Dom ośmiorodzinny przy ul. Tramwajowej 2a we Wrocławiu

budynek we Wrocławiu

Dom ośmiorodzinny przy ul. Tramwajowej 2a – modernistyczny budynek mieszkalny na osiedlu Dąbie, wybudowany jako dom eksperymentalnego osiedla wystawy WUWA według projektu Gustava Wolfa.

Dom wielorodzinny przy ul. Tramwajowej 2a
domy nr 3–6 wzorcowego osiedla WuWA
niem. Werkbundsiedlung. Häuser Nr. 3–6
Symbol zabytku nr rej. 681/367/Wm z dnia 18 stycznia 1979 r.
Ilustracja
Widok budynku od strony południowo-wschodniej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wrocław

Adres

ul. Tramwajowa 2a

Typ budynku

dom wielorodzinny – wieloklatkowiec

Styl architektoniczny

modernizm

Architekt

Gustav Wolf

Inwestor

Siedlungsgesellschaft Breslau A.G.

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

marzec 1929

Ukończenie budowy

czerwiec 1929

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dom przy ul. Tramwajowej 2a”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Dom przy ul. Tramwajowej 2a”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Dom przy ul. Tramwajowej 2a”
Ziemia51°06′17,90″N 17°05′04,15″E/51,104972 17,084486

Budynek zaprojektowany przez dyrektora wrocławskiej Miejskiej Szkoły Rękodzielnictwa i Przemysłu Artystycznego Gustava Wolfa powstał w południowej części wzorcowego osiedla wystawy. Zamysłem projektanta było zaprezentowanie taniego domu wielorodzinnego z funkcjonalnie urządzonymi mieszkaniami mającymi cechy domów indywidualnych. Bryła domu ma kształt prostopadłościanu, jedynie w części zachodniej w jednej sekcji mieszkalnej dodany jest niewielki dwupiętrowy wykusz, kryta jest płaskim dachem z lekko wysuniętym okapem. Wykonany jest w oszczędnej technologii z tanich materiałów. Gotowe elementy konstrukcji wykonane zostały przed rozpoczęciem prac budowlanych, a następnie zmontowane na miejscu. Na murowanej piwnicy ustawiono drewnianą konstrukcję szkieletową wypełnioną z obu stron otynkowanymi płytami wiórowymi Heraklith. Budynek posiada osiem mieszkań, cztery o powierzchni 45 m² oraz po dwa o powierzchni 60 i 70 m². Każde mieszkanie ma własne drzwi wejściowe, schody i piwnicę[1]. We wnętrzach od strony północnej, czyli mniej nasłonecznionej, znajdują się łazienki, kuchni i toalety, natomiast od strony południowej pokoje dzienne i sypialnie. Budynek przetrwał działania wojenne w dobrym stanie, nie uległ też poważniejszym przebudowom w okresie powojennym, jednak obecnie wymaga kapitalnego remontu. W roku 1979 został wpisany do rejestru zabytków.

Przypisy

edytuj
  1. Jadwiga Urbanik (red.), Droga ku nowoczesności. Osiedla Werkbundu 1927-1932, Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2016, s. 1.

Bibliografia

edytuj
  • Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
  • Jadwiga Urbanik: WUWA 1929–2009. Wrocławska wystawa Werkbundu. Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2009.