Diogenes z Seleucji

(Przekierowano z Diogenes z Babilonu)

Diogenes z Seleucji, także Diogenes z Babilonu (Διογένης) (około 238–150 p.n.e.[1]) – stoicki filozof pochodzący z Seleucji nad Tygrysem, uczeń Chryzypa oraz Zenona z Tarsu, którego następcą został jako piąty z kolei scholarcha Stoi[1][2]. Był autorem licznych pism, w tym m.in. O prawach[1]. Powoływał się na niego Cyceron[1][2]. Jego uczniem był Panajtios[2].

W 156/155 p.n.e. przebywał wspólnie z Karneadesem i Kritolaosem jako poseł ateński w Rzymie, dając mieszkańcom miasta okazję do głębszego zapoznania się z filozofią grecką[1][2].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z. red. Zdzisław Piszczek. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 192. ISBN 83-01-03529-3.
  2. a b c d Anthony Preus: Historical Dictionary of Ancient Greek Philosophy. Lanham: Rowman & Littlefield, 2015, s. 129. ISBN 978-1-4422-4638-6.