Diadumenian

cesarz rzymski

Diadumenian, Marcus Opellius Antoninus Diadumenianus (ur. 14 września 208[1], zm. czerwiec 218[2]) – syn rzymskiego cesarza Makryna, współrządzący z nim od maja do czerwca 218.

Diadumenian
Marcus Opellius Diadumenianus (od 217 r. Marcus Opellius Antoninus Diadumenianus)
Ilustracja
Cesarz rzymski
Okres

218

Poprzednik

Karakalla

Następca

Heliogabal

Dane biograficzne
Data urodzenia

14 września 208

Data śmierci

218

Moneta
moneta
Aureus Diadumeniana jako cezara z jego wyobrażeniem i inskrypcją PRINC(eps) IVVENTVTIS na rewersie

Jako zaledwie dziewięcioletni chłopiec obwołany został przez wojska cezarem w Zeugmie w maju 217[3]. Senat zaakceptował tę decyzję i nadał mu tytuł patrycjusza oraz przywódcy młodzieży (princeps iuventutis)[4]. Ojciec dodał mu nazwisko Antoninus w nawiązaniu do wielkich cesarzy z dynastii Antoninów i zamordowanego Antonina Karakalli, który był ulubieńcem wojska oraz naśladował podobną praktykę Septymiusza Sewera wobec jego synów[5][6]. W maju 218 Makrynus uczynił Diadumeniana współwładcą nadając mu tytuł augusta. Było to okazją do pozyskania lojalności żołnierzy, którzy otrzymali dary (donativa) w wysokości 5000 drachm; zapewnienie jej było istotne wobec pojawienia się uzurpatora Heliogabala[7][8].

Po klęsce poniesionej przez Makrynusa pod Antiochią w bitwie ze zbuntowanymi zwolennikami Heliogabala, do której doszło 8 czerwca 218, Diadumenian został wysłany przez ojca w asyście Marka Aureliusza Epagatusa do króla Partów Artabanusa IV[9]. Podczas ucieczki z Antiochii został pojmany przez centuriona Klaudiusza Polliona w Zeugmie przed przekroczeniem granicy i w czerwcu 218 poniósł śmierć[2][7].

W Historia Augusta Eliusz Lampridiusz poświęcił mu osobną biografię (Diadumenus Antoninus), choć o niskiej wartości jako źródło, gdyż wzbogaconą zmyślonymi dodatkami[10]. Kasjusz Dion parokrotnie wspomina o nim tylko ubocznie w opisie rządów Makryna (Historia rzymska LXXIX, 17-40).

Przypisy edytuj

  1. Dyrlaga 2010 ↓, s. 28–29.
  2. a b Dyrlaga 2010 ↓, s. 166.
  3. Dyrlaga 2010 ↓, s. 86–87.
  4. Dyrlaga 2010 ↓, s. 88.
  5. Krawczuk 1986 ↓, s. 308–309.
  6. Dyrlaga 2010 ↓, s. 89–90.
  7. a b Krawczuk 1986 ↓, s. 312.
  8. Dyrlaga 2010 ↓, s. 156–158.
  9. Dyrlaga 2010 ↓, s. 165.
  10. Historycy cesarstwa rzymskiego 1966 ↓, s. 190-196.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj