Dhammapada (skt. Dharmapada (धम्मपद); chiń. Fajujing (法句経); kor. 법구경 Pŏpku kyŏng; jap. Kōkku-kyō; wiet. Kinh Pháp cú) – zbiór mów Buddy.

Jest to jedna z części tekstu Khuddaka Nikaya[1] (tzw. mniejszego zbioru), która stanowi piątą część Suttapitaki. Składa się z 423 wersów podzielonych na 26 rozdziałów i zawiera zbiór moralnych mów Buddy, które do dziś cieszą się niesłabnącym powodzeniem. Uczą się ich i młodzi mnisi hinajany i czytane są w mahajanie. Wielokrotnie także były wydawane w zachodnim kręgu kulturowym

Tłumaczenia na język chiński:

  • w 224 r. przez Dharmatratę (skt. Dharmatrāta; chiń. 法救) w Wuchang (według innych opinii, Dharmatrata tylko tekst zestawił, a przetłumaczył Vighna);
  • pomiędzy 290 a 306 r. przez Faju i Fali (Faju piyujing);
  • w 374 r. przez (Zhu) Funian (Chuyaojing);
  • pod koniec X w. przez Tian Xicaia (Faji yaosongjing).

Przypisy edytuj

  1. Khuddaka-nikāya podzielona jest na 15 krótkich sekcji

Bibliografia edytuj

  • Red. Stephan Schuhmacher i Gert Woerner. The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion. Shambala. Boston, 1989 ISBN 0-87773-433-X

Linki zewnętrzne edytuj