Jonathan Enns	10 marca
10. Laura Martin	24 lutego

Edycja 5 edytuj

Po sukcesie czwartej edycji programu, telewizja RTL postanowiła podjąć się produkcji jeszcze jednej. W jury Heinza Henna zastąpił Andreas „Bär” Läsker. Tą edycje wygrał pochodzący ze Śląska Thomas Godoj (ur. 6 marca 1978 w Rybniku) z 62,4% głosów.

Finaliści edytuj

Finalista	Data odpadnięcia
1. Thomas Godoj	Zwycięzca
2. Fady Maalouf	17 marca
3. Linda Teodosiu	11 kwietnia
4. Monika Ivkic	3 kwietnia
5. Rania Zeriri	26 kwietnia
6. Benjamin Herd	19 kwietnia
7. Collins Owusu	12 kwietnia
8. Stella Salato	5 kwietnia
9. Sahra Drone	22 marca
11. Jermaine Alford	15 marca

Jury edytuj

Castingi odbywały się w następujących miastach

Berlin (wszystkie 4 edycje)
Monachium (wszystkie 4 edycje)
Kolonia (edycja 1,2 i 4)
Lipsk (edycja 2)
Wuppertal (edycja 3)
Hamburg (wszystkie 4 edycje)
Majorka (edycja 4)
Frankfurt (edycja 4)
Drezno (edycja 4)
Stuttgart (edycja 4)
Wiesbaden (edycja 4)

Edycja 6 edytuj

W roku 2008/2009 odbyła się także 6 edycja programu. Wygrał Daniel Schuhmacher.

Finaliści edytuj

Finalista	Data odpadnięcia
1. Daniel Schuhmacher	Zwycięzca
2. Sarah Kreuz	9 maja
3. Annemarie Eilfeld	2 maja
4. Dominik Büchele	25 kwietnia
5. Benny Kieckhäben	18 kwietnia
6. Vanessa Neigert	11 kwietnia
7. Holger Göpfert	4 kwietnia
8. Marc Jentzen	21 marca
9. Cornelia Patzlsperger	14 marca
10. Michelle Bowers	7 marca

Jury edytuj

Edycja 7 edytuj

Zwycięzcą 7.edycji został Mehrzad Marashi, uzyskując w finale 56,4% głosów. Drugie miejsce zdobył Menowin Fröhlich- 43,6%.

Finaliści edytuj

Finalista	Data odpadnięcia
1. Mehrzad Marashi	Zwycięzca
2. Menowin Fröhlich	–
3. Manuel Hoffmann	–
4. Kim Debkowski	–
5. Thomas Karaoglan	–
6. Helmut Orosz	–
7. Ines Redjeb	–
8. Nelson Sangaré	–
9. Marcel Pluschke	–
10. Steffi Landerer	–

Edycja 8 edytuj

W ósmej edycji zwyciężył Pietro Lombardi, pokonując w finale swoją dziewczynę- Sarah Engels, która od 1 marca 2013 roku jest jego żoną.

Finaliści edytuj

Finalista	Data odpadnięcia
1. Pietro Lombardi	Zwycięzca
2. Sarah Engels	–
3. Ardian Bujupi	–
4. Marco Angelini	–
5. Sebastian Wurth	–
6. Zazou Mall	–
7. Norman Langen	–
8. Anna-Carina Woitschack	–
9. Marvin Cybulski	–
10. Nina Richel	opuściła program z powodów zdrowotnych

Jury edytuj

Edycja 9 edytuj

Dziewiątą edycję programu, zwyciężył Szwajcar – Luca Hänni. W finale wygrał z Daniele Negroni.

Finaliści edytuj

Finalista	Data odpadnięcia
1. Luca Hänni	Zwycięzca
2. Daniele Negroni	–
3. Jesse Ritch	–
4. Fabienne Rothe	–
5. Joey Heindle	–
6. Kristof Hering	–
7. Hamed Anousheh	–
8. Vanessa Krasniqi	–
9. Silvia Amaru	–
10. Thomas Pegram	–

Jury edytuj

Edycja 10 edytuj

Dziesiąta edycja to jednocześnie jubileuszowa edycja programu. Moderatorami zostali Nazan Eckers i Paul Richter. W finale o zwycięstwo walczyły dwie dziewczyny: Lisa Wohlgemuth i Beatrice Egli. Z powodów zdrowotnych, udział Lisy w finale był do ostatniej chwili niepewny. Zgodnie z regulaminem DSDS, rozważany był powrót do programu Ricardo Bieleckiego, który zajął trzecie miejsce. Bielecki ma polskie korzenie. W nagrodę za to, że przygotowywał się do zastąpienia Lisy przez ostatnie dni przed finałem, zaśpiewał na finałowej scenie, jednak już poza konkursem. Ostatecznie Lisa zajęła drugie miejsce. Zwyciężyła Beatrice Egli, śpiewająca niemieckie szlagiery, zdobywając 70,25% głosów.

Finaliści edytuj

Finalista	Data odpadnięcia
1. Beatrice Egli	Zwyciężczyni
2. Lisa Wohlgemuth	11 maja
3. Ricardo Bielecki	4 maja
4. Susan Albers	27 kwietnia
5. Erwin Kintop	20 kwietnia
6. Tim David Weller	13 kwietnia
7. Simone Mangiapane	6 kwietnia
8. Timo Tiggeler	30 marca
9. Maurice Glover	23 marca
10. Nora Ferjani	16 marca