Wikipedia

Dionysus

album Dead Can Dance

Dionysus – dziewiąty album studyjny brytyjsko-australijskiego zespołu Dead Can Dance wydany 2 listopada 2018 roku, sześć lat po premierze poprzedniego albumu Anastasis. Jest to zarazem drugi album wydany po reaktywacji zespołu w 2012 roku.

Dionysus
Wykonawca albumu studyjnego
Dead Can Dance
Wydany

2 listopada 2018 (Europa)[1]

Nagrywany

Ker Landelle Studios

Gatunek

World music, worldbeat, Neoclassical dark wave, pagan rock

Długość

36:04

Wydawnictwo

PIAS Recordings

Producent

Ker Landelle Studios

Oceny
Przejdź do sekcji „Odbiór”
Album po albumie
In Concert
(2013) 		Dionysus
(2018) 		—

Album edytuj

Okoliczności powstania edytuj

Inspirację do stworzenia płyty stanowiło zainteresowanie zespołu europejskimi wierzeniami ludowymi. Badając obrzędy i rytuały wiosny i żniw wywodzące się z kultu Dionizosa, Brendan Perry wyodrębnił te, które są praktykowane do dnia dzisiejszego. To właśnie one stanowiły główną inspirację dla albumu od strony treści. Proces tworzenia i komponowania muzyki zajął zespołowi dwa lata. W tym czasie Brendanowi udało się zgromadzić sporą kolekcję unikatowych instrumentów ludowych, które nadały albumowi charakterystyczny, folkowy klimat. Jednocześnie muzyka na albumie stanowi połączenie elementów muzyki ludowej z różnych zakątków świata[2] oraz nagrań zrealizowanych w terenie, takich jak: dźwięki z uli z Nowej Zelandii, nawoływania ptaków z Ameryki Łacińskiej i szwajcarskiego pasterza kóz[3]. Główne przesłanie albumu opiera się na celebracji tajemnicy harmonii, w jakiej człowiek żyje z naturą[2].

Koncepcja edytuj

Album podzielony jest na dwa akty: w skład pierwszego aktu wchodzą trzy utwory, w skład aktu drugiego - cztery. Wszystkie utwory odnoszą się do historii mitycznego Dionizosa – greckiego boga płodności, dzikiej natury i wina, ujmując ją w siedmiu różnych aspektach[4].

Lista utworów edytuj

Lista według Discogs[1]:

1. Act I : Sea Borne - Liberator Of Minds - Dance Of The Bacchantes 16:38
2. Act II : The Mountain - The Invocation - The Forest - Psychopomp 19:26
36:04

Odbiór edytuj

Opinie krytyków edytuj

Album zyskał generalnie pozytywne oceny na podstawie 10 recenzji krytycznych, zgromadzonych w Metacritic[7].

Według Nenada Georgievskiego z magazynu All About Jazz Dionysus jest „przemyślany w swojej konstrukcji, rozwijając się w sennej fantazji, która jest pomysłowa, kolorowa i intrygująca. Doskonale wpisuje się w kontinuum całej kariery Dead Can Dance. Każdy dźwięk został skrupulatnie zbudowany, a album jest pełen przygód i wyzwań dzięki wielowymiarowej trajektorii trance groove, która otacza słuchacza tajemnicami i wizjonerską mocą. Podobnie jak inne dzieła Dead Can Dance, Dionysus zabiera podróżników na nocną pielgrzymkę przez niezbadane miejsca kultu stworzone z dźwięku, które są jednocześnie dziwne i dziwnie znajome. Jako taki, album ten jest ścieżką dźwiękową dla ducha”[8].

Zdaniem Jamesa Christophera Mongera z AllMusic Dionysus „jest doskonały jako nieoficjalna ścieżka dźwiękowa do rytualnego szaleństwa, religijnej ekstazy, seksu, produkcji wina i śpiewu”[4].

Zbliżoną opinię wyraża Libby Cudmore z magazynu Paste: „Dionysus, pierwszy od sześciu lat nowy album gotycko-popowego duetu Dead Can Dance, to ścieżka dźwiękowa w poszukiwaniu filmu, bujny pejzaż dźwiękowy inspirowany pogańskimi rytuałami ku czci boga wina”[11].

Według Bena Cardew z magazynu Pitchfork Dionysus mógłby być „dwuaktową refleksją nad kultem greckiego boga. To, że album odnosi się do tak wzniosłych koncepcji, jest godne podziwu. To, że robi to w dziele trzewnej, przystępnej muzyki, która nagradza powierzchowne słuchanie i dłuższą eksplorację, jest więc podwójne. To muzyka wielkości i wspaniałego humanizmu”[12].

Dionysus nawiązuje do starożytnego rytuału na cześć Dionizosa odznaczającego się dużą ilością wina, pochodniami, maski, orgiami i ofiarami ze zwierząt, biciem w bębny i tańcami – twierdzi Jason Anderson z magazynu Uncut i precyzuje: „Brendan Perry i Lisa Gerrard podkreślają również, że te starożytne biesiady miały praktyczny cel. Odbywające się zwykle w czasie żniw ceremonie kultu wyznaczały sezonowe cykle śmierci i odrodzenia, oferując jednocześnie uczestnikom ulotne szanse na wyzwolenie się z ograniczeń społecznych i transcendencję z samych siebie. Aspekty tych obrzędów przetrwały długo w czasach judeochrześcijańskich, ukryte pod postacią dożynek i pogańskich uroczystości”[18].

„Dionysus brzmi jednocześnie starożytnie i współcześnie, a niewiele jest grup, które potrafią okazać tyle szacunku dla starożytnych tradycji z perspektywy nowoczesnej muzyki” – ocenia Matt Yuyitung z magazynu Exclaim![3].

„Dead Can Dance zawsze mieli talent do tworzenia wciągających, przebiegłych i klimatycznych melodii, które są połączone z nieziemskimi rytmami i bitami, a Dionysus udowadnia, że z wiekiem stają się tylko lepsi” – ocenia Libby Cudmore z magazynu Paste[11].

William Nesbitt z magazynu PopMatters za pozytywny uznał fakt wykorzystania przez zespół licznych egzotycznych instrumentów. Natomiast za nieco rozczarowujący uznał fakt, iż Gerrard śpiewa na tym albumie mniej mniej niż na poprzednich (wokal tylko w dwóch utworach, The Mountain i Psychopomp) oraz to, że zespół nie zapuścił się nieco dalej w swoich muzycznych eksploracjach. „Mimo to, Dionysus satysfakcjonuje i pokazuje, że Dead Can Dance wciąż żyją i nagrywają” – stwierdził w podsumowaniu[13].

Negatywnie ocenił album Ulf Kubanke z magazynu laut.de: „Jeśli po kiepskim nastroju ich ostatniej trasy koncertowej potrzebny był jakiś solidny dowód na to, że Gerrard i Perry nie mają sobie nic więcej do powiedzenia poza dbaniem o markę, to jest to właśnie ten album, który jest na wpół upieczony pod każdym względem”[10].

Listy tygodniowe edytuj

2018
Kraj Lista Pozycja
Austria Ö3 Austria Top 40 55[20]
Belgia Ultratop (Flandria) 44[21]
Belgia Ultratop (Walonia) 25[22]
Czechy ČNS IFPI 15[23]
Francja SNEP 53[24]
Holandia Dutch Album Top 100 40[25]
Hiszpania Spanish Charts 33[26]
Niemcy Offizielle Deutsche Charts 8[27]
Portugalia AFP 12[28]
Szkocja Official Scottish Albums Chart 31[29]
Szwajcaria Schweizer Hitparade 27[30]
Wielka Brytania UK Albums Chart 59[31]
Włochy FIMI 29[32]

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Dead Can Dance – Dionysus. Discogs. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  2. ↑ a b Empik: Dionysus. Empik. [dostęp 2018-11-02]. (ang.).
  3. ↑ a b c Matt Yuyitung: Dead Can Dance: Dionysus. Under the Radar. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  4. ↑ a b c James Christopher Monger: Dead Can Dance - Dionysus. AllMusic. [dostęp 2020-05-27]. (ang.).
  5. ↑ Album of the Year: Dead Can Dance – Dionysus. Album of the Year. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).
  6. ↑ AnyDecentMusic?: Dead Can Dance: Dionysus. AnyDecentMusic?. [dostęp 2023-08-16]. (ang.).
  7. ↑ a b Metacritic: Dionysus by Dead Can Dance. Metacritic. [dostęp 2020-05-27]. (ang.).
  8. ↑ a b Nenad Georgievski: Dead Can Dance: Dionysus. All About Jazz. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  9. ↑ Tim Cumming: CD: Dead Can Dance - Dionysus. The Arts Desk. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  10. ↑ a b Ulf Kubanke: Dead Can Dance – Dionysus. laut.de. [dostęp 2023-08-18]. (niem.).
  11. ↑ a b c Libby Cudmore: Dead Can Dance: Dionysus. Paste. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
  12. ↑ a b Ben Cardew: Dionysus – Dead Can Dance. Pitchfork. [dostęp 2020-05-27]. (ang.).
  13. ↑ a b William Nesbitt: Dead Can Dance Offer Up a Brief, Largely Instrumental Album with ‘Dionysus’. PopMatters. [dostęp 2022-08-18]. (ang.).
  14. ↑ DIONYSUS: Dead Can Dance. Prog Archives. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  15. ↑ Cory Grow: Review: Dead Can Dance Interpret Pagan Fervor on ‘Dionysus’. Rolling Stone. [dostęp 2020-05-27]. (ang.).
  16. ↑ Dionysus by Dead Can Dance. RYM. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  17. ↑ Dewinged: Dead Can Dance – Dionysus. Sputnikmusic. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  18. ↑ a b Jason Anderson: Dead Can Dance – Dionysus. Uncut. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).
  19. ↑ Matt the Raven: Dead Can Dance: Dionysus. Under the Radar. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  20. ↑ Dead Can Dance – Dionysus. austriancharts.at. [dostęp 2023-08-18]. (niem.).
  21. ↑ Ultratop Belgian Charts: Dead Can Dance – Dionysus. ultratop.be. [dostęp 2023-08-18]. (niderl.).
  22. ↑ Ultratop Belgian Charts: Dead Can Dance – Dionysus. ultratop.be. [dostęp 2023-08-18]. (fr.).
  23. ↑ ČNS IFPI: CZ - ALBUMS - TOP 100 45. týden 2018. ifpicr.cz. [dostęp 2023-08-18]. (cz.).
  24. ↑ Les Charts: DEAD CAN DANCE – DIONYSUS (ALBUM). lescharts.com. [dostęp 2023-08-18]. (fr.).
  25. ↑ Dutch Charts: Dead Can Dance – Dionysus. DutchCharts.nl. [dostęp 2023-08-18]. (fr.).
  26. ↑ Spanish Charts: DEAD CAN DANCE – ANASTASIS (ALBUM)o. spanishcharts.com. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  27. ↑ Offizielle Deutsche Charts: Dead Can Dance – Dionysus. offiziellecharts.de. [dostęp 2023-08-18]. (niem.).
  28. ↑ Portuguese Charts: DEAD CAN DANCE – DIONYSUS (ALBUM). portuguesecharts.com. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  29. ↑ Official Charts Company: Official Scottish Albums Chart on 9/11/2018. officialcharts.com. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  30. ↑ Hitparade.ch: Dead Can Dance – Dionysus. swisscharts.com. [dostęp 2023-08-18]. (niem.).
  31. ↑ Official Charts Company: Official Albums Chart. officialcharts.com. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  32. ↑ Italian Charts: DEAD CAN DANCE – DIONYSUS (ALBUM). italiancharts.com. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dionysus&oldid=71073506”