Domingo de Soto OP (ur. 1494 w Segowii, zm. 15 listopada 1560 w Salamance) − hiszpański teolog, dominikanin, wykładowca Uniwersytetu w Salamance, spowiednik Karola V Habsburga.

Domingo de Soto
Ilustracja
Kraj działania

Hiszpania

Data i miejsce urodzenia

1494
Segowia

Data i miejsce śmierci

15 listopada 1560
Salamanka

Wykładowca Uniwersytetu w Salamance
Okres sprawowania

1552-1560

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

dominikanie

Śluby zakonne

25 lipca 1525

Libri decem de iustitia & iure

Wraz z Francisco de Vitorią byli przedstawicielami tzw. Szkoły w Salamance (hiszp. Escuela de Salamanca).

Życiorys edytuj

Pracował jako zakrystian. Studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie w Alcalá oraz na Sorbonie. W 1524 wstąpił do dominikanów w Burgos. Następnie kontynuował studia w dominikańskiej szkole w Segowii, później zaś na Uniwersytecie w Salamance, gdzie komentował Sumę teologiczną św. Tomasza z Akwinu.

W latach 1545-1547 był nadwornym teologiem Karola V Habsburga oraz uczestnikiem sobór trydenckiego, gdzie bronił nauki św. Tomasza z Akwinu o usprawiedliwieniu. Będąc spowiednikiem cesarskim, odmówił objęcia biskupstwa w Segowii i wrócił do klasztoru. W 1550 został wybrany przełożonym. Od 1552 do śmierci był wykładowcą na Uniwersytecie w Salamance. W dyspucie z Filipem II Habsburgiem bronił praw ubogich. Wraz z dominikaninem Bartolomé de Las Casas bronił praw Indian.

Zajmował się także fizyką. Przedstawił pogląd, że ciało spadające w ośrodku o niezmieniających się właściwościach będzie spadać ruchem "jednostajnie niejednostajnym", czyli ruchem jednostajnie przyspieszonym. Powoływał się przy tym na twierdzenie mówiące, że droga przebyta w tym samym czasie i przy założeniu, że ciało początkowo znajduje się w spoczynku, w ruchu jednostajnie przyspieszonym równa jest drodze, którą przebyłoby ciało poruszające się ruchem jednostajnym o wartości szybkości równej wartości średniej szybkości ruchu jednostajnie przyspieszonego [1].

Dzieła edytuj

 
De iustitia et iure, 1568.
  • De ratione tegendi et detegendi secretum, 1541
  • In dialecticam Aristotelis commentarii, 1544
  • In VIII libros physicorum, 1545
  • De natura et gratia, 1547
  • Comment. in Ep. ad Romanos, 1550
  • De justitia et jure, 1556

Przypisy edytuj

  1. Grant 2005 ↓, s. 139-140.

Bibliografia edytuj

  • Charles J. Callan: Dominic Soto. W: Catholic Encyclopedia. 1913.
  • Edward Grant: Średniowieczne podstawy nauki nowożytnej. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2005. ISBN 83-7469-045-3.